Exodus, een reis van 40 jaar: de karavaan stopt in Rome

Ze vertrokken vanuit Madagaskar, doorkruisten vervolgens Noord-Italië en de Apennijnen en stopten vandaag in Rome, vanwaar ze weer zuidwaarts zullen vertrekken, naar Palermo. Zij zijn de 15 jongeren van de Exodus Karavaan , die, 40 jaar na de oprichting, bedacht, gewenst en in het leven geroepen door Don Antonio Mazzi , weer op pad is. Ze vertrokken eind mei en zullen pas op 5 oktober stoppen, wanneer deze "waanzin" naar verwachting zal eindigen. Zo omschreef Don Mazzi het, afstandelijk sprekend tijdens de bijeenkomst op de Capitolijnse Heuvel, tijdens de Romeinse etappe. "Echt, tot vanochtend had ik gehoopt daar bij jullie te zijn. Omdat ik van waanzin leef en ik wil ermee doorgaan! Aan de andere kant," voegde hij eraan toe, " is het leven van Christus een en al waanzin op reis ."

Of het nu waanzin is of een "provocatie" - zoals Franco Taverna , vicevoorzitter van de Exodus Foundation, het noemde - de Caravan is de beste manier om de 40-jarige geschiedenis van de Foundation te vieren: een geschiedenis waarin beweging, de reis zelf, een integraal en essentieel onderdeel is van de educatieve reis en emancipatie van wat "toen drugs werden genoemd, vervolgens drugsverslavingen werden en vandaag de dag, om het concept nog verder te verzachten, verslavingen worden genoemd", aldus Taverna.

De bijeenkomst werd geopend door Barbara Funari , gemeenteraadslid voor Sociaal Beleid van Rome. Zij herinnerde zich "de menigte jongeren die Rome de afgelopen dagen met vreugde en enthousiasme heeft gevuld en een boodschap van hoop heeft gebracht: dezelfde hoop die de reis leidt die we vandaag met trots mogen verwelkomen op een van de tussenstops." Ze voegde eraan toe: "Uw hoop wordt onze toewijding om Exodus bij te staan en te steunen in de uitdagingen waarmee het al 40 jaar te maken heeft. We willen de sterke benen zijn waar Don Mazzi om vraagt, om de reis voort te zetten."

Jouw hoop wordt onze inzet om Exodus te steunen in de uitdagingen waarmee het al 40 jaar te maken heeft. We willen de sterke benen zijn die Don Mazzi van ons vraagt, om onze reis voort te zetten.

"Want de Karavaan is ons sterke punt", zei Don Mazzi, "en het mooie van deze dag is dat Rome geen eindpunt is, maar een momentopname van de reis . Want voor ons is onderwijs een reis; het stopt niet, het is altijd in beweging."

De karavaan ter ere van het 40-jarig jubileum vertrok op 1 juni met een internationale stop in Madagaskar, waar een van de historische hoofdkantoren van Exodus gevestigd is. Deze eerste etappe, van grote symbolische waarde, werd bijgewoond door de leider van de karavaan, Marco Pagliuca . Eenmaal terug in Italië op 4 juni begon de echte reis: 10 jongeren, allemaal afkomstig uit verschillende Exodus-gemeenschappen, stapten op hun mountainbikes en fietsten honderden kilometers, dwars door Italië en stopten bij belangrijke plaatsen en gemeenschappen om elkaar te ontmoeten en ideeën uit te wisselen met elkaar en met de gemeenschappen die hen verwelkomden. Deze realiteit is vandaag de dag complexer en gevarieerder dan vroeger: "40 jaar geleden was het heel duidelijk wie kwetsbaar was en wie niet; de drugsproblematiek trof bepaalde categorieën mensen", aldus Luigi Maccaro, hoofd van Exodus Cassino . "Tegenwoordig wordt de hele samenleving, van adolescenten tot professionals, veel meer blootgesteld aan de vele vormen van verslaving. Het is een samenleving die niet goed draait, en daarom willen en moeten we Don Mazzi's dromen een kans geven door te netwerken met alle organisaties die met jongeren werken, zoals Csi en Agesci, met wie we voortdurend samenwerken."

Aan het hoofd van de Karavaan, die de groep leidt die inmiddels is gegroeid – van 10 naar 15 deelnemers – staat Marco Pagliuca : "In december vroeg Don Antonio me om deze reis te leiden. Ik had alle mogelijke redenen om nee te zeggen, maar in plaats daarvan zei ik simpelweg ja , omdat ik voelde dat ik niet anders kon. Niets op deze reis is zeker en definitief: we weten niet hoeveel mensen het einde zullen halen, we weten niet waar we zullen slapen of wat we zullen eten, we weten niet precies waar we naartoe zullen gaan of wie we zullen ontmoeten: de enige zekerheid is dat de Karavaan op 6 oktober terugkeert, na de laatste stop in Palermo. In de tussentijd worden onze benen sterker en verrijken we onszelf met alle ontmoetingen die we onderweg opdoen. De eerste stop in Madagaskar stelde me in staat om vol enthousiasme op pad te gaan, met de lichtvoetigheid en eenvoud die essentieel zijn om deze ervaring aan te gaan. We zijn al twee maanden onderweg, we stoppen nooit: het is allemaal fascinerend, we hebben een vuur binnenin, die we willen verspreiden."

Francesco is 38 jaar oud en een van de deelnemers aan de Caravan. In december sloot hij zich aan bij de Exodus-gemeenschap in Cassino : "Ik had haast om de reis af te maken; ik was in hetzelfde oude patroon vervallen: ik ga naar binnen, ik installeer me, ik vertrek. Dan besef je dat je tijd nodig hebt, en dus besluit je die aan jezelf te geven: als je je beter begint te voelen, heb je geen haast meer. Nu, dankzij de Caravan, begin ik te voelen dat samenzijn met anderen, misschien wel hen helpen, een manier is om mezelf te helpen. En ik wil dat blijven doen, zelfs na deze ervaring."

De Karavaan, meer dan zomaar een reis, is "een provocatie die ik vandaag aan iedereen wil overdragen, en in het bijzonder aan politici", aldus Franco Taverna : "Deze jongeren bewijzen dat je zelfs vanuit verloren paden herboren kunt worden. Ondertussen spreekt de wereld buiten ons echter over oorlog, vernietiging en wanhoop. Instellingen zouden een voorbeeld moeten nemen aan deze jongeren en de Karavaan: in plaats van antwoorden op behoeften na te jagen, moeten ze andere en haalbare wegen bedenken. Dat is de taak van de politiek: een wereld voorstellen die vrij is van afhankelijkheid en slavernij ."

De Caravan is een provocatie die ik vandaag wil lanceren naar iedereen en in het bijzonder naar politici: deze mannen zijn het bewijs dat je zelfs op verloren wegen herboren kunt worden.

Voor Paolo Ciani , parlementariër en secretaris van Democrazia Solidale, betekent dit een verandering van onze kijk op fragiliteit: "De concepten van onderwijs en fragiliteit zijn in de loop der jaren aanzienlijk veranderd. Vroeger werd fragiliteit gezien als een fragment van de samenleving dat moest worden teruggewonnen, maar vandaag de dag heeft de ' wegwerpcultuur ' het getransformeerd tot een valkuil die moet worden weggegooid. We moeten ons bevrijden van deze visie, en ook van de verheerlijking van zelfredzaamheid, een ander kwaad van onze tijd . Net zoals we een visie, een perspectief, moeten hervinden dat vandaag de dag schromelijk ontbreekt, vooral in de politiek, die – zoals men zegt – volledig gepreoccupeerd is met het najagen van het antwoord op de behoefte ."

In één woord, vatte Mario Morcellini , emeritus hoogleraar communicatie, het samen: "We moeten het individualisme, dat de samenleving kapotmaakt, overwinnen. En de dimensie van de reis herontdekken, zoals de Caravan ons laat zien: want wandelen is denken." In die zin "wijst vandaag ons de weg vooruit, en jullie moed bewijst dat een betere toekomst mogelijk is, en we moeten die altijd blijven dromen en nastreven", concludeerde Rosita Pelecca , secretaris van CISL Roma Capitale.

De openingsfoto (Exodus Foundation) werd genomen tijdens de stop van de Caravan in Sestola

Trefwoorden:
• Verslavingen
• Rechten
• Rome
• derde sector