Marianna The Influenza, een stem tegen ‘dobbelsteendiscriminatie’

Marianna Kalonda Okassaka is een Italiaanse van de tweede generatie, geboren en getogen in de Italiaanse regio Marche, uit Congolese ouders. Dertig jaar oud, afgestudeerd in communicatiewetenschappen, is haar handelsmerk haar expressieve kracht en toewijding aan het deconstrueren van stereotypen: Marianna The Influenza, een trotse millennial, creëert al vijf jaar "verbluffende content over sociale gelijkheid en fatfobie" op sociale media, sinds ze zich realiseerde dat de maatschappij een ernstig probleem heeft met haar huidskleur en gewicht. Vandaag de dag is "Marianna de divulgatrice" de natuurlijke evolutie van de ironische influencer die meer dan 35.000 volgers heeft en zich vakkundig richt op racisme en discriminatie, voortbouwend op haar persoonlijke ervaring. Marianna is dit alles en meer, met een voortdurend evoluerende identiteit – zoals ze graag benadrukt – en ze is stoer. Zo stoer dat ze de kaarten schudt, verontrust en zo ook aanzet tot reflectie. Meer nog dan haar content is het haar manier van denken en zich uiten die "verbluffend" is.

Maar wanneer en waarom werd "Marianna The Influenza" geboren? Een brute nieuwsgebeurtenis had een grote impact op haar verandering van tempo. Het was de klopjacht die Luca Traini in februari 2018 ontketende, die vanuit zijn auto zo'n dertig schoten loste op verschillende migranten op verschillende locaties in de stad Macerata. Hij raakte zes mensen aan en verwondde ze. Vanaf dat moment veranderde er iets voor Marianna: "Na mijn studie begon ik in mijn persoonlijke profiel sociologie, recht en communicatie te behandelen, maar die racistische terroristische aanslag was een keerpunt voor me." Sindsdien heeft ze ervoor gekozen haar communicatie-inspanningen te intensiveren en deze vervolgens te koppelen aan het personage Marianna The Influenza. Een ironische, herkenbare en scherpe naam om te praten over racisme, multiculturalisme en geracialiseerde gemeenschappen, maar ook over fatfobie, non-conformistische lichamen en andere kwesties.

Ze heeft ook een boek over deze onderwerpen geschreven, Nera con forme. S tria di un corpo grasso (uitgegeven door Le Plurali). Het idee was niet van haar – geeft ze toe – hoewel ze er nu van geniet en hoopt dat het geen op zichzelf staand geval is. "Ze vroegen me om over racisme te praten, ik koos ervoor om ook over fatfobie te praten, een onderwerp waar weinig over gesproken wordt. Mijn identiteit ligt erin besloten, maar het eindigt daar niet, het is een voortdurende evolutie . Ik hoop dat er meer boeken komen, anders zou mijn doel om het aantal stemmen dat zich over deze kwesties uitspreekt te vermenigvuldigen, mislukken." En zo met haar getuigenis blijven bijdragen aan de deconstructie van stereotypen. "Een lang, complex en pijnlijk proces," benadrukt Okassaka, "omdat het betekent dat je je bewust wordt van het feit dat de maatschappij bepaalt wie we zijn." Dus waar te beginnen? " Voordat je jezelf deconstrueert, moet je eraan werken om jezelf te herkennen. De eerste stap is om altijd met een gastvrije houding te luisteren en je privileges beschikbaar te stellen aan de gemeenschap." We hebben digitale en fysieke bondgenoten nodig, want belangrijke doelen hebben bondgenoten nodig die volgen, steunen en niet overweldigen. Lezen en onderzoeken zijn ook belangrijk, maar dat is niet altijd voor iedereen weggelegd. Stel je voor dat de eerste stap is om jezelf te verplaatsen in de positie van iemand die altijd van anderen wil leren.

In haar boek, uitgegeven door Le Plurali, een onafhankelijke feministische uitgeverij in Rome, onderzoekt Marianna, aan de hand van haar persoonlijke ervaringen en maatschappelijke representaties, wat het betekent om op te groeien en te leven met een zwart, dik lichaam, in een racistische en fatfobe context. "Ik heb discriminatie ervaren die voortkomt uit kruispunten, ook al komen de discriminaties die mij beïnvloeden allemaal, als een waterval, voort uit mijn zwartheid", benadrukt de auteur. "Ik ervaar de tegenstelling tussen racisme en seksisme in alledaagse situaties, wanneer ik als zwarte vrouw word aangezien voor een sekswerker terwijl ik op de bus wacht. Ik heb nog geen echte botsing tussen dikheid en zwartheid meegemaakt; in plaats daarvan ervaar ik discriminatie als een dik lichaam én als vrouw."

Okassaka is inmiddels verhuisd van de regio Marche naar Rome. "Het zijn heel verschillende realiteiten, maar als het om discriminatie gaat, is de hele wereld hetzelfde: op beide plekken heb ik racisme en fatfobie ervaren. Racisme past zich aan het sociale klimaat aan, of het nu in de stad of in een klein dorp is, en kent daarom verschillende uitingsvormen." Als kind in een klein dorp in de regio Marche vlechtte Marianna haar haar om haar natuurlijke haar te verbergen. Ze had racisme al geïnternaliseerd en deed er alles aan om niet als een migrant over te komen, maar ze had nog niet de middelen om zich ervan bewust te zijn en het te deconstrueren. "Ik wist nog niet wat rassendiscriminatie was. Maar hoe verder ik in grotere steden kwam, hoe flagranter de gevallen van racisme werden. Racisme in de buitenwijken komt net zo vaak voor, maar is subtieler en er wordt minder over gesproken: het is juist een probleem dat dringend moet worden aangepakt, gezien het hoge percentage migranten of mensen van de eerste generatie die ermee te maken krijgen."

Vanaf het begin van haar sociaal-educatieve werk had Marianna een droom: er een echt cultureel beroep van maken. Die droom heeft ze waargemaakt: ze werkt voor Colory*, een uitgeverij die Italië onderzoekt vanuit het perspectief van Italianen die tot minderheden behoren en tweedegeneratie-immigranten. Het is ontstaan als een ruimte voor culturele uitwisseling, om inclusiviteit te bevorderen en vooroordelen te doorbreken.

Maar wie is Marianna Kalonda Okassaka vandaag de dag? " Ze is een mens, met een maatschappelijke verantwoordelijkheid die onzekerheid en fouten niet uitsluit; ze stelt zichzelf veel vragen en heeft geen antwoorden, ze haat haar lichaam en houdt er tegelijkertijd van. Een persoon die zich bewuster is van haar rol in de wereld, als vrouw, dik en zwart, maar die zich ook afvraagt hoeveel haar voorrecht van het Italiaanse staatsburgerschap weegt in vergelijking met anderen, of die het soms moeilijk vindt om op sociale media te zijn uit angst dat sommige content vol haat zou kunnen staan." Marianna Okassaka is altijd authentiek.

foto van het persbureau van Le Plurali

Trefwoorden:
• Cultuur
• Rechten
• Immigratie
• Boeken
• Racisme