Milaan, het Boeri-model en de ‘Botanische Ivoren Toren’: elegantie, beton en wat juridische rompslomp.

Milaan, zoals we weten, is de stad waar alles sneller, sneller en met meer beton gebeurt. Maar pas op: noem het geen "betonbouwer". Sterarchitect Stefano Boeri herinnert ons hieraan op beleefde toon en in een lange Facebookpost , waarbij zijn naam nu wordt geassocieerd met het stedenbouwkundig onderzoek dat Palazzo Marino en burgemeester Beppe Sala heeft getroffen.

Boeri, die in het verleden al eens werd onderzocht, keert vandaag terug naar de plaats delict – niet op de bouwplaats, maar in de gerechtelijke dossiers – om duidelijk te maken dat hij geen paleizen bouwt: hij cultiveert visioenen . En dat doet hij met die vleugje institutionele lyriek die alleen degenen die de Scuola Normale hebben bezocht zich kunnen veroorloven:

"Ik ben architect, geen bouwer. Ik hou van Milaan en ik heb vertrouwen in de rechterlijke macht."

Kortom, Boeri lijkt een beetje op Michelangelo, die ervan werd beschuldigd de Sixtijnse Kapel te mooi te hebben gepleisterd.

Het Milaan-model, tussen skylines en kortsluitingen

In zijn oprechte sociale j'accuse verdedigt de architect het 'Milaanmodel' , die hyperefficiënte en glamoureuze benadering van stedelijke transformatie, die de stad de afgelopen twintig jaar tot een magneet heeft gemaakt voor investeringen, jonge startups en zeer rijke ouderen.

En dat is nou juist het punt:

"Milaan dreigt een metropool van rijke senioren te worden", zegt Boeri. Een zin die zomaar op een T-shirt zou kunnen belanden dat in Porta Nuova wordt gedragen terwijl je aan een botanische spritz van 14 euro nipt.

De Botanische Toren en de verkeerd geïnterpreteerde “waarschuwing”

Centraal in het geschil staat de beruchte "Botanische Toren", een visionair project dat volgens Boeri werd afgewezen door een Landschapscommissie die "meer landschapsgericht dan landschapsgericht" was. Hij zou Sala een waarschuwing hebben gegeven, die door sommigen als een bedreiging werd opgevat. Maar wees gerust, hij verzekert:

“Het was gewoon een live-alarm.” Want niets is angstaanjagender dan een geschrokken Milanese architect.

Onderzoeken, reputatie en selectieve communicatie

Boeri klaagt dat het slechter is geknipt en gemonteerd dan een rendering in een buitenwijk : fragmenten van gedecontextualiseerde berichten, stukjes verklaring die als Lego uit elkaar zijn gehaald na een aardbeving. En zo verder met die kilometerslange post , want als je de media niet vertrouwt, vertrouw je op het enige betrouwbare algoritme: dat van Meta .

Epiloog: Italië tussen beton en idealen

In een land waar bureaucratische vereenvoudiging geboden is en er bij elke wetgevende macht (die vervolgens twee keer wordt geïnstalleerd) een brug wordt gebouwd, verschijnt Boeri als het prototype van de intellectuele bouwer: beschaafd, verfijnd, maar met de cementmolen altijd aan .

Dus ja, beste architect, blijf bouwen. Maar laten we tenminste lachen. Want in een land waar alles overbouwt, is ironie de laatste groene ruimte die overblijft .

Lees verder op DiariodelWeb.it en volg onze Facebookpagina