Taranto, geen spoor van de drie vermiste zeilers: te veel canyons op die zeebodem

De 73-jarige Claudio Donnaloia is verdronken. Hij was de oudste van de vier zeilers uit Taranto die afgelopen zondag verdwenen terwijl ze op zee waren aan boord van een ruim zes meter lang schip. Dit blijkt uit de autopsie die gisterenochtend in het ziekenhuis Santissima Annunziata werd uitgevoerd door lijkschouwer Marcello Chironi, die namens officier van justitie Remo Epifani het lichaam onderzocht dat maandagmiddag door de kustwacht en de Guardia di Finanza was aangetroffen. Volgens de gelekte informatie zijn er geen andere sporen op het lichaam van de 73-jarige die zouden kunnen wijzen op andere doodsoorzaken: een reconstructie die zo duidelijk was dat officier van justitie Epifani vervolgens besloot de autopsie niet uit te voeren en het lichaam terug te geven aan de familie voor de begrafenis.

Ondertussen gaat de zoektocht naar de andere drie vermisten door. Rond 7 uur zondagochtend hadden de 60-jarige Domenico Lanzolla, de 61-jarige Antonio Dell'Amura en ten slotte Pasquale Donnaloia, de broer van het slachtoffer, die voor de vakantie uit Noord-Italië was aangekomen, ook de zeilen gehesen. Ze waren aan boord gegaan van een semi-kajuitboot voor een sportvistocht nadat ze de motor hadden getest die kort daarvoor in onderhoud was geweest. Die ochtend, volgens wat onderzoekers hebben gereconstrueerd, zouden de vier wachten op de komst van de monteur, maar blijkbaar kozen ze ervoor om toch de zeilen te hijsen. De sterke noordenwind ging dus ook gepaard met de staat van een motor die duidelijk niet geschikt was voor de zee die dag. Dit zijn bijdragende factoren die tot het zinken van het schip hadden kunnen leiden: onderzoekers zijn er nu van overtuigd dat de boot op de bodem van de Ionische Zee ligt, op een punt waar de diepte een diepte bereikt van wel duizend meter. Deze hypothese wordt bovendien ondersteund door de vondst van een stuk van de bank aan boord, dat in hetzelfde gebied in de zee aan de oppervlakte kwam en ongeveer een half uur na de waarneming van het lichaam van de 73-jarige door onderzoekers werd teruggevonden. In dat stuk zee, tussen Taranto en Metaponto, bestaat de zeebodem uit grote mariene canyons die de ideale habitat zijn geworden voor dolfijnen en potvissen.

De oorzaak van de tragedie blijft geheim, maar de meest waarschijnlijke is op dit moment dat de boot, in precaire vaaromstandigheden vanwege de motor, mogelijk een golf hard heeft geraakt en is gekapseisd. Dit zou ook het gebrek aan alarmering door de inzittenden verklaren: een mogelijke storing zou de boot inderdaad hebben doen afdrijven, maar zou nog steeds tijd hebben gehad om een ​​mobiele telefoon te vinden om 15:30 te bellen in geval van nood op zee. Maar niets. Geen telefoontjes naar de kustwacht of zelfs maar naar de familieleden, een teken dat iets plotselings en onverwachts de bootbezitters ervan weerhield tegenmaatregelen te nemen. Het laatste contact met de families werd namelijk om 11.00 uur opgenomen, waarna absolute stilte viel. De mobiele telefoons waren onbereikbaar en er was geen nieuws van de vier, die hen hadden verzekerd dat ze tegen lunchtijd terug zouden zijn. De familieleden wachtten tot 14.00 uur zonder ongerust te worden. De bezorgdheid nam toe toen er zondag om 17.00 uur nog steeds geen nieuws was en van daaruit werd de waarschuwing doorgegeven aan het leger onder leiding van kapitein Rosario Meo. Vanaf dat moment begon de zoektocht, die nog steeds gaande is, naar de andere drie vermisten. Maar er lijkt nu een sprankje hoop te zijn.

"Onze solidariteit in de stad gaat uit naar de familie van Claudio Donnaloia bij dit pijnlijke verlies en naar de nabestaanden van de drie mannen die nog steeds vermist zijn", schreef Piero Bitetti, burgemeester van Taranto. Hij voegde eraan toe: "We blijven eensgezind in onze steun aan de betrokken families en zijn de instellingen die betrokken zijn bij de zoektocht dankbaar."