De Bijbel en de geestelijke crisis van de samenleving. Stop met het aanbidden van technologie, laten we teruggaan naar het leven

Zijn Goodbye Hotel is het laatste toevluchtsoord voor hen die zich van de wereld hebben gedistantieerd en er niet meer naar terug willen of kunnen. De jongeren in zijn boeken zijn ‘voorbestemd om te verdwalen’, maar ze verlangen toch naar ‘het onmogelijke’. En hij, Michael Bible , apocalyptische naam, voelt het gewicht van de leegte van de moderne tijd, maar komt instinctief in opstand. Hij ontrafelt en weeft de draad van zijn verhalen opnieuw, zonder te stoppen. Strikt meervoud. Omdat datgene wat wij de werkelijkheid noemen, overeenkomt met oneindig veel andere, parallelle en met elkaar communicerende dingen. Op tournee in Italië, na de presentatie van zijn “Goodbye Hotel” (Adelphi) op ​​de boekenbeurs van Turijn en gisteren op het Onafhankelijke Literatuurfestival in NoLo, zal hij in Mestre (vandaag), Rome (vrijdag) en Salerno (zaterdag) te zien zijn. En hij vertelt zijn verhaal, zwevend tussen angst en hoop.

Bijbel zei over zijn eerste boek, "The Last Beautiful Thing on Earth": "Ik oordeel nergens over. Ik ben gefascineerd door ambiguïteit. Het woord 'ambiguity' heeft in het Engels twee betekenissen. Eén is onnauwkeurigheid. Maar ambiguïteit, vooral in de literatuur, betekent dat het meerdere betekenissen heeft. Voor mij verandert de realiteit voortdurend om ons heen. Onze zintuigen bedriegen ons." Welke woorden zijn ook van toepassing op de tweede?

"Ik denk het wel. Ik denk dat alle literatuur zou moeten streven naar een veelheid aan betekenissen, dat wat van nature consistent is met het leven. Net als "The Last Beautiful Thing on Earth" gaat "Goodbye Hotel" over de veranderlijke aard van de waarheid."

Geloof jij in het lot? Geloof jij in God?

Ik antwoord door Marx (Groucho, niet Karl) te citeren: 'Wat het ook is, ik ben er tegen.'"

Wie is eigenlijk de helderziende schildpad Lazarus?

De schildpad Lazarus is een oeroude getuige van het komen en gaan van de wereld en bezit een bovennatuurlijke wijsheid. Hoewel hij de toekomst niet kan zien, kan hij wel het verdriet en de dromen van andere wezens voorspellen.

Welk moment beleven de Verenigde Staten momenteel? Wat vindt u van Trump en zijn politieke daden, als moderne man "die geen oordeel wil vellen"? Maak een uitzondering op de regel...

We leven in een tijd van diepe spirituele crisis , niet alleen in Amerika maar overal. Ondanks alles blijf ik hoopvol dat we ons narcisme en onze bewondering voor technologie kunnen loslaten en weer met elkaar in contact kunnen komen. Het is een hoop die ik natuurlijk zonder al te veel optimisme koester... maar toch is het een hoop. En Trump? Wat zou ik nog meer over deze man kunnen zeggen dan al gezegd is? Ik probeer gewoon zo min mogelijk aan hem te denken. Maar ik vrees dat als ik u botweg zou vertellen wat ik van hem vind, mijn antwoord onuitspreekbaar zou zijn.

Zijn favoriete formule in dit Goodbye Hotel is tevens die van de korte roman. Waarom koos hij haar? Geeft het je meer intensiteit? Komt het ook doordat de lezers van tegenwoordig minder goed een lange roman kunnen lezen?

"Veel van mijn favoriete romans zijn korte romans. Beknoptheid kan een grote kracht hebben."

In een tijdperk waarin het lijkt alsof een schrijver niet kan ‘verkopen’ tenzij er controverse ontstaat op het web, is zijn vertrouwelijkheid spreekwoordelijk. Bewuste keuze of luiheid?

"Misschien een snufje van beide."

Wat is Harmonie? Een plek van het hart, ontleend aan de realiteit, een representatie van een natie of simpelweg een mentale plek geboren uit zijn creativiteit?

"Harmonie is een plek van herinnering. Ik heb niet lang in het Zuiden gewoond, maar ik keer er bijna elke nacht terug, in dromen. Harmonie is een plek die ik zelf heb gecreëerd, maar die nu echter aanvoelt dan de stad waar ik daadwerkelijk ben opgegroeid."

Is de Amerikaanse leegte de leegte van het hele Westen? Of kan Europa haar eigen, andere weg vinden?

Ik denk niet dat ik gekwalificeerd ben om te spreken over het lot van Europa, Amerika of de westerse wereld. Wat ik wel wil zeggen, is dat we in tijden van crisis zeker slechter af zijn dan ons te wenden tot kunst, muziek en schrijven om onszelf eraan te herinneren dat we niet alleen zijn.