Reis naar de toekomst van mijnbouw na groen licht voor mijnbouwonderzoeksprojecten

Naast dit nieuwe programma lopen er ook particuliere initiatieven waarbij verschillende bedrijven betrokken zijn. Van Energia Minerals, dat in Gorno actief is om de lood- en zinkmijn te reactiveren, tot andere bedrijven die een aanvraag hebben ingediend voor exploratievergunningen voor lithium, kobalt, grafiet en koper.

Op Sardinië. Bovendien wordt in Silius gewerkt aan de heropstart van de fluorietmijn, een locatie waar mogelijk zeldzame aardmetalen te vinden zijn. De heropstart, zoals Ispra schrijft, "zal een van de belangrijkste in Europa zijn en een aanzienlijke bijdrage leveren aan de vermindering van de Chinese afhankelijkheid."

In het nationale panorama, volgens de volkstelling van Ispra die eindigt in 2023, zijn van de 94 mijnbouwconcessies die nog van kracht zijn, er 76 daadwerkelijk in productie, met name op Sardinië, Piëmont en Toscane. De productie is gekoppeld aan de aanwezigheid van mijnen met keramische en industriële mineralen (veldspaat, kaolien, vuurvaste klei, bentoniet, bleekaarde), die met name wijdverspreid zijn in de Sardijnse granietgebieden en cementmergel, verspreid langs de Apennijnse bergrug en in de Lombardisch-Venetiaanse Voor-Alpen. Steenzout wordt gewonnen in de mijnen van Volterra en Agrigento, terwijl zeezout afkomstig is uit de zoutmijnen van Zuid-Sardinië.

De metaalwinning ligt echter nog steeds stil. Noch de lood-zink-zilvermijn in Gorno in de provincie Bergamo, noch de magnetietmijn in Giacurru in de regio Nuoro zijn nog opgestart. "In 20 van de actieve mijnen, gelegen in Piëmont, Toscane, Calabrië, Lazio en Sardinië – zoals vermeld in het nationale mijnbouwplan van Ispra – wordt veldspaat gewonnen, een essentieel mineraal voor de keramische industrie en waarin Italië een Europese koploper is. De criticaliteit ervan hangt samen met de sterke afhankelijkheid van Turkije, waaruit de EU meer dan 60% van haar behoeften importeert."

Wat de starttijden voor de productie betreft, die zijn niet bepaald kort. Fabio Granitzio, mijnbouwgeoloog met nationale en internationale ervaring, zet ze uiteen. Concreet gaat het om de "aanvraag en het verkrijgen van de exploratievergunning", die een looptijd heeft van 1 tot 3 jaar. "De exploratievergunning kan 3 tot 5 jaar geldig zijn, verlengbaar. Vanuit operationeel oogpunt omvat deze fase geofysische campagnes, kernbemonstering, onderzoeken en geologische studies om de grondstoffen en haalbaarheid te schatten. Er zijn specifieke vergunningen nodig voor veldwerk", betoogt Granitzio. Uiteraard bepalen de soorten afzettingen en de specifieke geologische kenmerken en de moeilijkheden van de individuele prospects ook de tijd en het budget." Dan is er de tweede fase, die betrekking heeft op de aanvraag voor een mijnbouwconcessie. "De looptijd varieert van 2 tot 5 jaar", voegt hij eraan toe. "Als de grondstoffen economisch exploiteerbaar zijn, wordt de aanvraag voor een mijnbouwconcessie ingediend." Dan is er de bouw- en opstartfase, die een duur heeft die varieert van 1 tot 3 jaar. Dan zijn er de periodes van de teelt (van 10 tot meer dan 30 jaar) tot de sluiting en ontginning. "Als gevolg hiervan kan de gemiddelde tijd die nodig is om een ​​mijn in Italië te openen (inclusief vergunningen) - benadrukt Granitzio - worden geschat op ongeveer 8 tot 15 jaar."