Tariefakkoord hangt aan een zijden draadje, Trump wil 15-20%

De wind tussen de twee zijden van de Atlantische Oceaan voorspelt een storm. Niet overtuigd door Europa's nieuwste aanbod van een quid pro quo op auto's, dringt Donald Trump aan op minimumtarieven van 15% tot 20% op alle goederen die van het Oude Continent komen. Deze eis, volgens onthullingen in de Financial Times, wijst erop dat de tycoon zich vastbijt in de onderhandelingen die aan een zijden draadje hangen. Wat Brussel "de laatste mijl" noemt, lijkt meer op een mijnenveld dan op een te overbruggen afstand.

Het bezoek van EU-hoofdonderhandelaar Maros Sefcovic aan Washington leverde geen doorbraken op. De persoonlijke ontmoetingen met het Trumpiaanse duo Lutnick en Greer werden omschreven als "intens", maar de beloofde tweet met de uitkomst bleef ongestuurd. De enige boodschap die hij meebracht was een waarschuwing: "Alleen gezamenlijke en oprechte inspanningen van beide kanten kunnen ons naar de finish brengen." Deze woorden suggereren aanhoudende spanningen over cruciale kwesties zoals de auto-industrie en de agrovoedingssector, met de niet te onderschatten onzekerheid van de onvoorspelbaarheid van Donald Trump. Zozeer zelfs dat niemand binnen de EU-instellingen een verder uitstel van de deadline van 1 augustus door het Witte Huis op het laatste moment uitsluit.

De regering-von der Leyen – er zijn momenteel geen directe gesprekken tussen de Duitsers en de Amerikaanse president gepland – blijft vasthouden aan dialoog. "Onze prioriteit is een onderhandelde oplossing", herhaalde woordvoerder Olof Gill, die nogmaals benadrukte dat de opschorting van het eerste pakket tegentarieven van € 21 miljard (dat op 6 augustus van kracht wordt) een teken is van afnemende spanningen, waardoor gesprekken "in goed vertrouwen" mogelijk worden.

Tijdens de briefing die was voorbehouden aan de ambassadeurs van de Zevenentwintig – strikt beperkt en zonder mobiele telefoons – schetste Sefcovic echter het volledige scala aan mogelijke scenario's: van de gehoopte overeenkomst over een tarief tussen 10 en 15% tot de meest belastende optie voor de continentale industrie, met tarieven van 20%. Om nog maar te zwijgen van Trumps dreigement met een tarief van 30%, een voorbode van een frontale confrontatie en tegenmaatregelen die zich zouden kunnen uitstrekken tot Big Tech. Deze reconstructie vond duidelijke overeenstemming onder de vertegenwoordigers van de lidstaten, waarbij de Commissie in elke fase van de onderhandelingen een "volledig politiek mandaat" had, wetende dat de druk van de tycoon vlak voor het laatste fluitsignaal zijn hoogtepunt zou bereiken.

Mocht het spookbeeld van een tarief van 20% echter werkelijkheid worden, dan zou de politieke stabiliteit van Europa kunnen instorten onder het gewicht van uiteenlopende belangen en de omvang van de overwogen represailles. Brussel houdt nog steeds "alle opties open". Dromen van een handelsdeal zonder invoerrechten is "onrealistisch", erkende bondskanselier Friedrich Merz in Berlijn, waarbij hij opmerkte dat Washington het transatlantische handelstekort uitsluitend meet op basis van goederen en het overschot aan diensten negeert. De enige plausibele uitkomst blijft volgens hem een "asymmetrische" overeenkomst gebaseerd op "de laagst mogelijke tarieven". Dit begint met de automobielsector, aangevoerd door Duitse vlaggenschepen. Daar heeft de EU echter, in ruil voor een Amerikaanse verlaging van maximaal 17,5% – ten opzichte van de huidige 25% – niet het gewenste effect gehad. Parijs is echter assertiever gebleven in zijn oproep aan de EU om haar anti-dwangwapen in te zetten tegen "onaanvaardbare" tarieven.

De laatste week voor de Brusselse deadline speelt zich af op twee Aziatische fronten: 23 juli in Tokio en 24 juli in Peking. Tijdens de top met Japan zullen Ursula von der Leyen en Antonio Costa de handelssamenwerking nieuw leven inblazen en aandringen op een versterking van het CPTPP – het Trans-Pacifisch Partnerschap (TPPP), waar ook Canada, Japan en het Verenigd Koninkrijk bij betrokken zijn – als basis voor een "WTO 2.0". Daarna is China aan de beurt, waarbij Europa een "herbalancering" van de handelsbetrekkingen eist, gezien de situatie die het momenteel als "onacceptabel" beschouwt. Wederkerigheid is het mantra dat China moet herhalen, wat ook nuttig zou kunnen blijken in de dialoog met Washington.