Amerikaanse aanval op Iran, Meloni maakt zich zorgen over het risico van escalatie. Maar als het regime in Teheran valt, is dat goed nieuws.
Donald Trump en Georgia Meloni
Voorzichtigheid geboden. Uiterste voorzichtigheid in Palazzo Chigi, door premier Giorgia Meloni en de hele regering, vanwege de verrassingsaanval van de Verenigde Staten op drie Iraanse nucleaire installaties in de nacht van zaterdag op zondag. De reactie van het regime in Teheran en de Pasdaran was, in woorden, zeer hard: "We zullen de Amerikaanse bases in de Golf in de as leggen." En ook de Houthi's , de door Iran gesteunde Jemenitische rebellengroep, lieten hun stem duidelijk horen en kondigden aan dat hun reactie op de Amerikaanse aanvallen op Iran "slechts een kwestie van tijd" zou zijn. Kort daarvoor had een lid van de Hoge Politieke Raad van de Houthi's gedreigd " de omvang van het conflict uit te breiden " als de aanvallen op Iran niet zouden stoppen.
Zoals bekend is de premier altijd Donald Trumps nauwste Europese bondgenoot geweest, de enige EU-vertegenwoordiger die aanwezig was bij de inauguratie in Washington in januari en een 'brug' tussen beide zijden van de Atlantische Oceaan om de dialoog open te houden, zowel over de verschillende oorlogsfronten als over het geschil over de Amerikaanse tarieven. Maar deze keer is voorzichtigheid voor Meloni het sleutelwoord. De angst, zoals uitgelegd door VN-secretaris-generaal Antonio Guterres , die zei "ernstig bezorgd te zijn over het geweldsgebruik van de Verenigde Staten tegen Iran vandaag", is die van een "gevaarlijke escalatie in een regio die al op de rand van de afgrond staat en een directe bedreiging vormt voor de internationale vrede en veiligheid" (de woorden van Guterres).
Het is ook van groot belang om te begrijpen hoe Rusland en China , en met name Vladimir Poetin, zullen reageren, aangezien Iran een nauwe bondgenoot is van Moskou en aan wie het drones levert om Oekraïne aan te vallen (niet zozeer de heftige veroordelingen, die zijn vrij duidelijk, maar eerder wat er de komende dagen zal gebeuren).
Aan de andere kant, als het waar is dat er een risico is op escalatie in het Midden-Oosten, is het evenzeer waar dat premier Benjamin Netanyahu op dit moment niet van plan is de aanvallen op Iran te stoppen en dat de onderhandelingen die door Europa, onder leiding van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, zijn gestart over het nucleaire programma van Teheran, op een mislukking zijn uitgelopen.
De redenering die achter de schermen bij Palazzo Chigi wordt gevoerd, is dat als Trumps interventie de implosie van het ayatollahregime zou versnellen, dat uiteindelijk geen slecht nieuws zou zijn. Kortom, weg met de tand (de Pasdaran), weg met de pijn (de oorlog). Italië steunt de lijn van diplomatie, dialoog en de-escalatie en zal dat via officiële kanalen doen met Palazzo Chigi en Farnesina, zonder duidelijk te breken met het Witte Huis, zelfs als er waarschijnlijk harde kritiek zou komen van sommige Europese kanselarijen (Elysée en Macron in de eerste plaats), maar uiteindelijk als de Amerikaanse militaire interventie het theocratische regime van Teheran zou wegvagen , zelfs als Meloni het niet eens is met de methoden, zou dat geen slecht nieuws zijn . Sterker nog, misschien zou er ook een oplossing kunnen worden gevonden voor de Gazastrook en Libanon, die niet langer de militaire steun van Iran zouden hebben.
Affari Italiani
