Carlo Nordio, de minister die alle handboeien en gevangenissen garandeert

Minister Nordio haalt uit naar het Hof van Cassatie omdat het Hof zeer strenge uitspraken heeft gedaan over het veiligheidsdecreet, dat onlangs in werking is getreden. In een interview met Il Messaggero betoogde de minister dat de kritiek van het Hof van Cassatie een belediging is voor de president van de Republiek. Nordio's idee is helder. In de rechtspraak draait het om goede manieren. Als je die respecteert, kun je doen wat je wilt.

Minister Nordio weet dat het vrijwel onmogelijk is om een ​​serieuze jurist te vinden die niet geschokt is door dat autoritaire en door Hongarije geïnspireerde decreet. Als jurist met een verleden als garant weet hij heel goed dat dat decreet hem door de meerderheid is opgelegd om puur politieke propagandaredenen en om de regeringen te voorzien van krachtige repressieve instrumenten die het garantisme van onze Grondwet contrasteren en omverwerpen. Hij weet ook, omdat het overduidelijk is, dat het decreet ongrondwettelijk is. En terecht besteedt hij in het interview geen woord aan het weerleggen van de kritische opmerkingen van de Cassatie of het verdedigen van de merites van het decreet. Hij probeert zich uit de problemen te redden door zich te verschuilen achter het schild van president Mattarella.

Het is waar dat het politieke probleem bestaat. De reden waarom de president van de Republiek dat decreet heeft ondertekend, is onverklaarbaar. Waarschijnlijk is de enige reden juist die van goede manieren. Het moet hem buitensporige onbeleefdheid van de regering hebben geleken om die tekst terug te sturen waarin werd uitgelegd dat Italië sinds 1945 een democratisch land is. En daarom kan het geen autoritaire wetten en flagrante wetsovertredingen accepteren. Dat is het enige probleem. Minister Nordio zou moeten begrijpen dat als aan de ene kant van de schaal goede manieren staan ​​en aan de andere kant de rechten van burgers, en in het algemeen de beginselen van de rechtsstaat, de kant van de rechten zwaarder weegt. Natuurlijk, als we het hebben over vriendelijkheid, wat hoe dan ook een geschenk is, moeten we minister Nordio enkele verzachtende omstandigheden toekennen.

Het is waar dat hij een glorieus verleden als garant heeft, wat ook tot uiting komt in zijn artikelen die in het verleden door Il Messaggero zijn gepubliceerd. En het is waar dat toen hij ermee instemde zich bij de centrumrechtse regering aan te sluiten, hij ervan overtuigd was dat hij zich aansloot bij een regering bestaande uit garantstellers. Toen gebeurde het dat Berlusconi van het toneel verdween en men zich realiseerde dat het garantisme van rechts uitsluitend, of bijna, aan hem te danken was. Maar dat de ware aard van het Italiaanse rechts, zijn DNA, sterk lijkt op dat van Travaglio. Zozeer zelfs dat het eerste deel van Nordio 's interview met Il Messaggero een kopie is van een recent artikel van Marco Travaglio in Il Fatto , waarin hij uitlegde hoe het probleem van de overbevolking in gevangenissen kan worden opgelost zonder toevlucht te nemen tot nutteloze en schadelijke hervormingen of beruchte gratieverleningen (die in zijn tijd door Wojtyla met succes en door Bergoglio zonder succes werden aangevraagd). Nu zit de arme minister daar: tussen wal en schip. Links bekritiseert hem omdat hij – terecht – de carrières van magistraten wil scheiden, terwijl rechts massaal handboeien en handboeien eist. Het is makkelijk om met hem te discussiëren, maar verplaats je eens in zijn schoenen als je kunt...

VAN

Piero Sansonetti