De uitspraak van het Hof van Justitie van de EU is niet een klap voor Meloni, maar voor alle regeringen die dromen van een immigratiebeleid dat niet door rechters wordt gegijzeld.

Over hetzelfde onderwerp:

Het vermogen van politici om zich te verdedigen tegen de aanvallen van degenen die hun leefruimte willen beperken, geeft waarnemers niet altijd reden tot goede moed. De uitspraak van het Europees Hof van Justitie over veilige landen, die een deel van het immigratiebeleid van de regering-Meloni ontmantelt, is niet alleen een klap voor de wetten van deze regering. Het is ook een klap voor de soevereiniteit van de regering over immigratie, omdat het vaststelt dat elk regeringsbesluit met betrekking tot repatriëringen onderworpen is aan toetsing door een rechter, die kennelijk, om redenen die meer met ideologie dan met recht te maken hebben, meer gezag heeft dan een wetgever om te bepalen wanneer een land veilig is en wanneer niet. De uitspraak werd enthousiast ontvangen door tegenstanders van de regering-Meloni, die het Albanese model terecht hebben omgevormd tot een totem dat moet worden afgebroken, iets wat ze nog een paar maanden kunnen doen, voordat een Europees verdrag, dat over asiel en migranten, de geldigheid van het gebruik van derde landen voor de beheersing van illegale immigratie bevestigt. Maar zodra de opwinding over de klap die de regering-Meloni heeft gekregen is geluwd, moeten degenen die kritiek hebben op het immigratiebeleid van de regering zich afvragen of het schouwspel dat we vandaag de dag zien in de relatie tussen rechters en politici wel genoeg is om overweldigend enthousiasme op te wekken.

We doelen hier niet alleen op de toch al deprimerende Italiaanse situatie, waar politici de afgelopen maanden nonchalant hebben toegekeken hoe hun vitale ruimte op het gebied van stadsplanning, milieubeleid, industriebeleid, veiligheidsbeleid en inlichtingenbeleid is afgenomen. We doelen hier ook op een kwestie die specifiek betrekking heeft op het migratiebeleid. Met de uitspraak van gisteren, gewezen door een rechtbank die uiteraard onder leiding staat van een rechter, dreigt het Europese rechtssysteem euroscepsis aan te wakkeren, meer dan duizend uitspraken van professionele eurosceptici. De uitspraak van het Europees Hof van Justitie bevordert de bescherming van rechten niet, maar beoogt juist het tegenovergestelde te bewerkstelligen van wat nodig is in het migratiebeleid: anarchie. De directe ondergeschiktheid van de wetgevende macht aan technisch-juridisch toezicht ondermijnt in feite de soevereiniteit van parlementen over een cruciale kwestie, zoals politiek asiel, die een extreem gevoelige politieke kwestie is. En het is geen toeval dat er naast de Italiaanse regering in dit Europese spel ook regeringen zijn geweest die op veel andere terreinen afstand nemen van de aanpak van Meloni & Co.

In februari, zoals verwacht door Simone Canettieri, dienden verschillende Europese landen, waaronder Macrons Frankrijk en het socialistische Denemarken, schriftelijke conclusies in (die we hebben bestudeerd) om te voorkomen dat het Hof de bevoegdheden van nationale rechters in asielzaken zou uitbreiden. De reden is simpel. Het omzetten van een politieke handeling in een technisch besluit dat onderworpen is aan volledige rechterlijke toetsing, beperkt de mogelijkheid van een staat om onafhankelijk zijn eigen immigratiebeleid te bepalen. En het beperken van de mogelijkheid van een staat om zijn eigen immigratiebeleid te bepalen betekent dat er minder mogelijkheden zijn om illegale immigratie te bestrijden, wetende dat zodra is vastgesteld dat het legitiem is om rechters speciale bevoegdheden te verlenen om repatriëringen te beperken, geen enkele wet politici de soevereiniteit zal kunnen verlenen die nodig is om hun grenzen te beschermen. Populisme, als het om immigratie gaat, wordt zeker aangewakkerd door xenofobe professionals, die gespecialiseerd zijn in het behandelen van elke immigrant als een schurk totdat het tegendeel is bewezen. Maar de ogen sluiten voor de gevaren van het beperken van immigratiebeleidskeuzes en kiezen voor juridische actie, is een andere vorm van populisme die niet minder gevaarlijk is dan de eerste. Respect voor de wet eisen is heilig. Respect voor de wet omzetten in een verdediging van anarchie is uit den boze, dank u wel.

Meer over deze onderwerpen: