Die taxi in Brussel. Zesenzeventig Europarlementariërs en één verleiding: de EU verlaten om terug te keren naar Italië
(Ansa-foto)
De zaak
Aan het einde van de zittingsperiode heeft elke delegatie doorgaans bijna een derde van zijn leden verloren. En ook deze periode van vijf jaar belooft niet te teleurstellen, want bij de volgende regionale verkiezingen zullen de eerste afscheidsgesprekken plaatsvinden: van Decaro tot Ricci voor de PD, tot Moratti, Fidanza en Sardone aan de rechterkant.
Over hetzelfde onderwerp:
Brussel . Zesenzeventig Italiaanse Europarlementariërs met hun hoofd in Brussel, maar hun ogen en hart in Italië . Sommigen noemen het, om het bekendste jeugdvoetbalsysteem van Europa te parafraseren, de “jeugdacademie van Straatsburg”. Een lange lijst met namen die klaar staan om het veld te betreden waar de Italiaanse partijen zich op voorbereiden. Aan het einde van de zittingsperiode heeft elke delegatie gemiddeld bijna een derde van haar leden verloren, verdeeld over degenen die zich kandidaat stelden en degenen die van kant zijn gewisseld. En die periode van vijf jaar zal zeker niet teleurstellen. De volgende regionale verkiezingen vormen de aanleiding voor de eerste afscheidsgesprekken. De bekendste namen onder degenen die al hun biezen hebben gepakt, zijn de Democraten Matteo Ricci en Antonio Decaro: de twee PD-Europarlementariërs staan namelijk al op de nominatie om mee te doen aan de regionale verkiezingen in Marche en Puglia. Ter voorbereiding heeft Decaro al een hele middag als gids door de gangen van de Eurokamer gelopen voor Georgia Tramacere, de eerste niet-gekozen kandidaat in het kiesdistrict Zuid-Italië die na haar, nu vrijwel zeker, aftreden zal aantreden. Maar de uitdaging uit Apulië zou ook een ander Europarlementslid kunnen aantrekken: in Brussel circuleert namelijk de naam van Francesco Ventola uit Melun als mogelijke uitdager van Decaro. Dit is echter een onbegonnen rol, aangezien de wedstrijd al bijna verloren is.
Ook de grote wedstrijd in Veneto staat in de belangstelling, waar het lot van Doge Zaia nog onduidelijk is. Hoewel er vanuit de kantoren van de Lega geen commentaar is gekomen, beweegt er wel wat onder de bondgenoten. Het idee om gouverneur te worden is in feite niet misplaatst door Elena Donazzan uit Melun, maar er is nog een naam in de Eurokamer die niet mag worden onderschat: die van Flavio Tosi, voormalig lid van de Lega Nord, nu lid van Forza Italia, oud-burgemeester van Verona en onlangs verkozen tot Europarlementslid, die nog een aantal zaken met zijn voormalige partij moet afhandelen.
In de regio Campanië zijn er echter veel gebroken dromen. De kandidatuur van Fulvio Martusciello van Forza Italia werd namelijk belemmerd door vermeende juridische problemen in Brussel, in verband met het Huawei-schandaal, waardoor hij op verzoek van Tajani een stap terug moest doen. Sandro Ruotolo van de Democratische Partij streeft ook naar de functie van gouverneur van Campanië, maar momenteel gaan er zelfs binnen de Democratische Partij geruchten dat hij permanent in Brussel zal blijven. De Nazareners willen zich namelijk richten op de verenigde kandidaat Roberto Fico.
Iets verder weg is de kwestie Friuli Venezia Giulia, die de meeste mensen momenteel zorgen baart, en ook hier, in Brussel, beweegt er wat. Als de kandidatuur van Fedriga van de Lega Nord niet langer mogelijk is - een scenario waartegen de Lega barricades voorbereidt - wordt in de wandelgangen van de Eurokamer gesproken over de intrede van het Meluniaanse Europarlementslid Alessandro Ciriani. De man uit Pordenone is in alle opzichten een broer van Italië. Hij is namelijk de broer van Luca Ciriani, nu minister van Betrekkingen met het Parlement in de regering van Meloni. De uitdaging voor Palazzo Marino is ver weg, maar niet zo heel ver weg. En hier, onder de potentiële kandidaten voor het Europees Parlement, zijn er vier. Om het probleem na Sala op te lossen, wil meer dan één persoon binnen de Milanese Democratische Partij Irene Tinagli ertoe aanzetten zich kandidaat te stellen voor het burgemeesterschap van Milaan. Maar de voormalige voorzitter van de Economische Commissie van de Eurokamer ontkent vooralsnog haar beschikbaarheid. Rechts op het halfrond van Straatsburg prijken echter met name de namen van Moratti, Fidanza en Sardone.
Letizia Moratti wil een revanche. Hij is al burgemeester en minister van Forza Italia en is wellicht de meest voor de hand liggende keuze om de gematigde katholieke kiezers te bereiken. De Fidanza-hypothese vertegenwoordigt daarentegen de overnamepoging van de Broeders van Italië op Milaan, met de relatieve (etnische?) vervanging van de heersende klasse van de Lega door het nieuwe Melonische recht. En dan is er nog de Sardone-hypothese, die tegenover Il Foglio zweert dat hij niet in aanmerking komt voor Palazzo Marino, maar eraan toevoegt dat "hij zou liegen als hij zei dat burgemeester worden van de stad niet zijn droom is." Geworteld, strijdlustig en in opkomst, verwelkomde ze met trots de komst van de term ‘sardonisering’, zogenaamd in het leven geroepen om de rechtse koers van haar partij in diskrediet te brengen. Hij zegt dat Trump het winnende voorbeeld is en “de Rudy Giuliani van Milaan wil zijn”, grapt zijn partij. Dat wil niet zeggen dat ze het niet kan. En dan is er nog de Vijfsterrenbeweging, die met Pasquale Tridico en Giuseppe Antoci twee voltooide kandidaten heeft om in Calabrië en Sicilië te strijden. Bronnen bij Vijfsterrenorganisaties ontkennen dit echter botweg: “We hebben duidelijke interne regels, er moet een einde komen aan de gekozen mandaten.” Er was dus geen sprake van een snelle ontsnapping uit Brussel voor Conte's mannen. Tenzij de regels veranderen, en dat zou niet de eerste keer zijn.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
