Europa veroordeelt Netanyahu, alleen Italië van Meloni staat achter Bibi

Giorgia Meloni is afwezig, evenals minister van Buitenlandse Zaken Tajani . In de Kamer van Afgevaardigden staan ​​de moties over Gaza op de agenda en iedereen weet dat het een stierengevecht zal worden. De context maakt de situatie echter bijzonder delicaat. Na maanden van aarzeling heeft Europa de knoop doorgehakt. De meerderheid van het Europees Parlement roept op tot opschorting van het handelsakkoord met Israël, maar Italië heeft, net als Duitsland, tegen gestemd. Het Verenigd Koninkrijk is al bezig met vooruitgang. Veel Europese leiders gebruiken een toon en woordenschat die meer lijken op die van Giuseppe Conte in Italië dan op die van de premier en haar ministers. Zelfs tussen Trump en Netanyahu is de spanning nu met een kettingzaag te snijden. Kortom, het gaat niet langer alleen om de gebruikelijke Italiaanse parlementaire enscenering, maar om de groeiende kans op een nieuwe en nog diepere kloof tussen Italië en de rest van Europa. Een ernstige zaak, waarvan het Italiaanse parlementaire kluchtspel dit keer toch een tamelijk getrouwe weergave is.

Bonelli, die in de kamer zit, leest de namen voor van een aantal vermoorde Palestijnse kinderen en slaagt erin te doen wat Conte tijdens zijn premierschap niet was gelukt: de afgevaardigden gaan staan. Vanaf de banken zijn de 5S de eersten die met de Palestijnse vlaggen zwaaien. Avs doet hetzelfde, maar dan met een paar momenten vertraging. De toespraken van de oppositie zijn vurig. Advocaat Conte woest: "Het Westen knielt voor Netanyahu's criminele regering. De regering-Meloni is verachtelijk en blijft oorlogsmisdaden verdoezelen." Schlein is minder tribunaalachtig: " Laten we 7 oktober niet vergeten, maar het rechtvaardigt niet de massamoord op 15.000 kinderen . De Italiaanse stemming tegen de samenwerkingsovereenkomst met Israël in het Europees Parlement is een schandaal en vertegenwoordigt ons niet." De lijst met interventies zou voldoende zijn om alles te begrijpen, zonder dat je hoeft te luisteren. Alle partijleiders sluiten zich aan bij de oppositie, terwijl de tweede rij namens de meerderheid spreekt. Maar ook al werd er in de toespraken en in de meerderheidsmotie, die ook werd aangenomen, op een uiterst ingetogen toon gesproken en werd er veel meer op Hamas dan op Netanyahu gehamerd, toch is er een duidelijke afstand tot Israël voelbaar.

Nog duidelijker zijn de woorden van Tajani: "Ik heb Israël gevraagd militaire operaties met burgers te staken en humanitaire hulp toe te laten. Wij willen een staakt-het-vuren en de vrijlating van gijzelaars: de oorlog in Gaza moet eindigen" , en van minister van Defensie Crosetto: " Ik beschouw mezelf als een vriend van Israël en van Palestina, en ik onderscheid Israël van de keuzes van de huidige regering, die ik niet deel. Wij hebben de regels voor wapenexport naar Israël strikt en restrictief nageleefd." Het debat in Montecitorio is net afgelopen als het hard regent. Er worden berichten verspreid over schoten die het Israëlische leger in de lucht heeft afgevuurd in Jenin, op de Westelijke Jordaanoever. De aanwezigen zijn doodsbang en de EU-delegatie, waar ook de Italiaanse viceconsul Tutino deel van uitmaakt, ziet het aan. De minister van Buitenlandse Zaken wordt woedend, roept de Israëlische ambassadeur in Farnesina bijeen en roept uit: "Onaanvaardbare dreigementen. De Israëlische regering moet onmiddellijk opheldering geven." Vanuit Jeruzalem komen de excuses, die in werkelijkheid weinig verduidelijken. In Rome schakelt Conte over op sarcasme: “Er was een salvo machinegeweervuur ​​nodig om Tajani wakker te maken.”

Het gaat hier echter niet om een ​​kwestie van slapen, maar om een ​​ernstig politiek probleem dat de gehele regering, maar vooral de premier zelf, aangaat. Van alle westerse regeringsleiders stond zij misschien wel het dichtst bij Israël. Hij uitte ook wat bescheiden kritiek. Nooit overtuigingen. Hij heeft de hypothese van een drastische Europese interventie in de vorm van sancties altijd verworpen en vertrouwt in plaats daarvan op de bemiddeling van de Arabische landen. De gisteren aangenomen meerderheidsmotie gaat precies in die richting en vermijdt opnieuw elk woord van openlijke veroordeling aan het adres van de leider van de Israëlische regering. Maar Netanyahu's keuze om door te gaan en de internationale druk volledig te negeren, om nog maar te zwijgen van het "incident" van gisteren in Jenin, dat zich minder dan 24 uur na de stemming van het Europees Parlement tegen Israël nauwelijks als puur toeval laat voorstellen, dwingt Europa tot actie en brengt het risico met zich mee dat de Italiaanse premier opnieuw een moeilijke keuze moet maken: de kant van Europa kiezen door haar standpunt aanzienlijk te wijzigen, of trouw blijven aan haar gebruikelijke lijn. Zelfs als dat ten koste gaat van een nieuwe breuk met Europa, voordat de wond van zijn pro-Trump-koers überhaupt geheeld is.

VAN

David Romoli