Fagnano Olona - Een verhaal over sport en inclusie, de MaiSMais Baskin Manigunda speelt de finale van de Italiaanse beker - Sport - Varese Nieuws

"In het begin geloofde niemand ons, we leken wel weglopers", lacht Chiara Aldizio , terugdenkend aan de geboorte van het Baskin-team dat ze jaren geleden oprichtte. "Het begon allemaal in 2023, met slechts vijf atleten. Hoewel ze allemaal onervaren waren, bouwden we dankzij onze inzet en de drang om plezier te maken langzaam een ​​hechte en aanstekelijke groep op."

Die dialectnaam die je aanzet tot vechten

De naam is in feite een dialectterm: «Wij heten MaiSmais (uitgesproken als Mai Smaìs met de klemtoon op de i), het is een dialectuitdrukking die betekent “ Wanhoop nooit, geef nooit op ”: deze twee eenvoudige woorden bevatten onze hele geschiedenis».

Vier manden op het veld voor een inclusieve wedstrijd

Baskin is een 'herziene' basketbalsport: "Het is een sport die in 2001 is ontstaan, maar die pas de laatste jaren aan populariteit wint. Wat vooral vernieuwend is, is het team dat het veld op gaat: zes spelers, allemaal 14 jaar en ouder, die representatief moeten zijn voor het hele team." Er zijn dus valide en mindervalide spelers, mannen en vrouwen, beginners en professionals, niemand uitgesloten, en wij - voegt Aldizio trots toe - hebben ook een 76-jarige speler . In deze jaren hebben we heel verschillende mensen gerekruteerd, zelfs hele families - moeder, vader, kinderen - en grootouders met kleinkinderen. De regel is altijd hetzelfde: sluit niemand uit.

De dynamiek van het spel blijkt al uit de kenmerken van het veld: "We spelen op een normaal basketbalveld, met twee gewone baskets, maar daarnaast zijn er nog twee, in het midden van het veld, met een gereserveerde ruimte voor spelers met een beperking . Er zijn dus twee aanvalszones en twee verdedigingszones."

Van ‘weglopers’ naar een team dat heeft geleerd in dromen te geloven

Het begon allemaal met vaardigheid en passie: "Ik ben pedagoog, voordat ik coach werd, en ik heb altijd met mensen met een beperking gewerkt. Ik zocht iets dat delen mogelijk maakte en ik ontdekte Baskin : als basketballiefhebber en met mijn opleiding als pedagoog dacht ik dat het mensen echt kon leren samenwerken." Zo is ons team ontstaan, dat een "thuis" heeft gevonden in Fagnano Olona, ​​in het PalaMarino, en dus geel en blauw draagt. We zijn ook aangesloten bij Cestistica Manigunda , waaraan we onze naam ontlenen.

Er is een groot netwerk van hulp om ons heen ontstaan: iedereen draagt ​​bij wat hij of zij kan, sommigen op het veld, sommigen via de uniformen, sommigen via de vrijwilligers. Het is een project dat blijft groeien en met nieuwsgierigheid en aandacht wordt ontvangen. De magie zit hem precies hierin: iedereen laten samenwerken, zowel binnen als buiten het veld .

"We hebben nu zo'n dertig leden en dankzij de professionals die met ons meespelen, is er tijdens de wedstrijden volop adrenaline, plezier om naar te kijken en plezier om te spelen. Zelfs de atleten die op het middenveld blijven, in de "beschermde zone", scoren eigenlijk de meeste punten , omdat Baskin iedereen weet te betrekken ", vertelt Aldizio, de ziel van het team en eerste fan van haar spelers.

Een finale om te spelen

Zaterdag 21 juni en zondag 22 juni zijn twee data omcirkeld in rood op de kalender voor MaiSmais Baskin Manigunda: het team wordt in Ferrara verwacht voor de finale van de Coppa Italia .

Vorig jaar hebben we ons ingeschreven voor het kampioenschap en het was ongelooflijk. Zonder onszelf al te serieus te nemen, begonnen we te winnen. We wonnen de titel van vertegenwoordiger van de regio Lombardije en nu spelen we in Ferrara met een team uit Udine, een uit San Benedetto Del Tronto en een uit Santarcangelo di Romagna. De spanning is nu hoog, net als onze emoties.

Solidariteit van het gebied

De spelers van MaiSais Manigunda weten niet hoe de wedstrijden zullen verlopen, maar ze hebben in ieder geval al gewonnen van hun supporters, die zelfs van veraf juichen ( hier is de livestream).

"We worden omringd door zoveel genegenheid en we ontvangen een grote vrijgevigheid uit de regio ", zegt Aldizio met een stem die een sterke emotie verraadt. " Dankzij anonieme donateurs is onze reis betaald , terwijl de tassen een geschenk zijn van Nasav Company, de beveiligings- en bewakingsmaatschappij van Marnate, waar mijn man, die drie maanden geleden overleed, werkte. Hij maakte ook deel uit van de geschiedenis van dit team en de jongens herdenken hem bij elke wedstrijd, hij is altijd bij ons."

Met al deze emoties in hun hart is de groep klaar voor de dagen in Ferrara: « We kunnen alleen maar dankbaar zijn voor deze omhelzing die het ons mogelijk heeft gemaakt om te vertrekken . Voor sommigen is het de eerste reis weg van huis en het zal een groot avontuur zijn ».

Wat wij verteld hebben is niet (alleen maar) een sportverhaal.

Elk detail van dit avontuur, van Chiara Aldizio's eerste moedige ingeving, tot de samenstelling van het team en het wortelen in het gebied, laat zien hoeveel energie er achter een schot op de basket kan zitten. En de directrice van dit alles vertrouwt het toe met tranen in haar ogen, terwijl ze zich concentreert op de details van de wedstrijden in Ferrara: " We zullen spelen met het scorebord van de Serie A, zodat we bij elke gescoorde goal onze jongens kunnen zien. Dit is de grootste overwinning: hun succes, omdat ze erin geloofden. Allemaal samen."