Het scheiden van carrières is niet rechts

Over hetzelfde onderwerp:

Gisteren keurde de Senaat de door de regering-Meloni gepromote hervorming van het rechtssysteem goed: scheiding van carrières tussen rechters en officieren van justitie, en hervorming van de CSM met gedeeltelijke loting. Een belangrijk keerpunt. Maar in plaats van dat rechts wint, verliest links – tegen zichzelf. Want deze hervorming is niet rechts. Of beter gezegd, dat was ze niet. In 2019, tijdens het congres van de Democratische Partij, schreef Maurizio Martina zwart op wit dat "de kwestie van scheiding van carrières onvermijdelijk lijkt om een onafhankelijke en onpartijdige rechter te garanderen." Delrio, Guerini, Orfini, Malpezzi, Verducci en Serracchiani (nu de voorzitter van Justitie van de Democratische Partij) ondertekenden. Vandaag de dag werpen dezelfde mensen barricades op. Wat is er veranderd? De regering.

De hervorming die gisteren werd goedgekeurd (en nu ter tweede lezing in de Kamer ligt) voorziet in twee afzonderlijke carrièrepaden, twee aparte CSM's en een gemengd selectiemechanisme, waarbij sommige leden willekeurig worden gekozen uit advocaten en hoogleraren. Het is een poging (of het serieus is of niet, we zullen zien) om de macht van de facties te ondermijnen. Maar in plaats van het inhoudelijk te bespreken, heeft links de voorkeur gegeven aan een Pavloviaanse reflex: als Meloni het voorstelt, is het een aanval op de Grondwet. Daarmee heeft het rechts een strijd bedeeld die het had kunnen voeren. Het heeft het beginsel van een eerlijk proces laten varen uit angst zwak over te komen. En het heeft het aan Carlo Nordio – een voormalig magistraat, een liberaal – overgelaten om de onpartijdigheid van rechters als een modern principe te verdedigen. Een groteske paradox: terwijl links de corporatieve en zelfreferentiële structuur van de rechterlijke macht verdedigt, kan rechts zich nu opwerpen als de voorvechter van onafhankelijke rechtspraak. En met goede kaarten in de hand: want of je het nu leuk vindt of niet, het huidige systeem – met aanklagers en rechters die naast elkaar zitten – heeft een probleem. Een eerlijk proces is kleurloos. Maar zelfbeschadiging, ja. En de Democratische Partij doet liever alsof ze zich haar hervormingsgeschiedenis niet herinnert, in plaats van die te heroveren. AAA Op zoek naar gezond reformisme aan de linkerkant. Tijdrovers, burgerwachten, hou je in.

Meer over deze onderwerpen: