Hoe Meloni zal stemmen in het referendum: tussen sabotage en spot met Italianen

Het staatshoofd laat van zich horen en doet dat nu steeds vaker: wanneer het niet eens om zeer belangrijke beslissingen gaat die strikt onder de verantwoordelijkheid van het parlement en zo nodig van het Constitutionele Hof vallen, maar om de algemene koers van het land. Het kader van zijn beleid. Over Oekraïne en Gaza, gebruikmakend van de gelegenheid die de toespraken boden ter gelegenheid van de viering van 2 juni, sprak de president zich even duidelijk als dwingend uit. Hij zette de koers uit, gaf de richting aan. Over de referenda was hij veel elliptischer, maar zelfs in dit geval lijkt er tussen de regels door een, zij het voorzichtige, aanwijzing te zijn.

Mattarella repte niet over de referendumtests van volgende week zaterdag en zondag . Hij richtte zich echter wel op het referendum van 79 jaar geleden, op 2 juni 1946, toen de Italianen " ervoor kozen om door te gaan op de weg naar de waarden van vrijheid, democratie en vrede". De president benadrukt de keuze die de Italianen "met de stem " hebben gemaakt en tegenover zijn boodschap klinken de oproepen tot onthouding schril. De premier voelt zich namelijk niet geroepen om een ​​openlijk onthoudingsstandpunt in te nemen: " Ik ga naar de stembus, maar ik trek mijn stembiljet niet in", kondigt ze aan, en het is werkelijk onduidelijk wat ze daar gaat doen. De oppositie ontploft letterlijk en beschuldigt haar er niet alleen van dat ze aandringt op niet stemmen, maar ook dat ze op hypocriete wijze " de Italianen belachelijk maakt". Het is simpelweg onmogelijk om het oneens te zijn met het koor dat in dit geval direct wordt aangevoerd door Elly Schlein, Giuseppe Conte en Nicola Fratoianni .

Mattarella had niet veel woorden aan Oekraïne gewijd. Dat was ook niet nodig. Italië's plaats kan voor hem alleen naast Kiev liggen , en dus ook naast de rest van de Europese Unie. Giorgia Meloni 's Trumpistische wending baarde hem grote zorgen, en dat is geen geheim. Hij had Italië zien afdwalen van het zwaartepunt van de Unie, zowel in de regering, met de flirt tussen de premier en de president van de Verenigde Staten, als in de oppositie, met de onthouding van de Democratische Partij bij de herbewapening, ondanks het tegengestelde besluit van de rest van de PSE. Hij waardeert de pro-Europese bekering van de premier, maar met lood in de schoenen: zo herinnert hij haar eraan waar Italië staat. Mattarella besteedde nog veel meer woorden aan Gaza . Het beeld van de Oekraïense oorlog voor de bezetter van het Quirinaal is helder en welomlijnd, dat van de Gazastrook is dat minder. Hij houdt rekening met de agressie die Israël op 7 oktober heeft ondergaan, vergeet de gijzelaars die nog steeds door Hamas worden ontvoerd niet, en negeert ook de verspreiding van een nieuw antisemitisme niet. Maar de conclusie is zonder enige dubbelzinnigheid. Het niet toepassen van de normen van het humanitair recht is "onaanvaardbaar". Het uithongeren van een bevolking is "onmenselijk" , maar de geleidelijke uitholling van de Palestijnse gebieden is eveneens onaanvaardbaar: "De illegale bezetting van het grondgebied van een ander land kan niet als een veiligheidsmaatregel worden gepresenteerd."

"De president staat achter de standpunten van de regering. Ik dank hem en ik ben het ermee eens", zal de premier opmerken. Maar dat klopt niet. De positie van de Italiaanse regering is niet alleen veel timider en aanzienlijk ontwijkender, maar ronduit anders. Op papier lijken de uitspraken van Giorgia Meloni en Tajani sterk op elkaar, zo niet identiek. Het verschil zit hem in de manier waarop de president en de premier gebruikmaken van de noodzaak om het hele plaatje in ogenschouw te nemen, dus niet alleen het gedrag van het Israëlische leger in Gaza , maar ook 7 oktober, de gijzelaars en het antisemitisme. De regering, en vooral de leider die haar leidt, gebruiken echter die elementen die feitelijk fundamenteel zijn als een soort alibi om Netanyahu's anti-oorlogsstandpunt te temperen, zo niet bijna als tegenwicht.

Mattarella laat zien dat men zich volledig bewust kan zijn van de ernst van de gruwel van 7 oktober en het risico van een antisemitische golf, zonder dat men zijn stem hoeft te dempen in het aanklagen van de voortdurende schendingen van de mensenrechten en het internationaal recht in Gaza. De aanwijzing van de president is ook in dit geval zeer duidelijk, temeer omdat hij de ernst van het lijden van Israël op 7 oktober niet eens verbloemt, zoals sommige politieke leiders, Conte in het bijzonder, vaak doen, en zijn ogen niet sluit voor de antisemitische impulsen die zich daadwerkelijk manifesteren, in het kielzog van het onvermoeibare project van Natanyahu om Palestijnse burgers uit te roeien. Of en in hoeverre Giorgia van plan is Mattarella's discrete maar duidelijke aanwijzing op te volgen, zullen we zeer binnenkort weten.

VAN

David Romoli