Magistraten vallen de grondwetshervorming nu aan in hun slotpleidooien. In het licht van de scheiding der machten

Over hetzelfde onderwerp:

Om zich te verzetten tegen de hervorming van de scheiding van beroepen, maken magistraten nu zelfs gebruik van vervolgingen. Wat er woensdag gebeurde in de rechtbank van Turijn, tijdens het proces tegen twee politieagenten die beschuldigd werden van onrechtmatige arrestatie, is ongelooflijk. Tijdens het proces eiste officier van justitie Paolo Toso de veroordeling van de twee verdachten en viel vervolgens de grondwetsherziening aan die in het parlement werd besproken: "Deze zaak maakt het project van de scheiding van beroepen van magistraten zorgwekkend . Het was de autonomie van het vonnis die ons in staat stelde de aan ons verstrekte elementen kritisch te onderzoeken", aldus Toso. Een duidelijke overdrijving op politiek gebied, gezien het beginsel van de scheiding der machten en de plichten tot evenwicht en vertrouwelijkheid van magistraten.

Toso beargumenteerde zijn verklaring door uit te leggen dat toen het Openbaar Ministerie van de hoofdstad van Piëmonte de zaak in behandeling nam, het dossier, geopend op basis van de rapporten van dezelfde agenten, gericht was tegen twee jongemannen, van wie de eerste werd aangeklaagd wegens verzet tegen een ambtenaar en de tweede wegens het niet naleven van de bepalingen van de bevoegdheid. De mogelijkheid om over te gaan tot "een kritisch onderzoek", benadrukte Toso, maakte het mogelijk om de zaak grondig te onderzoeken en de anomalieën in de documentatie te verifiëren .

Wat de "kritische screening" van de officier van justitie te maken heeft met de hervorming van de scheiding van beroepen is een raadsel. Deze hervorming voorziet namelijk in de scheiding van de beroepstrajecten van officieren van justitie en rechters, met behoud van alle garanties voor autonomie en onafhankelijkheid voor beide categorieën , mede door de instelling van twee Hoge Raden voor de Rechtspraak, waarvan twee derde bestaat uit vertegenwoordigers van de rechterlijke macht. Kortom, zelfs na de uiteindelijke definitieve goedkeuring van de hervorming (en het waarschijnlijke bevestigende referendum) zullen Italiaanse officieren van justitie een "kritische screening" kunnen blijven uitvoeren van elke kwestie , zelfs die betreffende het gedrag van wetshandhavers, een gebied dat in de huidige parlementaire behandeling geenszins wordt aangeraakt.

De woorden van de Turijnse officier van justitie Toso zijn echter paradoxaal, niet zozeer vanwege hun inconsistentie op technisch-juridisch vlak, maar vanwege hun grote politieke waarde. De tenlastelegging zou de officier van justitie moeten dienen om de feiten, het bewijsmateriaal en de argumenten die de beschuldiging ondersteunen samen te vatten en zijn eigen conclusies te formuleren over de mogelijke toepassing van een strafrechtelijke sanctie. Het feit dat een tenlastelegging wordt gebruikt voor politieke kritiek, bovendien met betrekking tot maatregelen die nog in behandeling zijn bij het Parlement, doet Montesquieu zich omdraaien in zijn graf, en roept bovendien de vraag op of dit voor minister van Justitie Carlo Nordio en de CSM een normaal feit is (en wie weet wat de Nationale Vereniging van Magistraten er ook van zal vinden).

Het moet gezegd worden dat in Turijn een nogal eigenaardige opvatting van het Openbaar Ministerie wijdverbreid lijkt te zijn onder aanklagers. Afgelopen april berichtten we op deze pagina's over de specifieke vervolging die aanklager Gianfranco Colace aan het einde van het "Sanitopoli"-proces had ingesteld : in zijn vervolging reageerde de aanklager niet alleen indirect op een parlementaire vraag die na ons onderzoek naar de werkzaamheden van de gerechtelijke politie van Turijn was gesteld (waarbij hij de rechtszaal kennelijk voor het parlement aanzag), maar vroeg hij ook om de veroordeling van drie verdachten, met de woorden: "Ik vraag om een ​​veroordeling, ook al weet ik dat de rechtbank geen andere keuze zal hebben dan vrijspraak."

Uiteindelijk werden de verdachten inderdaad vrijgesproken. Maar als aanklager Colace wist dat de rechtbank niets anders kon doen dan vrijspreken (zoals toen ook gebeurde), betekent dit dat hij zich bewust was van de zwakte van zijn eigen beschuldigingen en daarom zelf om vrijspraak had moeten vragen. Het mysterie van zo'n merkwaardige procedure blijft bestaan. Voor de volledigheid: Colace werd afgelopen maart door de CSM gesanctioneerd met de verplaatsing van zijn hoofdkwartier en functies, en met het verlies van een jaar anciënniteit (een sanctie die nog niet uitvoerbaar is), omdat hij in het proces ongeveer 500 telefoontaps had gebruikt die tegen de toenmalige senator Stefano Esposito waren afgenomen zonder toestemming van het parlement, en dus in strijd met de grondwet en de wet.

Kortom, het grondwettelijke beginsel van de scheiding der machten lijkt het Openbaar Ministerie van Turijn niet erg duidelijk. Het gebruik van een aanklacht door een officier van justitie om kritiek te uiten op de grondwetshervorming is het toppunt van een fenomeen dat de aandacht van de instellingen verdient.

Meer over deze onderwerpen: