Pd-dilemma. Hoe kun je uitbreiden naar het centrum terwijl je wordt geregeerd door de extremen?

Over hetzelfde onderwerp:

Ze noemen zichzelf centrum-links, willen uitbreiden naar het centrum, denken na over hoe ze kunnen netwerken met alle burgers, kijken vooruit maar ook terug, naar de successen van Prodius (van de professorencommissies tot de Ulivo), denken aan gematigde katholieken en ook aan gematigde leken, en toch hebben ze aan de top van de coalitie - en dus in de positie van mogelijke feitelijke federator, althans voorlopig - een partij, de PD, die, wederom voorlopig, in een hoek zit die eerder naar het extreme neigt dan naar het midden, in het kielzog van de M5's van Giuseppe Conte en de Avs van Angelo Bonelli en Nicola Fratoianni (maar soms ook op zichzelf, niet zonder de zorgen van de interne minderheid). En zo, terwijl binnen dezelfde Democratische Partij Alessandro Onorato, raadslid voor Toerisme en Grote Evenementen in de Romeinse regering van Roberto Gualtieri, onder het toeziend oog van Democratische goeroe Goffredo Bettini, de lanceringsbijeenkomst morgen voorbereidt in Hotel Parco dei Principi van het burgernetwerk "om het nationale politieke aanbod links uit te breiden", in het Parlement (mededelingen van de premier, met het oog op de EU-Raad) en in Den Haag (NAVO-top over militaire uitgaven), materialiseert zich de vreemde nieuwigheid van de coalitie, die weliswaar het probleem heeft een centrum te vinden en zich mogelijk aan dat centrum te verankeren, maar ook het andere probleem (en niet onbelangrijk) heeft dat ze, hoewel niet geleid, sterk geïnspireerd lijkt door het extreme. Zozeer zelfs dat haar eerste partij (altijd die, de Democratische Partij) dingen zegt die haar gematigde exponenten er vaak toe aanzetten zich te distantiëren .

Niet alleen zijn de Democraten in de loop van de lente in Brussel in twee kampen verdeeld over het ReArm Europe-plan, en ze hebben niet alleen enorm geleden onder de deelname aan de 'Pleinen voor Europa' (op 15 maart vorig jaar, op de Piazza del Popolo, de zachte versie, en op de Piazza Barberini, de harde versie) of aan de vredesdemonstratie van afgelopen weekend, waarbij secretaris Schlein officieel afwezig was en enkele exponenten tussen de menigte marcheerden. Niet alleen dat. Sterker nog, er zijn de hervormingsgezinde Democraten (zie de vicevoorzitter van het Europees Parlement Pina Picierno) die, in Cassandra-stijl, vaak gedwongen worden om onheil te voorspellen. Uit de serie: door dit te doen, dat wil zeggen, door het extreme te volgen, zullen we nooit regeren. Om nog maar te zwijgen van de keren dat de hervormingsgezinde Democraten, onder anderen Filippo Sensi en Simona Malpezzi, zich in het buitenlands beleid moesten onderscheiden van de partijlijn. Feit is dat de secretaris van de Democratische Partij gisteren, van premier Giorgia Meloni, die zich voorbereidde op de EU-Raad in de positie van "si vis pacem, para bellum", antwoordde: "Ik wil Giorgia Meloni zeggen dat de wereld, vergeleken met 2000 jaar geleden, vooruitgang heeft geboekt bij het oplossen van geschillen. Voorbereiding op oorlog, zoals zij denkt, is het tegenovergestelde van wat Italië nodig heeft en wil. Ons land moet zich inzetten voor het bouwen van vrede, voor de vreedzame oplossing van conflicten door middel van dialoog en multilateralisme. Alles wat ons sinds de val van het nazifascisme in staat heeft gesteld zonder oorlog te leven. Ik denk zoals de kiezers die in het Grondwettelijk Handvest schreven dat 'Italië oorlog verwerpt als instrument van aantasting van de vrijheid van andere volkeren en als middel om internationale geschillen op te lossen'. Tegen de premier zeg ik: als we vrede willen, laten we ons dan voorbereiden op vrede." En opnieuw, de dag ervoor: "Hij zei dat u zich zult inzetten voor een diplomatieke oplossing, maar wij eisen een woord van duidelijkheid over de toekomst, wat hij ons vandaag ontzegde: zeg duidelijk dat Italië niet in een oorlog zal worden meegesleurd en het gebruik van Amerikaanse militaire bases op nationaal grondgebied niet zal toestaan." Ondertussen, sprekend over extremen, in Den Haag, tijdens de NAVO-top, plaatste M5S-leider Conte zich aan het hoofd van een tegenbeweging, met vijftien Europese partijen, en riep: "Militaire uitgaven van 5 procent zijn politieke zelfmoord". "Op een dag, wanneer onze kinderen ons vragen waar u was toen de NAVO onze toekomst stal," zei de M5S-leider, "en toen de oorlog tussen Israël en Iran begon, zullen we kunnen antwoorden: in Den Haag, vechtend voor vrede. Waar was u toen het Palestijnse volk werd afgeslacht? We zullen kunnen antwoorden: in Den Haag, waar we de genocide in Gaza aan de kaak stellen. We prijzen de rechters van het Internationaal Strafhof die zich inzetten voor de handhaving van rechtvaardigheid, het verdedigen van het internationaal recht en het aanpakken van de aanhoudende genocide op het Palestijnse volk door de Israëlische autoriteiten." Uitbreiden naar het centrum? Ja, maar hoe?

Meer over deze onderwerpen: