Pd in kortsluiting: het ligt bij de onderzoekers, maar als de overheid hun verzoeken accepteert, beschuldigt ze de overheid
(foto LaPresse)
de zaak
De Democraten vallen de belastingheffing op beurzen aan: die was echter door de Adi gevraagd als ontmoediging en om de veel verdedigde onderzoeksovereenkomst te verkiezen. Een teken dat de partij zich meer richt op het maken van tegenstand dan op iets anders.
Over hetzelfde onderwerp:
De Democratische Partij is zo geïnteresseerd in het creëren van een oppositie die een doel op zich is, dat ze in staat is alles te zeggen en vervolgens precies het tegenovergestelde, alleen maar om de regering en de meerderheid aan te vallen. Bewijs? De steeds tegenstrijdigere standpunten van de Democraten en de nu duidelijk zichtbare kortsluiting die links creëert over een zeer specifiek onderwerp als universitair onderzoek . En die echter een zweefbeweging laten zien zonder enig besef van de te behalen verbeteringen in de confrontatie tussen de meerderheid en de oppositie. Zoals echter passend zou zijn voor een politieke kracht met een solide regeringscultuur aan haar zijde. Het verhaal is als volgt: na maandenlang het nationale onderzoekscontract te hebben verdedigd als het enige instrument om universitaire onderzoekers te kaderen, in minachting van de verzoeken van de Italiaanse wetenschappelijke gemeenschap die vroeg om flexibelere contractvormen, vergelijkbaar met de Europese context, om diezelfde onderzoekers te helpen, bekritiseert de Democratische Partij nu, bij monde van senator Francesco Verducci, de regering voor een maatregel die indirect het gebruik van dat contract zou bevorderen: de belastingheffing op beurzen. Een maatregel die de afgelopen maanden in feite vooral werd gesteund door de Vereniging van promovendi en artsen in Italië (ADI), die in een document van april min of meer hetzelfde voorstelde: de afschaffing van een fiscale voorkeursregeling die zou kunnen worden gezien als een stimulans om beurzen te gebruiken in plaats van het nationale contract, dat ADI altijd heeft beweerd het enige instrument te zijn om te implementeren en te versterken om het probleem van de precaire situatie onder universitaire onderzoekers aan te pakken.
" Met de nieuwste bepaling in het schooldecreet brengen de regering-Meloni en minister Bernini een nieuwe klap toe aan de onderzoekswereld, die toch al in een staat van verstikking verkeert. Vanaf vandaag vallen postdoctorale beurzen voor onderzoeksactiviteiten, die tot gisteren vrijgesteld waren van belasting, onder de Irpef-regeling alsof het inkomsten uit arbeid betreft, zonder dat de beursstudenten echter enige bescherming of recht wordt gegarandeerd ", aldus Verducci, die ondertekenaar was van het amendement dat het nationale onderzoekscontract invoerde ten tijde van de regering-Draghi en minister Messa. "Het is een zeer ernstige maatregel, die het meest kwetsbare, meest kwetsbare en meest precaire deel van de Italiaanse universiteit treft. Jonge onderzoekers die al in een situatie van onzekerheid leven, zonder rechten, zullen hun inkomen verder zien uithollen door een belasting die niet is voorzien voor deze categorieën. Het is wederom een bewijs van wat de visie van deze regering op universiteit en onderzoek inhoudt, en van het feit dat het systeem al over goedkope en ongereguleerde wervingsinstrumenten beschikte: we hadden niet de gereedschapskist van minister Bernini nodig, maar we hadden de werving en investeringen moeten verhogen", benadrukte de Democratische senator. En dan te bedenken dat Verducci zelf, samen met andere collega's van de Democratische Partij, amendementen had voorgesteld ter verbetering, tegen de verdraaiingen van het enige nationale onderzoekscontract. Deze voorstellen werden echter onmiddellijk de kop ingedrukt door het hoofd van het secretariaat van de Universiteit van Schlein, Alfredo D'Attorre, die er altijd de voorkeur aan had gegeven de Democraten op de lijn van harde en pure oppositie te brengen. Het weigeren van elk compromis (zoals gezegd, ook gevraagd door grote namen in de academische wereld, zoals de Nobelprijswinnende natuurkundige Giorgio Parisi of de president van de Accademia dei Lincei, Carlo Antonelli). De timing brengt ook nog enkele vragen met zich mee. Tegen de flexibelere innovaties die de regering in de verschillende parlementaire passages heeft geïntroduceerd, zoals onderzoeksopdrachten en postdocs naast het nationale contract, hebben de meest strijdlustige vakbonden (waaronder de Cgil) een reeks gevechten aangegaan en de regering voor de Europese Commissie gesleept met vele klachten wegens vermeende schending van de missies van de PNRR. En wat doen de Democraten in dit klimaat? Ze reageren het af op de regering. In een merkwaardige cherry-picking-operatie: als de uitvoerende macht voor één keer de aanwijzingen en suggesties volgt van de verenigingen en vakbonden waarnaar de PD zegt te willen luisteren, ligt de schuld altijd bij de regering. Goed om te weten.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
