Van de Rebibbia-gevangenis tot de Senaat: de brief van Gianni Alemanno

In het hart van het parlementaire debat over de hervorming van de scheiding van carrières is een bijzondere stem naar voren gekomen: die van Gianni Alemanno , voormalig burgemeester van Rome en minister, die momenteel vastzit in de gevangenis van Rebibbia. Een brief van hem, voorgelezen in de plenaire vergadering door senator Michele Fina van de Democratische Partij, heeft een nieuw perspectief geopend op de gevangenisomstandigheden en de uitdagingen van de Italiaanse justitie. Dit brengt de aandacht terug naar de realiteit achter de tralies, terwijl het parlement belangrijke institutionele veranderingen bespreekt.

Gianni Alemanno veroordeeld

Gianni Alemanno , oud-burgemeester van Rome en oud-minister van landbouwbeleid, was betrokken bij het onderzoek “Mondo di Mezzo”, ook bekend als “ Mafia Capitale ”, dat maffia-infiltratie in het Capitool-bestuur aan het licht bracht.

Volgens het Openbaar Ministerie zou Alemanno tussen 2012 en 2014 via zijn stichting "Nuova Italia" 223.500 euro hebben ontvangen van Salvatore Buzzi, een van de hoofdverdachten. In ruil daarvoor zou hij binnen de gemeente Rome als politiek aanspreekpunt voor de organisatie hebben gefungeerd.

In eerste instantie, in februari 2019, werd Alemanno veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf voor corruptie en illegale financiering. Vervolgens bevestigde het Hof van Beroep de straf en benadrukte zijn "duidelijke schuld".

Het Hof van Cassatie vernietigde echter de aanklacht van corruptie en handhaafde alleen de aanklacht van illegale financiering, waardoor de straf werd teruggebracht tot één jaar en tien maanden . Alemanno diende een deel van zijn straf uit met taakstraf, maar werd later gearresteerd wegens overtreding van de voorschriften, waaronder het geven van valse verklaringen. Hij zit momenteel de rest van zijn straf uit in de gevangenis van Rebibbia.

Tijdens de behandeling van de hervorming van de scheiding van beroepen legde senator Michele Fina van de Democratische Partij een brief voor aan de Kamer, geschreven door Gianni Alemanno, voormalig burgemeester en minister, die al maanden vastzit in Rebibbia. In zijn "celdagboek" hekelt Alemanno de omstandigheden in de gevangenissen , die de afgelopen weken gekenmerkt werden door overbevolking en ondraaglijke hitte .

Alemanno beschrijft het moeilijkste moment als het moment waarop de hitte het ongemak van de overbevolking verergert, terwijl de politiek onverschillig blijft voor het probleem. In de brief van 29 juni 2025, de honderdtachtigste dag van detentie, beschrijft de voormalige burgemeester de "hel" van de "ovencellen" van Rebibbia, waar men in het beste geval alleen op een ventilator kan rekenen.

Terwijl de temperaturen boven de 45 graden uitkomen, zijn ventilatoren voor enkelen een luxe, zijn cellen gaskamers , werken douches af en toe en is drinkwater schaars. Elke zomer herhaalt zich hetzelfde script: zelfmoorden, protesten, oproepen en dan stilte.

De voormalige burgemeester hekelt dat de kranten weliswaar de hitte van burgers en toeristen beschrijven, maar dat de situatie van de gevangenen wordt genegeerd . Hij noemt het een regelrechte schande. Alemanno benadrukt hoe de politiek, ondanks de drukkende hitte en de talrijke gevangenisprotesten die al in juni plaatsvonden, onverschillig blijft.

"Als een student de betekenis van het fysieke concept ' thermische gradiënt ' duidelijk wil ervaren , moet hij hier in Rebibbia komen en van de begane grond naar de tweede en hoogste verdieping verhuizen. Op de begane grond is de zomerhitte, dankzij de vochtigheid die uit de grond komt, nog steeds draaglijk, maar als je de trap naar de tweede verdieping oploopt, stijgt de temperatuur geleidelijk met minstens een paar graden voor elk van de vier trappen die deze trap vormen. Dus als je boven bent, is het bijna tien graden warmer. Als je, net als ik, in de laatste cel van de gang woont, die niet alleen aan het plafond maar ook aan twee kanten aan de zon is blootgesteld, is het 'oveneffect' een realiteit ."

Alemanno meldt dat de Toezichtrechtbanken, met name die in Rome, te weinig personeel en mentale flexibiliteit hebben en daarom geen alternatieve straffen kunnen opleggen, zelfs niet aan mensen die aan alle wettelijke vereisten voldoen. Hij vertelt het verhaal van Mario, een 81-jarige gevangene die werd gearresteerd voor een definitieve straf van vijftien jaar voor financiële misdrijven die hij enige tijd eerder had gepleegd. Na anderhalve maand gevangenisstraf kreeg hij eindelijk het recht op huisarrest van de Toezichtrechtbank, maar vijf dagen later zat hij nog steeds vast, met ernstige zichtbare gezondheidsproblemen. Alemanno benadrukt dat de politiek ondanks deze situatie nog steeds inactief is en wacht tot de verantwoordelijke commissaris nieuwe gevangenissen bouwt voor de meer dan 14.000 mensen die worden vastgehouden boven de wettelijke capaciteit van de penitentiaire inrichtingen.

Natuurlijk werd de aandacht tot gisteren afgeleid door een nieuwe oorlog die zich vanuit Iran over het hele Middellandse Zeegebied zou kunnen verspreiden, maar de laatste dagen heeft het nieuws alleen nog maar gesproken over de hitte die burgers en toeristen treft. Niet over gevangenen? Probleem weg, zelfs journalistiek? Iemand zal me vertellen: maar je hebt toch ook geslapen toen je minister , burgemeester of parlementslid was? Nee, lieverds, ik heb er slecht van geslapen , ik had vergaderingen om drie uur 's nachts (vraag het maar aan de arme politieagenten die me begeleidden), misschien kon ik niet alle problemen oplossen, misschien kon ik niet alles wat achter mijn rug om gebeurde controleren, maar ik was constant geobsedeerd door de mensen aan wie ik antwoorden moest geven. Want als je betrokken bent bij de politiek , en vooral als je institutionele verplichtingen aangaat, kun je je hoofd niet de andere kant op draaien , je kunt je ogen niet sluiten, want het is het niet waard om te zien. Want dit is niet zomaar een vergissing, het is een schande .