Zaia wacht op Meloni en bereidt zich voor om te onderhandelen over de toekomst van de regio Veneto.

Over hetzelfde onderwerp:

Luca Zaia wacht alleen nog maar op zijn oproep naar Rome voor de zomervakantie. In de tussentijd houdt hij een plan achter de hand dat centrumrechts in Veneto in toom kan houden: "De cijfers spreken voor zich, mijn lijst zou 40-45 procent halen. We zullen zien of de partijen deze bron willen benutten." Anders zal de gouverneur er nota van nemen. En wie weet? Alles draait om de hoofdstad, de ontmoeting tussen Meloni, Salvini en Tajani die de interne hiërarchie voor de komende regionale verkiezingen zal bepalen. "We wachten op de signalen van de Romeinse rondetafel, dan zal iedereen beslissen of ze duurzaam zijn of niet. En de lokale gemeenschap zal beslissen of ze al dan niet aanwezig zullen zijn." Voorlopig is echter "het moment om onze mening te uiten nog niet gekomen: op dit moment zitten we in een donkere kamer, iedereen zoekt naar de schakelaar... we moeten zien wie hem vindt." Doge, zoals gewoonlijk, cryptisch. En een beetje sluw: hij weet heel goed hoe hij elektriciteit moet opwekken.

Duidelijke afspraken en een blijvende vriendschap, zo maakt Zaia duidelijk. Zelfs zonder zich kandidaat te stellen, blijft hij een machtsfactor in Veneto. Een garantie voor de overwinning en een reservoir aan stemmen. Zijn lijst zou die bij iedereen wegsnoepen, ook omdat hij "die Venetianen tegenhoudt die normaal gesproken niet voor rechts stemmen." En daarom is het voor niemand handig. Daarom wil de doge onderhandelen: het eisen van een burgerlijst onder zijn naam zou niet "de Piave-lijn" zijn – om de taal van zijn luitenants te gebruiken – maar het opgeven ervan zal hem duur komen te staan. Voor de anderen. Voor Zaia zal er absoluut iets groots tegenover moeten staan. Hij heeft het ultimatum al duidelijk gemaakt, met zijn helm op zijn hoofd – van de Italiaanse spoorwegen – en zijn dominante houding tijdens een ceremoniële gebeurtenis.

In dit onderhandelingsscenario zal Salvini zeker niet de voorkeurspartner zijn. Om twee redenen: de periode van dialoog – het federale congres, de deblokkering van de mandaten – is al voorbij en de vicepremier heeft geen onderhandelingsruimte meer. Zonder Zaia en zijn aanhangers zou de Liga in Veneto niets meer zijn dan een lege huls, een voorbode van een nederlaag. Ondertussen heeft de nadagen van zijn derde ambtstermijn, zowel qua uitkomst als qua methoden, de gouverneur diep teleurgesteld – zowel wat betreft de politiek als de partij. Hij geloofde er echt in. Iemand heeft hem echter bedrogen. Niet Giorgia Meloni, die Zaia waardeert om haar transparantie en integriteit. De relatie tussen de twee blijft uitstekend: ze dienden samen als ministers tijdens het tijdperk van Berlusconi IV en weten hoe ze met elkaar om moeten gaan, hoe ze indien nodig toenadering kunnen zoeken. De toekomst van Veneto is een uitstekend voorwendsel. Sommigen in de lokale Lega wijzen op de risico's die Zaia's lijst met zich meebrengt, zelfs voor de gouverneur – als de extreem hoge electorale verwachtingen niet worden waargemaakt – maar binnen de FdI weten ze dat deze met het nodige respect behandeld moet worden. Zelfs als het slechts een hypothese is. De doge raadpleegt de kalender, ziet de zomer zich ontvouwen en weet dat Giorgia's oproep – misschien via Giovanni Donzelli, die ook in hoog aanzien staat – vroeg of laat zal komen. Maar beter snel, hoor. Half Veneto staat te popelen om op Zaia te stemmen. Alweer.

Meer over deze onderwerpen: