Barbara Berlusconi: "Ik zal je over vader Silvio vertellen. Het stadion? Ik snap die stop nog steeds niet..."

Er zijn data waar je niet aan kunt ontkomen, maar dat betekent niet dat je ze moet doen, zelfs als ze pijnlijk zijn. Eerst zie je ze naderen, dan komen ze je halen en nemen ze je mee naar de diepste krochten van je ziel. Voor Barbara Berlusconi is 12 juni zo'n dag. Terwijl voor de rest van de wereld – die dag twee jaar geleden – Silvio Berlusconi, de politicus, de ondernemer, de voetballer, was overleden, was het voor haar haar vader die overleed. Eerst haar vader, dan al het andere. De naderende verjaardag betekent dat je de balans moet bewaren tussen de vele vormen van publieke en intieme herinneringen. Barbara is Silvio's derde kind, met wie haar eerste 40 jaar onlosmakelijk verbonden zijn: haar opleiding, de verantwoordelijkheid en soms de last van het dragen van die achternaam, de familiebedrijven (ze zit in de raad van bestuur van Fininvest), Milaan, waar ze elke week diep ademhaalde in Arcore en vervolgens op uitnodiging van haar vader het management aan den lijve ondervond.