Bari is niet langer een vrolijk eiland: het post-Longo-tijdperk is een kwelling

BARI - De indruk is dat Bari niet eens meer de energie heeft om zijn stem te verheffen. Zelfs de stiltes van de club vallen in een leegte die onverschilligheid heet. Bijna een maand na de laatste officiële wedstrijd is er geen nieuws over de trainer. Het is met redelijke zekerheid bekend dat de relatie met Longo zal worden onderbroken, ondanks een contract dat over een jaar afloopt, tegen behoorlijk hoge bedragen. En het is ook bekend dat er tot nu toe geen contact is geweest met de coach uit Piëmonte, die niet op de hoogte is gesteld van de wens tot echtscheiding. Sommigen sluiten een sensationele ommezwaai niet uit, ja. Die zou plaatsvinden in het geval van een duidelijke moeilijkheid om de juiste persoon te vinden aan wie een herstart kan worden toevertrouwd. Moeilijk, heel moeilijk in ieder geval. Het zou betekenen dat het seizoen in alle opzichten verkeerd begint. Een eigen doelpunt, of zoiets.

Er was een seizoen waarin, wanneer een manager van Bari de telefoon opnam... het aan de andere kant bijna onmogelijk was om "nee" te zeggen. Tegenwoordig is het anders. Tegenwoordig nemen coaches hun tijd. Hetzelfde geldt voor de spelers. Ze wachten op betere beslissingen, alsof Bari gedegradeerd is tot een luxeprovincie. Het lijkt absurd, maar als je goed kijkt, zit er een kern van logica in. Belangrijk vierkant, ja. Serie A-publiek, klopt. En dan? Het is inmiddels een bekend feit, hier spelen we niet om te winnen. Sterker nog, we verschijnen aan de start... in de hoop dat er een klein sportief wonder gebeurt, zoals dat twee jaar geleden een hele stad naar de hemel zou sturen. Niemand verstopt zich immers in de zomer. Maximale duidelijkheid: "Playoff-doelstelling". Wat betekent die verdomde playoff-doelstelling dan? Achtste worden betekent dat je jezelf gered hebt en dat je, vergeleken met de anderen, de fans een beetje in de ogen kunt strooien.

Soms is het nog erger voor de fans. Het gebeurt als je Longo hoort, de laatste van de reeks, dat "we bovenal aan verlossing moeten denken". Wat dan hand in hand gaat met de uitspraak van Luigi De Laurentiis ("Serie B is een bron van trots"), waar je nog steeds rillingen van krijgt als je er alleen al aan denkt. Wil je in een context als deze een rij staan ​​om het rood-witte shirt te dragen? Nee, de zaken zijn anders. En de toekomst belooft niets anders. Met een fanbase die praktisch de witte vlag heeft gehesen. Een witte vlag tegenover een gebrek aan investering en dus ambitie. Een witte vlag tegenover een eigenaar, Filmauro, die met twee snelheden vaart. Grandeur , in Napels. Terwijl we hier in Bari maar net rondkomen, een boot zonder bestemming die vaart op een zee die nu stormachtig is. Hier is geen ruimte voor ambitie. Tenminste totdat we ervoor kiezen om niet te spelen om te winnen.

Massimo Cellino heeft besloten de federale deadlines niet te respecteren, drie miljoen euro aan salarissen en bijdragen niet te betalen en Brescia Calcio richting faillissement te duwen. Pas dinsdag had de Sardijnse ondernemer zijn advocaten opgedragen in beroep te gaan tegen de uitspraak van de federale rechtbank die de club op 29 mei had veroordeeld tot acht strafpunten, waarvan er vier dit seizoen nog moesten worden uitgezeten, waardoor de club naar de Serie C degradeerde. Bovendien had Cellino gisteren de salarissen van dertien werknemers betaald en een akkoord bereikt met de belastingdienst om de schulden af ​​te lossen die waren opgebouwd na de zaak van de belastingkredieten die waren aangekocht om de deadlines van februari en april te betalen en de niet-bestaande resultaten. En in plaats daarvan heeft Cellino ervoor gekozen de club aan zijn lot over te laten. Dat lijkt nu verzegeld. Met de boekhouding die volgende week al voor de rechter zou kunnen komen.