De gelukkige gedachten van Plapp en Ulissi (in de roze trui) tijdens de Giro d'Italia

Toen Luke Plapp zijn eerste Australische nationale tijdritkampioenschap won, was hij net twintig geworden en reed hij voor een klein Australisch team. Weinig mensen geloofden dat hij het ook bij de professionals zou redden. En het jaar daarvoor had hij de nationale titel op het onderdeel tijdrijden gewonnen.

Het was 2021, op 3 februari 2021, toen Luke Plapp zijn eerste Australische nationale tijdritkampioenschap won. Die dag zei hij dat tijdrijden hem natuurlijk afging, omdat hij het liefst zonder iemand om zich heen reed. De reden was simpel: in eenzaamheid vond zijn passie voor fietsen de meeste bevrediging.

Luke Plapp is sindsdien niet veranderd.

In de achtste etappe van de Giro d'Italia van 2025, de Giulianova-Castelraimondo, 197 kilometer lang , raakte hij voor het eerst uit de massa omdat er te veel wielen om hem heen waren die hem irriteerden. Vervolgens verliet hij ook het gezelschap van de andere avant-gardisten, omdat hij ook hun gezelschap beu was. Luke Plapp fietste vijfenveertig kilometer en vijfhonderd meter in gelukzalige eenzaamheid, verzonken in gedachten. En wie weet of hij iets neuriede zoals hij vroeger deed toen hij als jongeman trainde: "Mijn hoofd zit vol muziek als ik trap. Vol muziek en blije gedachten."

Zijn gelukkige gedachte was te zien toen hij met opgeheven armen over de finishlijn in Castelraimondo reed, met de ongelovige blik en houding van iemand die niet gewend is aan bepaalde emoties : zijn achtste overwinning in zijn carrière, maar zes daarvan waren op nationale kampioenschappen (drie in de tijdrit en drie in de wegwedstrijd) en geen enkele in een grote ronde. Vandaag zijn we aangekomen aan het einde van een moedige en moeilijke etappe, eerst bergachtig en daarna heuvelachtig .

Een etappe waarin de eerste kopgroep over de finish kwam. Een handvol avonturiers die na een zeer snelle en chaotische start met venijn en koppigheid richting de finishlijn trekken, waarbij Mads Pedersen de hoofdrolspeler bleef van een Giro d'Italia die hij zelf aangenaam maakte . De Deen miste echter het juiste moment. Anderen waren degenen die vluchtten.

Luke Plapp zei na de finish dat het een echte strijd was om in de juiste kopgroep te komen. Maar hij glimlachte. Een bevredigende inspanning.

Uit solidariteit met de renners die de Giro d'Italia rijden, hebben we besloten om hier de etappes van de Giro d'Italia aan te geven die dezelfde inspanning leveren: een letter voor elke meter hoogteverschil. Hieronder leest u het verhaal van de zevende etappe, Giulianova-Castelraimondo, 191 kilometer en 3.800 meter hoogteverschil, in 3.800 tekens (inclusief spaties).

Ook Diego Ulissi kon lachen nadat hij de vreugde en voldoening had uitgesproken die hij zijn hele carrière al in zich had gehouden. Want ondanks acht overwinningen in elf deelnames aan de Giro d'Italia (dit is de twaalfde), was het hem nog nooit gelukt om ook maar één dag de roze trui te dragen. Hij heeft het vandaag gedaan. Hij was ontroerd. Derde bij de finish, eerste in het algemeen klassement. En al is het maar voor één dag, dat maakt niet uit. Een roze shirt is beter dan een De Beers. Tenminste, als je van fietsen houdt.

Terwijl Diego Ulissi schreeuwde van geluk nadat hij meer dan vier minuten had gewacht op de groep, was er misschien iemand die gelukkiger was dan hij. Aan zijn zijde bevonden zich Lorenzo Fortunato, de leider in het bergklassement van de Grand Prix van deze Giro d'Italia, en zijn ploeggenoot. Lorenzo Fortunato leidde lange tijd het virtuele algemeen klassement tijdens de 197 kilometer van de negende etappe. Hij had de kans om de roze trui te dragen, maar verloor deze onderweg. Maar toen ik de tevredenheid van Diego Ulissi zag, leek het erop dat niet zijn teamgenoot, maar hij de wedstrijd had gewonnen.

Morgen vertrekt Ulissi opnieuw vanuit Gubbio richting de onverharde wegen van Siena met een voorsprong van twaalf seconden op Fortunato en zeventien op Primoz Roglic, die opnieuw een seconde verloor op Juan Ayuso. Een seconde die weinig voorstelt, maar wel iets zwaarder weegt. Omdat de Spanjaard de Sloveen zoveel mogelijk twijfels wil bezorgen voordat hij de grote bergen intrekt. Primoz Roglic oogt nog steeds sereen. Hij denkt daar niet over na. Hij weet dat deze Giro veel ergernissen met zich meebrengt en hij is niet van plan om Juan Ayuso daaraan toe te voegen.

Meer over deze onderwerpen: