Isaac Del Toro's grote bluf in de zeventiende etappe van de Giro d'Italia

Op het zwaarste stuk, het laatste stuk, van de Mortirolo-pas, probeerde Richard Carapaz zijn fantastische gedachte, de best mogelijke gedachte in de Giro d'Italia, waar te maken: de roze trui. Er waren nog vierendertig kilometer te gaan tot de finish van de zeventiende etappe van de Giro d'Italia 2025. Er was een zeer lange vals vlakke weg die het einde van de afdaling van de Mortirolo scheidde van de klim van Le Motte. Details. Hij viel de Ecuadoraan aan. Een revolutie is nooit zonder risico's. En met een teveel aan rationaliteit wordt de geschiedenis van een race van drie weken bijna nooit herschreven. Richard Carapaz liet iedereen achter tijdens de klim, en deed hetzelfde tijdens de afdaling. Hij vond een teamgenoot op het vals plat. Het plan was goed. Het mislukte omdat er meer gezellige mensen achter zaten. En sterker.

In het zwaarste laatste stuk van de Mortirolopas bleef Isaac Del Toro op de laatste plaats staan ​​tussen de beste renners in het klassement. Hij was het wiel van velen kwijtgeraakt, zelfs dat van Simon Yates met enkele honderden meters. Hij had geen enkele volgeling meer om zich heen, ze waren allemaal afgehaakt. De roze trui keek om zich heen en snoof. Het bewijs van de crisis? Nee, het is bluf. Na enkele tientallen pedaalslagen zat hij weer op Simon Yates. Eenmaal aangekomen in Valtellina zorgde hij ervoor dat zijn teamgenoten de leiding namen en het terrein dat Richard Carapaz tijdens de klim had verloren, goedmaakten. Dat was genoeg voor hem. Anderen, die de etappe wilden winnen, probeerden de vluchters die aan kop van de Giro d'Italia waren gebleven, in te halen.

Isaac Del Toro had zich tijdens deze Giro d'Italia al bewezen als een groot wielrenner. Op 21-jarige leeftijd heeft Isaac Del Toro laten zien dat hij ook over de bijzondere gave beschikt om intelligent te rennen, wedstrijdsituaties te beoordelen en zijn energie perfect te beheren. Door de Mortirolo te beklimmen, misleidde hij degenen die dachten dat ze hem konden inhalen. Hij zag ze worstelen en hoopvol. Toen heeft hij alles rechtgezet .

Hij kwam als eerste aan in Bormio, zijn vierde overwinning in zijn carrière, zijn eerste in de Giro d'Italia (na drie tweede plaatsen), dankzij een sprint bergop waaraan alleen Richard Carapaz kon weerstaan ​​en een sprint bergaf, het resultaat van een bocht die hij beter nam dan de anderen. Een goed getimede aanval – vlak voor de laatste kilometer – maakte zich los van het gezelschap van de Ecuadoraan (derde over de finish) en Romain Bardet (tweede), de enige in de kopgroep die niet werd ingehaald door de mannen in het algemeen klassement.

Romain Bardet had ook een prachtig idee. Hij sloot zijn carrière af met een overwinning in de Giro d'Italia, zijn favoriete etappekoers . Het had de juiste etappe kunnen zijn, met de bergen ver van de finish en een kleine klim op een paar kilometer van de finish, gevolgd door een snelle en technische afdaling. Hij besloot het een kans te geven. Hij was er bijna. Maar als iets ons ontglipt vlak voordat we het begrijpen, wordt de teleurstelling nog groter. Toen Romain Bardet over de finishlijn kwam, zittend op het asfalt en leunend tegen de vangrail, keek hij somber en had hij het gevoel dat het einde nabij was.

Isaac Del Toro liet de teleurstellingen van gisteren in Trentino achter. Hij pakte een paar goede seconden en wist zo het algemeen klassement uit te breiden, om zo wat afstand te nemen van de vervelende aanwezigheid van Simon Yates, die terugviel naar de derde plaats op 51”, en Ricard Carapaz, die nu 41” achterstond.

Toch zijn ze niet helemaal verdwenen. Op lange beklimmingen heeft hij nog steeds moeite om het tempo van de anderen bij te houden, vooral als dat tempo constant is. Het lijkt er bijna op dat hij zich verveelt en afgeleid is, alsof hij voortdurend versnellingen nodig heeft die zijn interesse in hardlopen weer aanwakkeren.

Giulio Pellizzari eindigde op de vijfde plaats en won daarmee twee plaatsen in het algemeen klassement. Antonio Tiberi kwam in een crisis terecht, hij verloor elf minuten en de hoop op herhaling van de Giro van vorig jaar vervloog.

Uit solidariteit met de wielrenners die de Giro d'Italia rijden, hebben we besloten om het verhaal van de etappes van de Giro d'Italia te vertellen door dezelfde inspanning te leveren als zij: één letter per meter hoogteverschil. Hieronder leest u het verhaal van de zeventiende etappe, San Michele all'Adige-Bormio, 155 kilometer en 3.800 meter hoogteverschil, in 3.800 tekens (inclusief spaties).

Meer over deze onderwerpen: