Matilde Villa van Brianza naar het Amerikaanse basketbal: "De WNBA is een droom, maar er zijn ook fenomenale spelers in Europa."

LISSONE (Monza en Brianza) – Doorzettingsvermogen en grenzeloos enthousiasme. Matilde Villa , 20 jaar oud, met roots in Brianza in Lissone , ster van Umana Reyer Venezia , denkt al verder dan de ernstige blessure die ze eind mei opliep, de gescheurde kruisband tijdens de vriendschappelijke interland tussen de Italiaanse nationale ploeg en België . Ze arriveerde pas na afloop van het seizoen, maar heeft desalniettemin haar stempel gedrukt op de komende wedstrijden en de toekomst, die enigszins in het gedrang is gekomen.

Een zware blessure, geen EK, het wordt een iets ander jaar dan verwacht.

"Het herstel zal lang duren. Daar bestaat geen twijfel over. Nu moeten we de revalidatie rustig afmaken, en dan kunnen we de training hervatten. Dat zal niet genoeg zijn: om competitief te zijn, moeten we ook het vertrouwen op het veld en het ritme van de wedstrijd terugkrijgen. Dat zal geduld vergen."

Heb je al een doel gesteld?

Ja, ik heb een datum in mijn hart: de kampioensfinale in april. Ik weet dat ik lange tijd niet op het veld zal staan, maar ik wil op tijd terugkeren om bij te dragen aan het team en mezelf weer op hoog niveau te testen. De blessure was niet nodig, het was erg, maar ik ben ervan overtuigd dat ik er bij kan zijn op dat belangrijke moment.

Op de achtergrond is de overgang naar de WNBA te zien, de meest competitieve vrouwenbasketbalcompetitie ter wereld, waarvan Atlanta de voorkeur geeft.

Geselecteerd worden in de draft is de vervulling van een droom. Ik kan niet wachten om deze ervaring te beleven. Natuurlijk waren er aanvankelijk wel wat terechte zorgen, maar de interactie met andere meisjes die daar al spelen, met mijn familie die altijd achter hen staat, en met mijn zus Eleonora die al in de Verenigde Staten naar de universiteit gaat om basketbal te spelen, hebben me enorm geholpen. Ik heb een heel hechte band met mijn zus; we hebben zoveel levenservaringen gedeeld, waaronder veel sporten. We hebben ons allebei al sinds onze kindertijd toegelegd op zwemmen en dansen. En samen ontdekten we minibasketbal door te gaan spelen bij Costa Masnaga, een cruciale stap in onze ontwikkeling, omdat het een plek is waar jonge spelers echt gewaardeerd worden. Het is fijn om te weten dat mijn zus ook in de VS zal zijn, ook al speelt en studeert ze eigenlijk aan de andere kant van het land, vlakbij Seattle.

Wat is je grootste angst voor deze toekomstige ervaring?

Nou, de Verenigde Staten hebben veel van 's werelds beste spelers. Basketbal zal ook een beetje anders zijn. Kortom, een wereld om te ontdekken, en de verandering van levensstijl zal ook een factor zijn. Maar het is waar dat zorgen ook een bron van kracht zijn: ik kan niet wachten om dit allemaal aan te pakken, zowel vanuit een strikt sportief perspectief als vanuit een menselijk perspectief. De ervaringen die ik tot nu toe heb opgedaan, hebben me geholpen: spelen met atleten van over de hele wereld heeft me geholpen om als persoon te groeien. In Venetië heb ik ook mijn eerste ervaring opgedaan met het leven buitenshuis; ik moest zelfs voor mezelf koken! Basketbal betekent voor mij ook veel andere ervaringen opdoen: tot nu toe heb ik geluk gehad, want nadat ik Brianza verliet om me bij Umana Reyer aan te sluiten, heb ik de kans gehad om de Venetiaanse sfeer te proeven en een prachtige stad te ontdekken. Daar zal ik in mijn toekomstige ervaringen ook naar streven.

Wat betekent het om lid te worden van de prestigieuze WNBA zonder een universitaire opleiding te hebben afgerond? Zal ze zich gestraft voelen, of zal ze zich een ster voelen?

Het is fijn om te zien dat iemand in mijn potentieel gelooft en me heeft opgemerkt. In de loop der jaren ben ik naar Umana Reyer Venezia verhuisd, juist omdat ik op zoek was naar nieuwe uitdagingen. Ik heb altijd al op het hoogste niveau willen spelen en tegen de Euroleague-kampioenen willen spelen. Het resultaat voldeed niet aan onze verwachtingen, maar spelen tegen de Europese grootmachten was mentaal stimulerend. En Ik ben er klaar voor om ook de WNBA te proberen. Ik ben teleurgesteld dat ik de universiteitservaring, die me altijd al heeft aangetrokken en waar ik mijn zus lovend over hoor praten, niet kan meemaken, maar ik ben blij dat ik ben gedraft.

In de NBA voor mannen worden Europeanen, ooit als zwak beschouwd, nu vaak als maatstaf beschouwd. Welke aandacht verwacht u van de WNBA?

Respect moet je altijd verdienen. Ik heb de indruk dat de situatie in het vrouwenbasketbal anders is dan in de NBA. In de WNBA gaapt er nog steeds een aanzienlijke kloof tussen de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Er zijn een aantal fenomenale speelsters in Europa. Wij, als internationals, hebben de taak om geleidelijk steeds meer Europese invloed naar het buitenland te brengen en de basketbalbeweging hier in Italië te laten groeien. Het zal een ervaring zijn die met enthousiasme en in de hoop van toegevoegde waarde zal zijn, omarmd zal worden.