Milaan en Bologna, niet alleen voor de Coppa Italia: alles wat er op het spel staat in deze finale

Sommige recente finales van de Italiaanse beker waren meer een bescheiden finale, een luxe voor degenen die al iets belangrijkers hadden gewonnen en het zich konden veroorloven om het dessert over te slaan omdat ze een volle maag hadden. Maar dat is niet het geval bij Milaan-Bologna. Twee teams die, om tegengestelde redenen, wanhopig op zoek zijn naar een onderscheidend element om betekenis te geven aan een seizoen waar nog geen definitieve uitslag over is. De professor wacht op hen voor de laatste vraag.

Bologna zal ongetwijfeld op applaus van de fans kunnen rekenen, ook als ze verliezen: het spektakel van de afgelopen maanden kan niet worden uitgewist door een nederlaag. De transformatie van Orsolini en Ndoye, de nieuwe rol van Ferguson, de bevestiging van Odgaard, het succes met de grote teams, het enthousiasme, de adem van de onderneming. Toch zouden er nog steeds veel spijtgevoelens zijn nadat ik vorig jaar beter had gespeeld dan ooit tevoren, het onmogelijk leek en had gespeeld met de gedachte om me voor de tweede keer op rij te kwalificeren voor de Champions League. Hetzelfde geldt, vanuit een ander perspectief, voor Milaan, waar de toekomst veel onzekerder is: een eventuele Coppa Italia zou ook de Supercoppa naar de achtergrond verbannen, die in januari nog leek op een WK, maar vervolgens werd overschaduwd door de wisselvalligheden van het kampioenschap en de Champions League. Als ze vanavond falen, belandt Riyad ook in de la met veel hoofdrolspelers, met name Sergio Conceiçao.

Bij de aftrap zijn Bologna en Milan echter uitgeschakeld voor de volgende bekers. Volgens de huidige stand hebben Napoli, Inter, Atalanta en Juventus een plek in de Champions League, Lazio in de Europa League en moet Roma "genoegen nemen" met de Conference, waarvan het de eerste historische editie won. Bologna (zevende) en Milaan (achtste) zijn uitgeschakeld. Twee dagen kunnen alles veranderen, en niet alleen voor het kampioenschap. Maar de Coppa Italia biedt de meest directe route naar de Europa League. Het is niet het beste, zowel voor Milan, dat meer Champions League-titels heeft gewonnen dan wie dan ook (Real Madrid uitgezonderd), als voor Bologna dat, na een moeizame start, pas een paar maanden te laat het liedje begon te zingen en zijn eigen ritme begon te volgen. Maar het seizoen verandert hoe dan ook.

Het duurde een tijdje voordat hij zijn voetbalvaardigheden kon overzetten naar een Bologna-team zoals dat door Thiago Motta was vastgelegd. Het idee van verandering vond hij begrijpelijkerwijs eng. Dat was niet makkelijk, maar het was duidelijk dat de goede indruk bij Spezia geen fout was en dat de herhaalde finales met Fiorentina geen toeval waren, maar het resultaat van een project. Twee jaar geleden verloor Italiano van Inter, toen een monsterlijke Lautaro een directe treffer van Nico Gonzalez onschadelijk maakte. Zijn Bologna was aanstootgevender, spectaculairder en directer dan die van zijn voorganger, die er echter wel iets van had uitgevonden. Juve annuleert Bologna niet. Zonder Motta zou het voor Italiano niet hetzelfde zijn geweest. Niemand twijfelt aan zijn vaste aanstelling, ook al zullen er genoeg aanbiedingen komen van enkele grote, teleurgestelde clubs, te beginnen met Napoli, mocht er iets onherstelbaars met Conte gebeuren.

Niemand weet echter wat het lot van Conceiçao is, misschien zelfs Gerry Cardinale of wie dan ook niet. De foto van de trainer met de Supercup en een sigaar, na de dubbele comeback tegen Juve en Inter, leek wel het visitekaartje van het contractverlengingsprogramma, net zoals Messi-Barcelona op een servetje in het restaurant stond. Vervolgens werd Milan een los kanon, mooi en onaantrekkelijk, afkomstig uit de top 8 van de Champions League en dus ook van de play-offs, met Leao om de dag tussen de Ballon d'Or en een deportatiebevel. Afgezien van wat twijfels over het karakter en een curriculum zonder specifieke speelstijlen, heeft Milan zich herpakt en beschikt het over een structuur die, zonder revoluties, heel goed kan functioneren als het hoofd wat lichter is. De driemansverdediging heeft in ieder geval het evenwicht hersteld. En zelfs de vele comebacks zijn geen toeval, zoals de Italiaanse finale. Mocht Conceiçao de tweede beker winnen en daarmee een hogere positie op de ranglijst verwerven, dan zou hij moreel gezien de uitsluiting kunnen aanvechten. Hij zou in goed gezelschap verkeren: dat gebeurde in 1990 bij Juve met Zoff (UEFA Cup en Italiaanse beker) en in 2021 met Pirlo (Super Cup en Italiaanse beker).

Milan heeft de Coppa Italia sinds 2003 niet meer gewonnen en stond in 2016 en 2018 in de finale, maar verloor toen van Allegri's Juve. De successen van Bologna zijn in de loop van de tijd verloren gegaan: er waren er twee, in 1974 tegen Palermo en in 1970 tegen Torino. Statistisch gezien echter een angstaanjagende regelmaat: twee finales, twee bekers. De Rossoneri hebben vijf van de negen wedstrijden gewonnen. Als we vandaag verliezen, zal dat voor iedereen heel pijnlijk zijn.