Voor Spalletti's Italië is het een nederlaag in Oslo tegen Noorwegen. En het WK van 2026 is alweer ver weg.

OSLO - Overweldigd en in de steek gelaten. Het is het Italië van Oslo dat misschien wel net zo de geschiedenis van ons voetbal ingaat, want deze avond zal vanuit voetbalperspectief moeilijk te vergeten zijn, ook al wordt hij toegevoegd aan de vele bittere ervaringen die dit team de afgelopen twintig jaar al heeft meegemaakt, met uitzondering van de Europese tour van 2021, die vandaag misschien nog pijnlijker is om te herinneren. Overweldigd door Haaland en zijn teamgenoten, die zo meer dan één hypotheek legden op directe kwalificatie voor het driedelige WK van 2026; in de steek gelaten door veel, te veel spelers (die ontdekken dat ze gevoelig, vatbaar of gewoonweg pijnlijk zijn, juist op de dagen dat ze het blauw moeten dragen) en door een voetbalsysteem dat steeds meer moeite heeft om zijn tegenstrijdigheden en eigen wrok te verbergen (op zijn zachtst gezegd onelegant en ongepast, om het expliciet te zeggen, de presentatie van de Serie A-kalender twee uur voor deze uitdaging, waaraan veel van de blauwe hoop voor het WK was gekoppeld). Kortom, de voorwaarden voor een nederlaag waren aanwezig en werden prompt werkelijkheid, ondanks de fouten van Luciano Spalletti, wiens nerveuze glimlachjes en venijnige grappen van de laatste tijd ons duidelijk angst en nervositeit lieten zien. Maandag ontvangen we Moldavië, de eerste halte in dat lange vagevuur dat ons naar de play-offs zal leiden, aangezien het ronduit ondenkbaar lijkt dat dit Italië de nederlaag in het Ullevaal Stadion op 16 november, wanneer de Noren ons bezoeken, ongedaan kan maken.

Knuffels en rillingen – De Noren hebben drie keer aan het WK meegedaan (1938-1994-1998); ze hebben ons drie keer ontmoet; ze hebben drie keer verloren. Het is daarom logisch dat de wraakzucht van het team onder leiding van Stale Solbakken (op het veld in '98 in Marseille in de wedstrijd beslist door Vieri; zijn zoon speelt voor Pisa) onmiskenbaar groot is. Tijdens de warming-up – ook deze keer in de stromende regen – vormen de gastheren een kring en omhelzen elkaar; ondertussen valt ons oog op Diego Coppola, geboren in 2003, 193 centimeter, die zijn debuut maakt na een goed kampioenschap met Verona en goede prestaties bij Onder-21. Hij zal direct in verband worden gebracht met Erling Haaland. Ondertussen laten de vurige Noren de kookpot van het Ullevaal Stadion koken, 25.000 plaatsen dagenlang uitverkocht voor de wedstrijd met de Azzurri. Een speciale toeschouwer op de tribune was Koning Harald V himself.

Wij hebben de bal, zij de goals – Luciano Spalletti kiest ervoor om te starten met Raspadori als basisspeler en Frattesi op de bank, en zo een 3-5-1-1 te creëren met als doel de tweevoudig Scudetto-winnaar uit Napels topscorer in de Serie A, Retegui, te laten ondersteunen; maar wil ook zorgen voor meer lineariteit op een middenveld dat Barella en Tonali als mezzali ziet rond Rovella. De Noren laten ons gewillig de bal, klaar om elke onzekerheid te benutten, en in de 10e minuut maakt Nusa zich los van Zappacosta en gaat richting Donnarumma: Bastoni sluit af en vlak voor rust vindt er een gevaarlijke actie met Raspadori plaats. Maar de fout komt vier minuten later: Bastoni geeft zelf een slechte pass richting Zappacosta, Nusa onderschept en geeft de pass aan Sorloth op de rand van buitenspel, Coppola verzuimt de bal af te vangen en de spits van Atletico Madrid misleidt Donnarumma met een tik met links van dichtbij.

Instorting - Noorwegen staat voor, en Spalletti's fronsende blik legt het moment van de Azzurri duidelijk en dramatisch vast. De mannen van Solbakken spelen 'Italiaanse stijl', terwijl wij, ondanks het grote balbezit, geen gevaar kunnen creëren bij Nyland: het eerste schot is een hoge diagonaal van Raspadori in de 25e minuut. De plot van de wedstrijd lijkt gedefinieerd: in de 31e minuut, wederom na een fout van Di Lorenzo, brengt Odegaard Sorloth opnieuw in, en het is Donnarumma's harde hand die de bal in de hoek redt. Maar in de 33e minuut raakt Haaland zijn eerste bal, een pass van Nyland voor Nusa corrigerend: de rest wordt gedaan door de Leipzig-vleugelspeler: slalom en schot dat Gigio verbrandt: 2-0 voor hen, en de tweede bal die de City-spits raakt is die voor 3-0, in de 41e minuut, eveneens dribbelend langs Donnarumma om Odegaards verticale assist te scoren. De Vikingen domineren nu, en voor ons lijkt het bereiken van het WK 2026, terwijl de reis nog maar net begonnen is, al heel ver weg. In de tweede helft schiet Berge ook nog eens op de paal, wat niets toevoegt aan de avond. Italië raakte de weg kwijt in Oslo, en vanaf hier is het echt moeilijk voor te stellen wanneer (en of) we het ooit weer zullen vinden.