De grote slag in Buenos Aires: de sleutels tot ongekende verkiezingen waarbij het leiderschap van de PJ en de steun voor Milei op het spel staan.

Op 7 september vindt er een ongekende strijd plaats in de provincie Buenos Aires, waar 38% van alle kiezers van het land vertegenwoordigd is. Voor het eerst in de afgelopen twintig jaar worden de verkiezingen in Buenos Aires losgekoppeld van de nationale verkiezingen. Deze anomalie in het politieke systeem betekent dat de vooruitzichten voor de grote partijen onzeker zijn. Zij zullen hun claim leggen en proberen hun territoriale positie te versterken in de aanloop naar de parlementsverkiezingen in oktober.

Wanneer de inwoners van Buenos Aires over ongeveer drie maanden naar de stembus gaan, zal er in de 135 gemeenten van Buenos Aires een atypische situatie ontstaan : die zondag worden alleen provinciale wetgevers, gemeenteraadsleden en schoolcounselors gekozen . Voor de inwoners van de provincie zal dit een zeldzaamheid zijn, want dit keer zal het papieren stembiljet dat ze in het stemhokje vinden geen nationale categorie hebben (president of vice-president) die een aantrekkingskracht zou hebben, en ook geen provinciale categorie (gouverneur van de provincie Buenos Aires) die zou fungeren als een bestuursorgaan voor de competitie.

Dit ongekende plan gooit alle zekerheden omver en opent alle mogelijkheden voor de ruimtes die hun kracht op de proef stellen in het grote bastion van het peronisme. Het kan bijvoorbeeld ongebruikelijk zijn dat Javier Milei, Cristina Kirchner of Axel Kicillof reden hebben om feest te vieren nadat de stemmen zijn geteld . Dat wil zeggen, een scenario van meerdere vieringen, zonder grote winnaars of verliezers.

De uitslag van de peilingen zal niet alleen Kicillofs leiderschap op de proef stellen en zijn aandeel in de macht in de wetgevende macht in de tweede helft van zijn termijn bepalen, maar zou ook het politieke landschap in Buenos Aires kunnen veranderen en de politieke versplintering kunnen vergroten.

De verkiezingsuitslagen worden voorgelezen in de eerste en derde kiesafdeling, waar bijna tien miljoen Argentijnen hun stem uitbrengen . Het is het veld waar het Peronisme altijd thuis speelt en waar in een nationale competitie bijna alles wordt beslist: de agglomeratie Buenos Aires . Daar zullen zowel Milei als de PJ competitieve of beroemde figuren op hun kaarten zetten. Deze manoeuvre is gebaseerd op een logische redenering: het merk en de mate van bekendheid van de kandidaat hebben waarschijnlijk een grotere impact in deze kieskringen. Of dat deze gebieden vatbaarder zijn voor nationalisatie van een campagne.

Het is dan ook geen toeval dat Cristina Kirchner , wier leiderschap aan het afnemen is, net als dat van Mauricio Macri, overweegt zich kandidaat te stellen voor het provinciale parlement in de territoriale regio waartoe ook La Matanza, Lomas de Zamora, Quilmes, Avellaneda, Florencio Varela en Almirante Brown behoren. De maatschappelijke basis van het peronisme ligt in deze regio, waar bijna vijf miljoen kiezers samenleven. Daarom zou de voormalige president, wier kroon wordt bedreigd door Kicillof, als herboren uit de strijd kunnen komen als ze een goede prestatie levert – meer dan 40 punten – op dat strijdtoneel, waar 18 provinciale afgevaardigden worden gekozen . Om dit in perspectief te plaatsen: noch de presidenten Martín Llaryora (Córdoba), Maximiliano Pullaro (Santa Fe) noch Jorge Macri (CABA) testen hun legitimiteit in hun districten voor de vijf miljoen stemgerechtigden.

In het machtsspel dat zich in de voorsteden afspeelt, vinden de liberalen een winstgevender horizon in het eerste kiesdistrict . Daar concentreren ze hun krachten om Milei de overwinning te bezorgen.

Dit deel van Buenos Aires fungeert vaak als een soort thermometer om te meten in hoeverre een partij of nationale figuur daadwerkelijk aanhang heeft in het meest bevolkte district van het land. In tegenstelling tot het derde deel, een geografie waarin het peronisme de boventoon voert, is de demografische samenstelling in het eerste deel hybride. Terwijl de gemeenten in het noordelijke gebied – Vicente López, San Isidro, Tigre en San Fernando – neigen naar steun van het centrum-rechtse of rechtse kamp, ​​worden de districten in het westelijke gebied – Merlo, Moreno en Ituzaingó – bestuurd door de Justitiële Partij. In het centrum liggen de 'swing states' in het grootstedelijk gebied, zoals San Martín, Tres de Febrero, San Miguel en Malvinas Argentinas. De kiezers hier schommelen meestal tussen steun voor peronistische of anti-peronistische voorstellen.

In het eerste deel komen acht provinciale senatorenzetels ter discussie. Daar krijgt Milei de steun van Diego Valenzuela (Tres de Febrero), die het aandurfde om de Pro-kentekenplaten te pakken om zich bij LLA aan te sluiten. Valenzuela is de politieke partner van Patricia Bullrich, een andere bekeerling tot het Mileïsme in het libertarische universum.

Op dezelfde manier zal de rol van Soledad Martínez (Vicente López), het alter ego van Jorge Macri , aan wie Milei de oorlog verklaarde na het conflict in Buenos Aires, doorslaggevend zijn. Krijgt Martínez een schone lei, of zullen de liberalen zijn macht proberen uit te hollen ten koste van hun electorale belangen? Ramón Lanús (San Isidro) biedt zijn diensten alvast aan bij LLA. Hij heeft het Pro-kamp niet verlaten, maar hij is bereid de ideeën van vrijheid te omarmen, zoals Milei vaak zegt, en hij sluit niet uit dat hij zich bij "de hemelse machten" zal aansluiten, mochten de onderhandelingen tussen Sebastián Pareja en Cristian Ritondo ingewikkeld worden. Net als Valenzuela heeft Lanús een hechte band met Bullrich, hoewel hij niet heeft gebroken met Macri.

Het kiesstelsel, dat in september van start gaat , versterkt de beslissingsmacht van burgemeesters bij de onderhandelingen over de samenstelling van de lijsten . Het is een feit dat het vooral de gemeentebestuurders zijn, met name die in de agglomeratie Buenos Aires, die het grondgebied controleren, de bestuurlijke knoppen bedienen en de touwtjes in handen hebben van het apparaat of de patronagenetwerken in hun respectievelijke gebieden. Zonder een nationale figuur die de kiezers naar een hogere positie kan stuwen, zal zijn rol doorslaggevend zijn. "Deze keer wordt het laken van onderaf getrokken. Dat is iets nieuws voor de politiek", analyseert een van de Pro-leiders.

Burgemeesters baseren hun verwachtingen hierbij op de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in hun gemeente. Het is de ondersteuning van haar bestuurbaarheid.

Een bewijs van het vertrouwen dat de burgemeesters hebben in de aanloop naar de verkiezingen van 7 september, is de actie die Santiago Passaglia ondernam in San Nicolás, de hoofdstad van de tweede sectie. Passaglia, oorspronkelijk een peronist, nam afstand van de onderhandelingen tussen LLA en Pro om te fuseren en lanceerde een eigen ruimte om mee te doen aan de verkiezingen in de provincie Buenos Aires. Hij hoopt zijn invloed uit te breiden naar andere steden in het tweede deel, waar meer dan 400.000 mensen stemmen.

Het effect van de splitsing verklaart ook de opstand van de 45 gemeentebestuurders die Kicillof steunen in zijn steeds agressievere duel met Cristina Kirchner . Zij zijn ervan overtuigd dat het scheiden van de verkiezingen hun machtsstructuur versterkt en hun positie in de aanloop naar het debat over de kieslijst verstevigt. Daarom moedigen zij een breuk met La Cámpora en de voormalige president aan, zodat Kicillof de leiding van het peronisme op zich kan nemen. Op de lange termijn willen ze tegen 2027 een alternatief voor Milei bouwen.

Hoewel de verkiezingen in Buenos Aires de ambities van het LLA-team een ​​boost gaven, aangezien de Violets de Macris op hun thuisbasis versloegen, zal de president het in Buenos Aires moeilijker krijgen . De Mileis hebben Pareja de opdracht gegeven hun imperium in het grootstedelijk gebied van Buenos Aires op te bouwen, waar het Casa Rosada (presidentieel paleis) met het oog op oktober de stemmen voor hun project wil vergroten.

Hoewel het staatshoofd tijdens de campagne in Buenos Aires zal proberen het debat te nationaliseren, zal het voor hem niet eenvoudig zijn om effectief door te dringen tot de Peronistische structuur of om aanhangers van zijn op de markt gerichte hervormingsprogramma te winnen in de gebieden van het grootstedelijk gebied die onder controle staan ​​van de PJ-leiders.

Zo ontstond er een paradox bij de recente overwinningen van anti-peronistische vertegenwoordigers in Buenos Aires – de parlementsverkiezingen van 2017 en 2021. Terwijl Esteban Bullrich en Diego Santilli op provinciaal niveau wonnen met de partijen Cambiemos of Juntos por el Cambio, zegevierde het Kirchnerisme in de derde electorale sectie. Hetzelfde gebeurde in 2013, toen Sergio Massa de overwinning opeiste nadat hij zich had afgesplitst van het Front voor de Overwinning, maar Martín Insaurralde haalde hem in het meest bevolkte district in.

Omdat er met het traditionele papieren stembiljet zal worden gestemd (in oktober wordt het stembiljet voor het eerst gebruikt), hebben partijen meer spierballen en middelen nodig om toezicht te houden. Alleen al in La Matanza is een leger van ongeveer 3.500 stembureaumedewerkers nodig om alle stembureaus te bestrijken.

Leiders met ruime politieke ervaring die de politiek van Buenos Aires door en door kennen, voorspellen een bijzondere wedstrijd op 7 september. Niet alleen omdat de burgemeesters van de 135 districten van de provincie alles op alles zullen zetten om hun bestuurbaarheid te versterken, maar ook omdat er acht verschillende verkiezingen zullen plaatsvinden voor afgevaardigden en senatoren uit de provincie Buenos Aires.

De provincie bestaat uit acht kiesdistricten . De meest relevante vanwege hun invloed op de resultaten op provinciaal niveau zijn de derde, eerste, vijfde en achtste - La Plata. Via deze territoriale indeling worden vertegenwoordigers voor beide kamers van het parlement van Buenos Aires gekozen.

Bij de verkiezingen van 7 september wordt de helft van het provinciale parlement vernieuwd: 46 zetels voor afgevaardigden en 23 voor senatoren . In deze stemronde kiezen inwoners van het eerste, vierde, vijfde en zevende district senatoren, gemeenteraadsleden en schoolcounselors. Inwoners van het tweede, derde, zesde en achtste district moeten hun vertegenwoordigers voor de zetels in de Kamer van Afgevaardigden kiezen.

In deze context zullen Kicillof, Cristina Kirchner en Milei vooral inzetten op de strijd om de zetels in de kiesdistricten met het grootste aantal kiezers in Buenos Aires. De grote vraagtekens rondom de samenstelling van het kiescollege verdwijnen vanaf 9 juli, wanneer de deadline voor het registreren van allianties sluit. Die dag zullen we weten of het peronisme verenigd blijft of dat het aanbod wordt verdeeld tussen de twee meest representatieve partijen in Buenos Aires: het kamp van Kicillof en het team van Cristina Kirchner.

Ook zal worden besloten of LLA, de partij van Milei, en Pro, de partij van Macri, naast elkaar zullen bestaan ​​op hetzelfde electorale front. Onderhandelingen onder leiding van Ritondo, Macri's uitvoerende arm in de provincie, om te fuseren met de Libertariërs zijn gevorderd, maar het is nog de vraag of ze samen in een coalitie zullen gaan bestaan ​​of dat Karina Milei de formule van het lidmaatschap zal opleggen om het merk en de identiteit van LLA te behouden.

Tegelijkertijd rijzen er twijfels over hoe de uitlopers van de ter ziele gegane Juntos por el Cambio (Samen voor Verandering) zich weer zullen verenigen en welke impact LLA-ballingen, zoals Carlos Kikuchi, zullen hebben.

Zo zijn er vragen over de mogelijkheid dat de Violets de groep radicalen onder leiding van Maximiliano Abad , een van de leiders van de UCR die samenwerkt met Casa Rosada en een verkiezingsakkoord met Milei niet uitsluit, zullen kunnen inlijven.

De mysteries rond de concrete kansen van Cristina Kirchner om zich kandidaat te stellen voor het parlement van Buenos Aires in de derde kamer, of andere prominente figuren op nationaal of provinciaal niveau - zoals Sergio Massa, Santilli, Guillermo Montenegro of Pablo Petrecca - zullen op 19 juli worden opgelost, wanneer de partijen hun kandidatenlijsten moeten registreren.

Het campagneteam van Milei hoopt na de overwinning van Manuel Adorni in de hoofdstad een doorbraak te bewerkstelligen tegen Kicillof en de gemeenten die gedomineerd worden door Cristina Kirchner. Om de grote kracht van het peronisme te weerspiegelen in zijn libertaire model, heeft de president een alliantie met Macri in Buenos Aires gesloten, ondanks de komische verwikkelingen tussen Pro en LLA in de stad. Door convergentie met Milei wordt voor Macri's regering een pad naar overleving geopend. “We moeten 2025 zien te overleven”, erkent een van de Pro-onderhandelaars.

Ritondo, die op een koorddanser lijkt, probeert de laatste hindernissen te overwinnen voordat hij de overeenkomst met de liberalen kan sluiten. Hun prioriteit ligt bij het behoud van de territoria van de dertien gele burgemeesters, het verzekeren dat LLA toestaat dat het zegel van de Pro-partij wordt gebruikt in een verkiezingscampagne en het veiligstellen van geschikte zetels op de provinciale wetgevende lijsten voor vertegenwoordigers van de verschillende stammen van Macri's partij.

Samen met Pro en LLA controleren ze 17 gemeenten. Een van de belangrijkste is Generaal Pueyrredón, de zetel van de vijfde sectie, waar vijf Senaatszetels hernieuwd moeten worden. De gemeente onder het bestuur van Montenegro is een van de dichtstbevolkte districten in het binnenland van Buenos Aires. In dat gebied zijn meer rechtse en anti-peronistische boodschappen te vinden dan in het grootstedelijk gebied van Buenos Aires.

De UCR is verdeeld in partijen die bereid zijn toenadering tot de LLA te onderzoeken en partijen die dreigen een derde weg te creëren. Hoewel de verkiezingen waarschijnlijk gepolariseerd zullen zijn tussen Kirchnerisme en Milei, vestigen zij hun hoop op de vuurkracht van de radicale burgemeesters of die van lokale partijen, vooral die uit het binnenland van Buenos Aires. Er zijn gemeentebestuurders van de UCR die invloed uitoefenen in grote kiesdistricten, zoals Miguel Lunghi (Tandil) in het vijfde district.

Tegen deze achtergrond lanceerde Facundo Manes de ruimte "Para Adelante", die leiders van het radicalisme, peronisme en progressivisme samenbrengt, evenals vertegenwoordigers van de burgermaatschappij die het niet eens zijn met het model van Milei of met het Kirchnerisme. Bundel jij de krachten met Florencio Randazzo, Emilio Monzó of Margarita Stolbizer?

Volgens