De wereld is lelijk voor ons geworden

Unamuno verkondigde dat wij Catalanen verdwaald waren in esthetiek. Wat bedoeld was als kritiek, is in de loop der tijd een compliment geworden. De wereld is lelijk voor ons geworden, zowel inhoudelijk als qua vorm. Wanneer is ooit een Amerikaanse president zijn land toegesproken met een rode pet op? Wanneer is de rijkste man ter wereld ooit in het Witte Huis verschenen met een zwart T-shirt? En ik ga niet verder met de lijst, want die zou de rest van de pagina in beslag nemen. Maar vandaag is een geweldige dag voor estheten: de Wimbledon-finale, waar niemand de regels van beleefdheid en goede smaak mag overtreden.

Sinds 1877 worden er toernooien gehouden in de Old England Club. Volgens de traditie moeten tennissers van top tot teen in het wit gekleed zijn, een verplichte regel die in 1963 van kracht werd. Het is het enige toernooi met een dresscode. De Britse elite koos voor deze kleur omdat het zweet het beste verhulde. In 2022 betrad Kyrgios de baan met een rode pet die Trump zou kunnen dragen en bijpassende sneakers, en werd hij berispt. Ook toeschouwers zijn aan de regels gebonden. Nette kleding wordt aanbevolen en er is een lijst met verboden items opgenomen, zoals hardloopshirts, gescheurde spijkerbroeken, vuile sneakers of aanstootgevende slogans. Het maakt niet uit of het dure kleding is of van modemerken.

Lees ook Haar vader (5) Marius Carol

Ook in La Scala in Milaan hebben ze er genoeg van dat mensen binnenkomen alsof ze net van het strand komen. Ze hebben het niet aangedurfd om pakken en stropdassen voor mannen en cocktailjurken voor vrouwen te eisen, maar ze waarschuwen wel dat mensen niet binnen mogen in empire-vesten, slippers of bermuda's. Ze beschouwen het als een kwestie van decorum en beleefdheid: de stoelen staan erg dicht op elkaar en het management vindt dat niemand de moeite van anderen hoeft te nemen, hoe dol ze ook zijn op opera.

Elegantie is geen kwestie van geld, maar van stijl. Toen Henry James Gustave Flaubert thuis bezocht en hem in een trainingspak begroette, was hij geschokt. Hij vertelde zijn vrienden dat je niet goed gekleed in het bos kon schrijven. "En Madame Bovary ?" vroeg Toergenjev hem ernaar. En hij antwoordde: "Ik weet zeker dat je het in een vest hebt geschreven."