Er zijn liefdes die lang duren

Op 16 juli, het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Berg Karmel, vieren mijn ouders hun 70e trouwdag; ze deelden bijna 65 van hun 93 jaar samen. Een lang leven samen in een even lang leven. Toen ze stierven, met drie jaar ertussen, herinnerden de meeste mensen die hen kenden, zich, toen ze hun condoleances aan de familie betuigden, dat ze hen altijd samen zagen: Ángel en Pilarín hadden nooit plannen gemaakt om uit elkaar te gaan.

Het is het enige huwelijk dat ik van binnen en van buiten ken, dus ik zal geen commentaar geven, hoewel ik dat wel graag zou willen, op andere huwelijken die ik van buitenaf ken. Aangezien statistieken aantonen dat er meer getrouwde mensen zijn dan singles, is het redelijk om te accepteren dat de anomalie bestaat uit het leven zonder plezier te hebben gehad, of geleden te hebben, samen te leven met iemand die je, zoals het gezegde luidt, op straat hebt ontmoet en die in de meeste gevallen een moment van toeval was. Een meevaller of een tegenvaller, het is maar hoe je het bekijkt.

De meeste mensen die ik ken zijn getrouwd, en nog meer in een langdurig huwelijk. Het meest merkwaardige geval dat ik ken, onder mijn vrienden, is dat van een stel dat twee keer getrouwd is geweest. Ze scheidden na 25 jaar huwelijk, leefden 15 jaar uit elkaar en hertrouwden, toen ze allebei ver in de zestig waren, in het bijzijn van hun kinderen en kleinkinderen. Ze beloofden elkaar dat ze samen oud zouden worden, en ze hebben hun belofte gehouden, met die pauze die hen de gelegenheid gaf om na te denken en nieuwe horizonnen te verkennen.

Ik ken ook anderen die zichzelf als jongeren niet als ouderen zagen, maar die elkaar tientallen jaren later, nadat ze elkaar zo gemist hadden, toch weer tegenkomen, met die geruststellende nostalgie dat wat had kunnen zijn en niet is gebeurd, ook niet zo erg was.

Ze zeggen dat het veel geduld en vrijgevigheid vergt om samen door dalen en plassen te navigeren, en dat wat zij liefde noemen alles kan doen, alles kan bereiken, volgens de brief van Sint Paulus aan de Korintiërs, verplichte lectuur bij veel katholieke huwelijksceremonies. Ik zou het je niet kunnen vertellen; ik heb er geen ervaring mee.

Lees ook Zomermanieën Mariángel Alcazar

Wat me wel opvalt, is dat vrouwen, naarmate ze ouder worden, er meer dan mannen genoeg van hebben dat ze hun hele leven deel hebben uitgemaakt van iemand anders. Zelfs mijn arme moeder, die door mijn vader tot haar laatste dag als een koningin werd behandeld, zei, toen ze nog in staat was zich te uiten, dat haar droom in het leven was om een paar jaar als weduwe te leven en te doen wat ze maar wilde. Ze was iets meer dan drie jaar weduwe, en zelfs in haar roes bracht ze haar nachten slapend door aan de kant van het bed waar mijn vader had gezeten.