Trump is een Sovjet-spion

Er circuleren berichten op internet waarin wordt beweerd dat Donald Trump een Russische agent is, die in de jaren 80 door de Sovjet-inlichtingendienst werd gerekruteerd en de codenaam Krasnov kreeg. Hij zou zich nog steeds inzetten voor de Russische belangen. Er wordt gezegd dat de Sovjets de zakenman hebben verleid door hem lucratieve vastgoeddeals in de USSR aan te bieden en hem in hun meest selecte kringen op te nemen totdat ze hem ervan overtuigden zich bij hen aan te sluiten. Een foto uit 1987 waarop de veertigjarige Trump samen met zijn toenmalige vrouw in Leningrad staat, getuigt hiervan.

De kans dat deze waarheid, die naar verluidt door een voormalig KGB-officier is onthuld, waar is, is net zo klein als de kans dat er honderden hoaxes worden verspreid die dagelijks de belangen van extreemrechts dienen. Maar ik moest er wel om lachen. En denk na.

Ze slagen erin om beelden in ons hoofd op te slaan, vijanden te creëren en oplossingen te bedenken. En wij?

Als het verhaal door de andere kant van de post-waarheid naar buiten was gebracht , zou het waarschijnlijk met duizelingwekkende snelheid en met de kracht van een kettingzaag op internet circuleren. Maar ondanks dat het verhaal van Krasnov de plot van een geweldige spionagefilm waardig is en een plausibele verklaring biedt voor de vraag “wat gebeurt er met ons in het Westen”, slaagt het er niet in om aan te slaan.

De laatste dagen, nu extreemrechts een ongekende mate van remming en brutaliteit aan de dag legt, is er een wildgroei aan debatten ontstaan ​​tussen journalisten en politici over hoe te handelen in het licht van de opmars van populistische leiders.

Lees ook Technocast Gemma Ribas Maspoch

Hun toespraken houden onze aandacht vast met enorme hoeveelheden geld, algoritmes, legers bots, enorme marketingcampagnes en een totaal gebrek aan scrupules. Daartegenover staat onze nieuwsmist en defensieve acties, gebrek aan organisatie en een steeds duidelijker wordende neiging om het nieuws te mijden om niet depressief te worden. Ze slagen erin om beelden in ons hoofd op te slaan, vijanden te creëren en oplossingen te bedenken. En wij?

Er zijn mensen die zeggen dat we niet met dezelfde wapens moeten reageren, mensen die ons adviseren om hen met al onze middelen te bestrijden, mensen die aanraden om niet te veel over hen te praten omdat we hen dan te veel aandacht geven, mensen die vinden dat we ons moeten richten op het ontmantelen en blootleggen van hun leugens, mensen die verkondigen dat er dringend behoefte is aan een krachtig, duidelijk en alternatief verhaal, mensen die voorstellen om de mensenrechten en de basisprincipes van de democratie weer tot onze vaandel te maken. Goed spelen, zelfs als je verliest? Is er iets dat de moeite waard is om te winnen? Van alles een beetje, in precies de juiste hoeveelheid? Wie moet/kan dit allemaal organiseren?

Zoals je je kunt voorstellen, heb ik daar geen antwoord op. Maar ik laat deze kop hier staan. Zodat het in Google-zoekopdrachten verschijnt.