Van matras naar baksteen: waarom miljonairs weer in onroerend goed investeren
In de wereld van de ultrarijken is het behoud van kapitaal bijna een wetenschap. En zoals elke wetenschap past het zich aan, herdefinieert het en anticipeert het vooral. Dat is wat family offices doen, die discrete en zeer gespecialiseerde structuren die de activa van grote familievermogens beheren.
In 2025, een jaar met een hoge mondiale volatiliteit , zijn het deze entiteiten die het roer in handen hebben: minder contant geld, minder staatsschuld en meer activa met een reële verankering , waaronder de oude en altijd betrouwbare stenen.
De gegevens uit het recente Global Family Office Report 2025 van UBS spreken boekdelen. Wereldwijd verschuiven family offices hun portefeuilles van traditionele activa naar structurele groei- en diversificatiestrategieën. Terwijl ze hun posities in liquiditeiten en vastrentende waarden afbouwen, breiden ze hun blootstelling aan aandelen en private schuldinstrumenten uit ontwikkelde markten uit. Maar één categorie trekt met name de aandacht: vastgoed.
In 2024 was 11% van de wereldwijde investeringen van deze bedrijven toegewezen aan onroerend goed, een percentage dat voor Amerikaanse family offices oploopt tot 18%. In Latijns-Amerika daarentegen daalt dat aandeel tot een bescheiden 6%. Dit verschil is niet anekdotisch: het onthult een kloof in volwassenheid, vertrouwen en strategische visie tussen de twee halfronden.
Ondanks de technologische revolutie en de opkomst van digitale activa blijft vastgoed een functie vervullen die geen enkel ander activum volledig kan vervangen: tastbare stabiliteit. In een context waarin de belangrijkste bedreigingen voor portefeuilles de handelsoorlog, instabiele geopolitiek en het risico op een schuldencrisis zijn, biedt vastgoed voorspelbaarheid, een bescherming tegen inflatie en – in ontwikkelde markten – aantrekkelijke en consistente rendementen.
Amerikaanse family offices lijken deze logica te hebben geïnternaliseerd. Met een allocatie van 18% naar vastgoed geven ze prioriteit aan investeringen in steden met een sterke vraag naar woningen, kantoorverbouwingen, multi-family ontwikkelingen en premium segmenten die rechtszekerheid combineren met waardestijgingspotentieel. Het is geen toeval dat velen "terugkeren": het vertrouwen in Noord-Amerika als regio met een solide toekomstige groei groeit.
In Latijns-Amerika is de aanpak echter nog steeds opvallend conservatief. Family offices in de regio beleggen 31% van hun portefeuille in vastrentende waarden – deels vanwege financiële kennis, deels uit noodzaak gezien de chronische inflatie of politieke volatiliteit – en amper 6% in vastgoed . Deze onderexposure in de vastgoedsector wijst niet alleen op voorzichtigheid, maar ook op kansen.
Volgens onze schattingen zijn er bijna 1,2 miljoen investeerders in de regio met een vermogen tussen de 1 en 5 miljoen dollar. Brazilië en Mexico lopen voorop, gevolgd door Colombia, Argentinië en Chili. Als we vermogende investeerders meetellen – degenen met een vermogen tussen de 250.000 en 1 miljoen dollar om te investeren – stijgt het aantal tot meer dan 10 miljoen dollar. Met andere woorden: er is kapitaal beschikbaar . Heel veel.
De uitdaging is, zoals altijd, om dit te kanaliseren. Met amper 6% geïnvesteerd in vastgoed, is er enorm veel ruimte voor regionale portefeuilles om vastgoed als structureel onderdeel op te nemen. De sleutel zal liggen in het verbeteren van de juridische, wettelijke en fiscale voorwaarden om dit slapende kapitaal aan te trekken. Duidelijke regels, prikkels voor particuliere investeringen en stabiele kaders kunnen een nieuwe positieve spiraal van vastgoedontwikkeling in de Zuidelijke Kegel en daarbuiten op gang brengen.
Een ander fundamenteel verschil schuilt in de manier waarop dit kapitaal wordt beheerd. Terwijl passief beheer (gebaseerd op indexen) in de VS lichtjes domineert met 53%, heeft actief beheer in Latijns-Amerika de voorkeur (56%), wat staat voor gepersonaliseerde, selectieve beslissingen met een grotere betrokkenheid van beleggers. Dit feit, verre van anekdotisch, is een uitnodiging voor de vastgoedsector: projecten met een solide verhaallijn , transparante verwachte rendementen en goed gecommuniceerde strategieën kunnen inspelen op deze behoefte aan selectieve investeringen.
Alles wijst erop dat vastgoed, zij het geleidelijk, weer een centrale rol zal gaan spelen in de beslissingen van Latijns-Amerikaanse family offices . Of het nu gaat om een toevluchtsoord tegen volatiliteit of om een bijdrage te leveren aan regionale ontwikkeling, vastgoed heeft een vruchtbare toekomst voor zich. Het kapitaal is er, en de behoefte aan diversificatie ook. Het enige wat nog rest, is dat de markten in de regio de uitdaging aangaan.
Kortom, terwijl miljonairs hun beleggingsstrategieën herdefiniëren, blijven de stenen en het cement bestaan. Meer dan ooit is het tijd voor Latijns-Amerika – en Argentinië in het bijzonder – om niet alleen gebouwen te bouwen, maar ook vertrouwen te creëren.
* De auteur is managing partner van Americas Capital
lanacion
