De bibliotheek van Frederic Amat: een constellatie van vrienden

Hij beschrijft het als een uitgebreide bibliotheek, omdat het huis van Frederic Amat – dat hij kocht toen hij in 1989 terugkeerde uit New York en een gevel vol ingebedde geweien heeft (hij is een Stier) – tevens zijn atelier is, "en de bibliotheek is overal." Onder een tafel met boeken die hij leest, in een mandje citroenen, slaapt een zeventienjarige kat. Argos is de hond die hem verwelkomt, de enige die Ulysses herkende bij zijn terugkeer naar Ithaca in De Odyssee , "de eerste grote roman van het Westen", zegt Amat. In 2010 kreeg hij de kans om de versie van Carles Riba te illustreren, en hij voelde dat hij een dubbel geschenk kreeg: zijn vader, met wie hij vroeger naar de markt van Sant Antoni ging, gaf hem de Bernat Metge-editie toen hij dezelfde leeftijd had als de kat nu.

De tuin verbindt de verschillende ruimtes van het huis. In één ervan schildert Amat voor een raam met uitzicht op Barcelona; in een andere maakt hij boeken met de Mexicaanse ontwerpster Estela Robles, met wie hij twee kinderen heeft. Buiten spuit water uit de bek van een stenen kikker als je hem aait.

"Je moet het mysterie tonen, maar nooit het geheim uitleggen," zegt hij terwijl hij een trap beklimt met schilderijen van Keith Haring, foto's van Colita, een gesigneerde poster van Robert Motherwell en een reproductie van J.V. Foix' La Ventada del Somni . "Het zijn vrienden die me gezelschap houden." Boven, naar eigen ontwerp, heeft de bibliotheek een dakraam zodat de zon de boeken niet beschadigt. Hier leest en schrijft hij. In de collecties die hij van zijn vader heeft geërfd, staat een gouden stip op de ruggen van zijn favorieten.

Voor Amat werkt alfabetische volgorde niet: "Dit is een kosmos van sterrenbeelden met hun eigen magnetisme." Tegenover Llull, de rector van Vallfogona, Woolf en Verdaguer, staat een oneindigheid gewijd aan "de maestro Lorca, die zijn stempel op mij drukte als een tatoeage." Bergamíns eerste editie van Poet in New York , gepubliceerd in 1940; Poem of Deep Song ; Blood Wedding : "Meer dan fetisjisme, het is een diepe liefde." Het was een luxe voor hem om Voyage to the Moon in 1998, het enige script dat Lorca schreef, te verfilmen. Hier zijn Amats storyboardtekeningen en schetsen voor het decorontwerp voor The Public , dat in 1986 in Milaan in première ging onder regie van Lluís Pasqual.

Cinema, fotografie, architectuur, Picasso, Miró. "Dit alles is Brossa", stelt hij tentoon. Ze maakten samen Tal i tant , en de dichter droeg Frègoli aan hem op; toen Tàpies hem bezocht, schreef hij een opdracht in hetzelfde boek. Ze vormen zijn academie: "Ik ben de vrucht hiervan; ik heb het geluk gehad zeer goede gesprekspartners te hebben." Hij ontmoette Octavio Paz en zijn vrouw Marie-Jo tijdens de voorbereiding van een tentoonstelling in 1978; hun vriendschap duurde tot hun dood. Het gedicht Blanco fascineerde hem, en hij ensceneerde het met de stemmen van Mario Gas, Lluís Homar, Paco Ibáñez en Paz zelf.

Korte gedeeltelijke autobibliografie

Van het ene woord naar het andere: de getelde stappen , door Octavio Paz, opgedragen aan Pere Gimferrer, met een proloog van Aurelio Major (Vaso Roto) Gebonden door zijn vader, de groeten die JV Foix naar familie en vrienden stuurde, geïllustreerd door Dalí, Mompou, Guinovart, Obiols, Tàpies, Miró, onder anderen; het was Amat's eerste samenwerking met Foix, in 1972, opgedragen aan de nagedachtenis van Gabriel Ferrater, die dat jaar stierf (de facsimile Ho sap tothom i és profecia. Nadals, Caps d'Any, Natalicis bestaat) ; Duizend-en-één-nacht (Galaxia Gutenberg), "een van de grootste publicatie-ervaringen van mijn leven"; Illuminations , Arthur Rimbaud (Galaxia Gutenberg); De Odyssee , Homerus (Encyclopedie) Wat is poëzie?, Lawrence Ferlinghetti (Stadslichten); Tal i tant , Joan Brossa (Polígrafa); Historia naturae (Vegap) Drieënzeventig pagina's 73 van de drieënzeventig boeken waar Estela Robles van houdt

"Een andere grote is Alejandro Rossi, en ook Guillermo Cabrera Infante." Er zijn Robert Walser, Marguerite Duras, het Dada-manifest, omslagen van Amat en samenwerkingen met andere auteurs. "Nu komt het erop aan om te ploegen en te planten; de oogst komt wel."

Niet alleen in boeken. Er schuilt ook een verhaal in elk voorwerp. Op zijn school bijvoorbeeld werden er geen medailles uitgereikt; erkenning kwam in de vorm van een steen met een plaquette: "Ik kreeg hem omdat ik was wie ik was." Hij ging vroeger naar een andere school waar ze hem cornet lieten spelen (die hij ook nog steeds heeft), maar daar was hij een verdrietig kind. Op de experimentele school in Betània-Patmos had hij topleraren, "en dat veranderde mijn leven." De man achter die school was Emili Teixidor. Hij bewaart mappen met ansichtkaarten van hem, artikelen die hij schreef en een portret dat hij van hem schilderde.

Veel boeken bevatten documenten tussen de pagina's, de overlijdensberichten van auteurs. Tijdens de lockdown sorteerde Amat de inhoud van een aantal dozen, waarvan sommige al meer dan een halve eeuw verzegeld waren. Toen hij ze opende, was het eerste wat hij rook de geur. Van India, of Oaxaca. Hij haalde er lukraak foto's en correspondentie uit, en het was een reis: "Ik ben wie ik was," zegt hij, "ik ben, ik was; en het grappigste is dat ik er nog niet ben geweest."

Hij verbrandde wat spullen, creëerde Papers de Cendra . Zijn beschrijvende meetkunde-aantekeningen verschenen en hij maakte een pak. Op zijn 73e verjaardag gaf Estela hem pagina 73 van drieënzeventig boeken waar hij van houdt. Amat zegt dat het hem 48 uur zou kosten en klaagt: "We krijgen deze bibliotheek niet in een middag af!" Omdat het een portret is van zijn werk en zijn persoon, "de cultivatie van een leven waarvan boeken getuigen", concludeert hij: "Het is een constellatie van vrienden."