Diego Fernández Lima bracht het debat weer tot leven: er werd een wetsvoorstel ingediend om de verjaringstermijn voor doodslag te wijzigen.

De ontdekking van de stoffelijke resten van Diego Fernández Lima, die in 1984 verdween , wakkerde het debat over verjaringstermijnen bij moord zonder dat er een stoffelijk overschot is aangetroffen, weer aan.

Gezien deze situatie heeft PRO- afgevaardigde Gerardo Milman een wetsvoorstel ingediend om te bepalen dat strafvervolging pas begint op het moment dat het lichaam van het slachtoffer wordt gevonden . Zo wordt voorkomen dat misdaden ongestraft blijven vanwege het verstrijken van wettelijke termijnen.

"Op dit moment bepaalt de wet dat de verjaringstermijn begint te lopen vanaf het moment dat het misdrijf plaatsvindt. In de meeste gevallen is dat redelijk, maar bij moord waarbij het lichaam verborgen is, is de wet uiteindelijk in het voordeel van de dader", aldus de wetgever.

“Het schendt het recht van de samenleving op rechtvaardigheid, zoals ook zal gebeuren in de recente zaak Coghlan ”, voegde hij toe.

"In dit geval zijn er 43 jaar verstreken. Als bewezen wordt dat de verdachte, Cristian Graf, de dader van de misdaad was, zal hij geen gevangenisstraf krijgen, wat Lima's familie en de samenleving het recht op gerechtigheid zou ontzeggen", verduidelijkte Milman.

Gerardo Milman

De wetgever waarschuwde dat "de zaak-Coghlan helaas geen op zichzelf staand incident is", aangezien "in verschillende provincies menselijke resten zijn gevonden in velden, op boerderijen of op privéterreinen, zonder dat de strafprocedure kon worden voortgezet vanwege de verjaringstermijn."

Op een bouwplaats in Coghlan vond een groep arbeiders de stoffelijke resten van Diego Fernández Lima, die in 1984 verdween en sporen van moord vertoonde.

Het Wetboek van Strafrecht bepaalt dat voor eenvoudige doodslag een verjaringstermijn van 12 jaar geldt en voor zware doodslag een verjaringstermijn van 15 jaar. De zaak kan dus niet meer leiden tot strafrechtelijke veroordelingen van de verantwoordelijken voor het misdrijf.

Straffeloosheid komt niet altijd voort uit corruptie of inefficiëntie; het is vaak het gevolg van slecht ontworpen wetten, en met dit wetsvoorstel hebben we de kans om een fout te corrigeren die de realiteit ons pijnlijk heeft laten zien. Het menselijk leven accepteert geen fictieve voorschriften. Wanneer het wordt afgenomen, heeft de samenleving het recht om waarheid en gerechtigheid te eisen, niet procedurele excuses, en met krachtige maatregelen zullen we ervoor zorgen dat dit het geval is," besloot hij.