Door Salzburg op zoek naar glimlachen en tranen

Een paar jaar geleden beleefde de prachtige stad Salzburg een bijzondere controverse. Moest ze nu wel of niet een straat vernoemen naar Maria Augusta Kutschera, de "Rebelse Sound of Music" die, door te trouwen met kapitein Georg von Trapp en hem te helpen hun zeven kinderen met veel muziek op te voeden, de inspiratie vormde voor The Sound of Music ?

Het verhaal van dit zingende gezin, eerst bewerkt voor toneel met prachtige liederen van Richard Rodgers en Oscar Hammerstein, en vervolgens in 1964 verfilmd met Julie Andrews en Christopher Plummer in de hoofdrollen ( The Sound of Music is de oorspronkelijke titel), heeft een stortvloed aan toeristen naar het Oostenrijkse stadje getrokken.

Maar toen de gemeenteraad de kwestie van de straat besprak, kwamen er onopvoedkundige aspecten aan het licht. In haar eigen autobiografische teksten vertelde Maria dat ze niet aarzelde om haar toevlucht te nemen tot lijfstraffen om enkele kinderen uit het eerste huwelijk van de baron, en de drie die ze met hem had, te disciplineren.

Ze vertelde een van de meisjes, Eleonore, dat ze een "gezicht als een paard" had, wat haar zelfvertrouwen jarenlang zou hebben ondermijnd, hoewel ze later de strenge opvoeding "waardeerde". Nadat ze het rapport had gezien dat de houding van Frau Maria aan de kaak stelde, draaide de raadslid die de erkenning voorstelde het initiatief terug, omdat in Oostenrijk "elk gebruik van geweld als onderwijsmethode verboden is".

⁄ De tour die een aantal filmlocaties bezoekt, valt een beetje tegen

En toch blijft Mozarts geboorteplaats een eerbetoon brengen aan de Trapps. Elke dag vertrekken er volle bussen vanaf Miranbell Square, met verschillende "Sound of Music"-tours. Een recente familiereis bood me de kans om iets te ervaren waar ik naar verlangde, vanuit mijn jeugdervaring met de film en mijn trouwe aanwezigheid bij voorstellingen van het werk in Londen, New York en Sant Cugat (de versie van Jaime Azpilicueta uit 2012).

De tour duurt vier uur. De eerste stop ligt op een steenworp afstand van Slot Leopoldskron, dat zijn tuinen en trappen naar het meer leende aan het Trapphaus. We zien ze aan de overkant van het meer.

Er is nog een halte in de tuinen van Slot Hellbrunn, waar een ietwat vervaagde replica te zien is van het paviljoen waar de oudste dochter en de jonge nazi-postbode, en later Maria en de kapitein, melodieus hun liefde voor elkaar betuigen. De kleine replica is gesloten (een vrouw viel ooit flauw, waarbij het glas versplinterde) en herbergt reclameborden voor voetbal.

Om deze bestemmingen te bereiken, volgen we met bomen omzoomde paden, zoals die waar de kinderen in de film over fietsen. We passeren al snel de abdij van Nonnberg, het klooster in de film. Dan volgt een lange rit (die echter wel een glimp van het prachtige Alpenlandschap biedt) naar de kathedraal van Monsee, waar de bruiloft werd gefilmd en die het enige interieur is dat we kunnen betreden.

De opnamen die in de bus worden geprojecteerd, zijn van slechte kwaliteit en we hebben optredens met acteurs gemist, of in ieder geval virtual reality. De gids, een vriendelijke oudere heer in traditionele kledij, wekt niet bepaald enthousiasme op. En we komen niet eens in de buurt van de scène van de spannende slotvoorstelling van de film vóór de ontsnapping.

Hoewel fans van The Sound of Music toegewijd en dankbaar zijn, valt de ervaring (60 euro) toch wat tegen.

Anekdotes blijven over. Regisseur Robert Wise begon zijn filmopnames op locatie in Salzburg in 1963; hij nam een ​​crew van 250 mensen mee en overschreed het budget verontrustend. De echte Maria von Trapp, inmiddels weduwe, bezocht de set en raakte goed bevriend met Plummer. De acteur veinsde zijn strengheid niet: hij hield helemaal niet van kinderen.

Tijdens de opnames van de kano-scène viel Julia Andrews aan de verkeerde kant van het water en kon ze de kleine Kym Karath niet opvangen. Kym kon niet zwemmen en schrok zich rot.

De plot van The Sound of Music vat een verhaal samen dat zich over tien jaar uitstrekte, in een paar maanden tijd in 1938, van de bruiloft (de Von Trapps trouwden in 1928) tot de vlucht uit Oostenrijk. Fictie, zoals zo vaak, verfraaide de werkelijkheid. Het is de lieve Julie Andrews, in plaats van de strenge, echte Maria, die terecht thuishoort in die straat in Salzburg. En het is aan de gemeenteraad om de rondleidingen die ze sponsort te verbeteren.