Het zwaard tot de tanden slaan

Sinds hij het hof van Koning Arthur heeft verlaten, is de Schone Vreemdeling in botsing gekomen met de Ridder van de Gevaarlijke Ford, twee reuzen die een maagd wilden verkrachten, en drie ridders – Elin de Graies, de Heer van Saies, en Willaume de Salebrant – die op zoek zijn gegaan naar avontuur. Hij heeft ook ruzie gehad met de Trots van de Moor omdat de maagd Helie verliefd is geworden op een van zijn jachthonden en niet wil opgeven: kom, laten we de maagd verdedigen. En tot slot heeft hij Giflet, zoon van Do, onder vuur genomen om te zien welke van de twee maagden – Margerie, een meisje dat hij nog nooit had ontmoet (hij ontmoette haar op straat), of Giflets vrouw, Open Rose (die wat overdressed is, zoals haar naam al doet vermoeden) – de mooiste is. De prijs is een sperwer op een gouden stok.

Gebroken lansen, doorboorde schilden, ongenagelde borstplaten, zwaardslagen die vonken doen vliegen en helmen deuken, zoveel als je wilt. En we zitten nog steeds, zoals ze zeggen, in de groepsfase. De Schone Vreemdeling stuurt de verslagen ridders naar het hof van Koning Arthur (niet de reuzen: hij hakt ze in stukken), zet Margerie bij de hond en de sperwer en vertrekt naar het Eiland van Goud, waar de Maagd van de Witte Handen gevangen wordt gehouden door een ridder die honderddrieënveertig graven en koningen heeft gedood, hun hoofden heeft afgehakt en ze op palen heeft gezet, helm en al. Ze slaan elkaar in elkaar. Het hout van hun schilden verbrijzelt, de punten van hun lansen schrapen over de borstplaat. Met één enkele slag snijdt de Schone Vreemdeling de veters van de helm van zijn rivaal door en, gebruikmakend van het feit dat zijn hoofd onbedekt is, stoot hij zijn zwaard tot aan de tanden in zijn hoofd. Als jij, beladen met ijzer zoals de Schone Vreemdeling, dit allemaal zou doen, zou je maanden nodig hebben om te herstellen. Maar de man bestijgt een paard, gaat het paleis binnen, wordt ontwapend en wordt voor de maagd geleid, die met hem wil trouwen. Hij is druk bezig – hij moet naar de Kale Stad om een dame te redden – en na te hebben geprobeerd de Maagd van de Witte Handen te versieren (zonder succes), glipt hij weg.

The Beautiful Unknown is een voorloper van voetballers en tennissers die vandaag hier spelen en morgen daar.

Hoewel het een roman uit de late 12e eeuw is (Victoria Cirlot publiceerde het in 1983 in Siruela; Cal Carré bereidt momenteel een Catalaanse editie van Anton Espadaler voor), is de plot ultramodern. De Schone Vreemdeling is een voorloper van voetballers en tennissers die er vandaag zijn, morgen weg zijn, drie wedstrijden per week spelen en, als ze klaar zijn, een uur interviews geven. Het is een voorloper van het nooit eindigende spektakel. En van het veranderende verhaal van sport en, in het algemeen, van het leven. Tot voor kort hadden we een verhaal vergelijkbaar met dat van 19e-eeuwse romans: een reeks gebeurtenissen, met successen en mislukkingen, tot aan de pensionering. Nu begint alles elke keer opnieuw zonder verband (een goed verband dat tot een happy end leidt). Elke wedstrijd is een wereld op zich. De modellen zijn tekenfilmseries, sitcoms en videogames. En de Arthur-romans van de late 12e eeuw.