Jeanne d'Arc: Het waargebeurde verhaal van de jonge vrouw die Frankrijk bevrijdde en tot de brandstapel werd veroordeeld

Het verhaal van Jeanne d'Arc , de arme, ongeletterde tiener die Frankrijk bevrijdde van het Engelse beleg tijdens de Honderdjarige Oorlog, blijft na verloop van tijd verwondering en interesse wekken.

Heldin en beschermheilige van Frankrijk , Vrouwe van de Oorlog en Heilige van de Katholieke Kerk . Op slechts 17-jarige leeftijd, gekleed in mannenkleren en geleid door wat zij omschreef als een goddelijk mandaat, leidde zij Franse troepen en effende de weg voor de kroning van Karel VII, de rechtmatige troonopvolger.

Haar moed en overtuiging maakten haar tot een symbool, maar ook tot een doelwit voor haar vijanden. Ze werd in 1430 door de Bourgondiërs gevangengenomen, voor tienduizend pond aan de Engelsen verkocht en onderworpen aan een proces vol onregelmatigheden. 594 jaar geleden, op 30 mei 1431, werd ze op slechts 19-jarige leeftijd op de brandstapel in Rouen verbrand , beschuldigd van ketterij en travestie.

Tientallen jaren later beval paus Callixtus III een herziening van haar zaak , en in 1455 werd haar veroordeling vernietigd en haar onschuld verklaard. Haar officiële erkenning liet echter eeuwen op zich wachten: Napoleon Bonaparte riep haar in 1803 uit tot nationaal symbool, en ze werd uiteindelijk zalig verklaard in 1909 en heilig verklaard in 1920, waarmee haar status als een van de belangrijkste figuren in de Franse geschiedenis werd verstevigd.

Jeanne werd rond 1412 geboren in Domrémy, Lotharingen, in een eenvoudige familie . Vanaf haar dertiende beweerde ze hemelse stemmen te horen die haar aanspoorden om Frankrijk te bevrijden. Overtuigd van haar missie liet ze een eenvoudig leven achter zich om het conflict het hoofd te bieden. Ze verwierp het huwelijk dat haar familie voor haar had geregeld en wist kapitein Robert de Baudricourt ervan te overtuigen haar toe te staan ​​Karel VII te ontmoeten.

De dauphin stelde haar op de proef: hij onderzocht haar geloof, verifieerde haar maagdelijkheid en onderwierp haar aan een militaire training . Ten slotte gaf hij haar een harnas en een banier met de fleur-de-lis, het symbool van Frankrijk. Zo trok Jeanne op 29 april 1429 met haar leger Orléans binnen en bereikte in negen dagen wat de soldaten in zes maanden niet hadden gepresteerd: de bevrijding van de stad.

Na een reeks overwinningen die de eenwording van het koninkrijk versterkten, viel Johanna in handen van de vijand en werd ze berecht door een door de Engelsen ingestelde rechtbank. In plaats van haar te verdedigen, nam Karel VII, wiens troonsbestijging dankzij haar mogelijk was gemaakt, afstand van haar met een openbare verklaring waarin hij stelde dat Johanna "arrogant was geweest en niet meer naar haar koning had geluisterd".

Het proces was een farce: ze werd beschuldigd van hekserij en travestie en veroordeeld tot de brandstapel . Om te voorkomen dat haar lichaam een ​​voorwerp van aanbidding zou worden, verbrandden de Engelsen haar lichaam driemaal, zodat er geen relikwieën meer overbleven.

Haar nalatenschap overstijgt de geschiedenis en heeft talloze literaire, filmische en beeldende werken geïnspireerd . Van Voltaire en Schiller tot Mark Twain en Bernard Shaw, de figuur van de Maagd van Orléans wordt nog steeds onderzocht in de literatuur. In de filmwereld hebben films zoals De Passie van Jeanne d'Arc (1928) en Het Proces van Jeanne d'Arc (1962) haar leven met veel drama in beeld gebracht.

In 1855, op het hoogtepunt van het spiritisme in Frankrijk, beweerde een jong medium genaamd Ermance Dufaux het verhaal van Jeanne d'Arc vanuit het hiernamaals te hebben ontvangen . Zo ontstond Jeanne d'Arc par elle–même (Jeanne d'Arc in haar eentje), een boek dat volgens haar aanhangers werd gedicteerd door de geest van de Franse heldin en een intieme blik biedt op haar leven, haar strijd en haar tragische lot.

Het werk, geschreven door Dufaux toen ze pas 14 jaar oud was, is een gedetailleerd verslag van Jeannes leven, van haar jeugd in Domrémy tot haar veroordeling in Rouen. In tegenstelling tot traditionele historische verslagen wil dit boek een direct verslag zijn van de Maagd van Orléans zelf, waarbij weinig bekende aspecten van haar missie en haar relatie met de spirituele wereld worden onthuld.

Naast haar afkomst biedt Jeanne d'Arc par elle–même een uniek perspectief op het leven van de heldin. Op de pagina's beschrijft Jeanne haar visioenen, haar goddelijke roeping en sleutelmomenten in haar strijd om Frankrijk. Ook haar gedachten over verraad, haar proces en haar executie komen aan bod, in een toon die haar figuur probeert te rechtvaardigen buiten het officiële verhaal.

Het verraad waarvan Jeanne d'Arc het slachtoffer is, wordt meermaals vergeleken met het verraad van Judas Iskariot aan Jezus , vooral vanuit een religieus en symbolisch perspectief.

Beide figuren werden uitgeleverd door degenen die hen hadden moeten beschermen : Jeanne werd door de Bourgondiërs aan de Engelsen verkocht – haar eigen landgenoten leverden haar uit voor geld (en uit haat jegens de koning, natuurlijk) – juist de koning die ze had verdedigd en die haar later de rug toekeerde. En Judas leverde, zoals bekend, Jezus uit voor dertig zilverlingen.

Sommige wetenschappers hebben erop gewezen dat Jeanne, net als Jezus, een oneerlijk proces onderging en door haar vijanden werd gemanipuleerd om haar te veroordelen. Bovendien werd haar executie op de brandstapel gezien als een offer dat haar in de loop der tijd transformeerde tot een symbool van geloof en veerkracht. Verschillende van deze onderzoekers zijn zelfs nog verder gegaan.