Museum of instituut? Een decreet van Milei schept verwarring over de toekomst van de San Martiniano.

De Bevrijder José de San Martín is te belangrijk in de Argentijnse en Zuid-Amerikaanse geschiedschrijving om met een presidentieel decreet het Instituto Nacional Sanmartiniano (INS) in één pennenstreek te kunnen uitwissen en er een museum van te maken . Het is dan ook onbegrijpelijk waarom een dergelijke uitspraak gedaan kon worden, terwijl in het nieuwe organigram van het Nationaal Secretariaat voor Cultuur, onder leiding van Leonardo Cifelli, vervat in decreet 531/25, ondertekend op 1 augustus door president Javier Milei, nog steeds INS staat.

Dit staat vermeld in twee van de zeven bijlagen bij het decreet. De regeling definieert de status en verantwoordelijkheden van verschillende culturele instellingen die, met het verlies van hun autonomie of decentralisatie, afhankelijk worden van het Ministerie van Cultuur.

Dit is geen nieuws. Decreet 531/25 is als een film uit de jaren 60 die continu in beweging is . Het begon allemaal met de beroemde Ley Bases (Basiswet) en de aanpassingen en wijzigingen die op verschillende overheidsgebieden werden doorgevoerd door de minister van Deregulering en Transformatie, Federico Sturzenegger. Stapsgewijs werden instellingen gesloten en samengevoegd, tot het punt waar we vandaag in geïnteresseerd zijn: de Sanmartiniano (San Martiniano).

De situatie van het instituut wordt steeds relevanter omdat op 17 augustus – over slechts vier dagen – in Boulogne-sur-Mer, Frankrijk, de 175e verjaardag van de onsterfelijkheid van generaal San Martín wordt herdacht . Er is niets gezegd over officiële evenementen , bloemenoffers op Plaza San Martín of een speciale herdenkingsbijeenkomst, aangezien de overheid het instituut wil omvormen tot een San Martín Museum.

Gisteravond meldden officiële bronnen dat er "waarschijnlijk acties zullen plaatsvinden op het Plaza San Martín en in de kathedraal". Er is nog niets definitief.

We zouden kunnen aannemen dat de omvorming van het INS tot museum bedoeld is om het erfgoed, het onderzoek, de carrière en de prestaties van de grondlegger van de natie te versterken en meer zichtbaarheid te geven . Het nieuwe organigram van het Ministerie van Cultuur rept echter met geen woord over de transformatie . Wat wél is veranderd, is de administratieve status.

Na het onverwachte vertrek gisteren van gepensioneerd luitenant-kolonel en historicus Claudio Morales Gorleri bij de INS (over wiens management veel geheime klachten zijn ingediend), heeft het Ondersecretariaat voor Cultureel Erfgoed, onder leiding van Liliana Barela, waaronder het Nationaal Directoraat van Musea en Erfgoedbeheer valt, onder leiding van María Paula Zingoni, waar het Instituut onder valt, naar verluidt adviseur Alejandro Fuentes aangesteld "voor een paar dagen , totdat een directeur het overneemt die het nieuwe museum zal gaan leiden dat het Instituut zal vervangen", zo lieten onbetwiste bronnen ons weten.

Wat een onbegrijpelijk plot! Over welk museum heeft de Dienst Cultuur het in vredesnaam als het nog steeds als instituut vermeld staat in het nieuwe organigram en twee van de bijlagen bij Milei's decreet?

Om de verwarring nog groter te maken, vertelde Morales Gorleri aan een aantal academici in zijn omgeving: "Ondersecretaris Barela heeft mij laten weten dat we niet langer als INS opereren en dat we een museum worden waarvan de directeur via een wedstrijd wordt gekozen." Een detail: vanwege zijn leeftijd kon Morales Gorleri niet deelnemen aan de wedstrijd.

De vertrekkende academicus, die een jaar geleden door de huidige regering was aangesteld, vertelde collega-academici dat "de voor deze maand geplande ceremonies en tentoonstellingen zijn opgeschort . De activiteiten die in ons gebouw plaatsvonden (zoals bijeenkomsten van de Academie) zijn opgeschort totdat de nieuwe organisatie is opgericht."

Natuurlijk laat het presidentiële decreet ruimte voor discussie. Is het mogelijk dat een decreet een wet wijzigt die door een andere republikeinse macht is aangenomen en vervolgens is afgekondigd en gereguleerd? Het Nationaal Instituut van San Martin werd unaniem opgericht door de Kamer van Afgevaardigden en de Senaat van de Natie bij Wet nr. 15.538 van 1960, die Decreet 1368/58 wijzigde.

De regeling, waarin de verantwoordelijkheden van de instelling worden beschreven, werd opgericht als officieel orgaan onder het Ministerie van Onderwijs en Justitie en opende de mogelijkheid tot particuliere sponsoring als aan de doelstellingen van de INS werd voldaan.

Naast de nadruk op het feit dat de primaire doelen van het Instituut " het onderwijzen en verheerlijken van de persoonlijkheid van Bevrijder-Generaal José de San Martín zijn, hetgeen op een wetenschappelijke basis moet gebeuren", specificeert de wet dat het bestaat uit de Academie van San Martín, de Afdeling Uitbreiding van San Martín en de Federatie van Culturele Verenigingen van San Martín. Niemand weet wat de toekomst voor deze entiteiten in petto heeft.

Gisteravond gingen er stemmen op onder historici en academici over het profiel van de "nieuwe directeur" van het INS-Museum. "De geruchten wijzen erop dat het een vrouw zou kunnen zijn ", meldden andere betrouwbare bronnen.

Dat is geen slecht idee. Veel van de historische musea die leegstaan of een vervangende leidinggevende functie hebben, worden of werden geleid door vrouwen, en hun management is zeer vermeldenswaardig. Verschillende vrouwelijke directeuren werden vervangen door mannelijke directeuren.