Zes tips voor het ontdekken van 'Little Nicolas', een icoon uit de Franse kinderliteratuur.

Sinds zijn eerste verschijning in de jaren 50 is Kleine Nicolaas een universeel symbool van de kindertijd geworden. Gecreëerd door René Goscinny , met illustraties van Jean-Jacques Sempé , heeft dit personage lezers van alle leeftijden geboeid met zijn onschuldige blik en zijn vermogen om van het alledaagse leven een leuk avontuur te maken.

Buiten de historische context waarin het ontstond, blijft de essentie ervan levend en herinnert het ons aan de spontaniteit en charme van het kind-zijn. Nu publiceert Libros del Zorzal de collectie in charmante paperbacks met de originele illustraties. Wat maakt deze kleine rebel onvergetelijk? Hieronder verkennen we zes sleutels om de impact ervan te begrijpen.

De Argentijnse roots van het personage , via de auteur. René Goscinny (1926-1977) was een Franse stripauteur en scenarioschrijver, bekend om zijn invloed op de Frans-Belgische stripwereld en zijn vermogen om verhalen vol humor en vernuft te creëren. Hoewel hij in Parijs geboren werd, bracht hij een groot deel van zijn jeugd door in Buenos Aires, waar hij de Franse School bezocht.

Volgens Anne Goscinny, de dochter van de auteur, die eveneens een zeer succesvolle schrijfster en redacteur is en de belangrijkste beheerder van de literaire nalatenschap van haar vader, heeft Little Nicholas Argentijnse roots .

In een ontroerende proloog onthult Anne hoe het verhaal van haar vader, getekend door zijn jeugd in Buenos Aires , de creatie van het beroemde personage heeft beïnvloed. Vanaf zijn aankomst in Argentinië in 1928 tot zijn vertrek in 1945 ontwikkelde Goscinny een creatief universum dat, volgens zijn dochter, niet zou hebben bestaan ​​zonder zijn ballingschap in Zuid-Amerika.

De tekst roept de jaren van de auteur op, spelend op Plaza San Martín en het verkennen van zijn jeugd ver van zijn thuisland . Voor Anne waren de Argentijnse taal en sfeer cruciaal voor de essentie van het personage, waardoor hij dichter bij de spontaniteit en vreugde van kinderen in Buenos Aires kwam. Met gevoel brengt de auteur een idee naar voren dat velen zal verbazen: de kleine Nicolás , meer dan een Frans kind, draagt ​​de onuitwisbare stempel van Argentinië op zijn pagina's.

René Gosciny was ook scenarist van de beroemde Asterix, met Albert Uderzo, en Lucky Luke, met Morris, twee van de meest iconische stripverhalen uit de Franse cultuur . Naast zijn werk als scenarist was Goscinny redacteur en directeur van het tijdschrift Pilote , waar hij de ontwikkeling van nieuw talent in de Franse stripwereld bevorderde. Zijn nalatenschap leeft voort, met zijn werken die in meerdere talen zijn vertaald en voor verschillende formaten zijn aangepast.

Voor de Argentijnse illustrator, cartoonist en grafisch humorist César Da Col vond René Goscinny zijn artistieke roeping in Buenos Aires, een stad die hem een ​​permanente "culturele transformatie" bood. Omringd door kiosken, boekwinkels en zelfs kapperszaken vol strips , dompelde de jonge Goscinny zich onder in een wereld waar grafische humor en visuele verhalen alomtegenwoordig waren. De bloeiende Argentijnse stripscene van de jaren 30 en 40 was cruciaal voor zijn ontwikkeling.

Zijn eerste werken werden tussen 1944 en 1946 gepubliceerd in studentenbladen van de Franse School van Buenos Aires , waar hij zich al profileerde als "illustrator". Later werkte hij als assistent van een reclame-illustrator bij een Amerikaans bureau.

Vanaf dat moment was zijn pad in de stripwereld uitgestippeld. Voor Goscinny was de creatieve impuls van Buenos Aires geen toeval , maar juist de drijvende kracht achter een carrière die iconische personages zoals Asterix en Kleine Nicolaas tot leven zou wekken.

Little Nicolas portretteert Frankrijk in de jaren 50 en begin jaren 60. Via de avonturen van Nicolas en zijn vrienden biedt het boek een charmante en humoristische inkijk in het dagelijks leven van kinderen uit de middenklasse in die tijd, met een traditionele gezinsstructuur, een school met strenge onderwijsmethoden en een samenleving die culturele veranderingen begon te ondergaan.

Het werk kenmerkt zich door de naïeve toon en het kinderlijke perspectief , waarbij de problemen van volwassenen vanuit het simpele en komische perspectief van een kind worden bekeken.

Het verhaal speelt zich af in het naoorlogse Frankrijk, gekenmerkt door de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog en de opkomst van de modernisering in de Franse samenleving. In deze jaren maakte Frankrijk ingrijpende veranderingen door: versnelde verstedelijking, economische groei aangedreven door het Marshallplan, het Europese Herstelprogramma dat tussen 1948 en 1952 werd uitgevoerd, en een transformatie van de traditionele gezinsstructuur .

In het werk van Goscinny en Sempé komt deze context echter niet expliciet naar voren, maar komt het indirect tot uiting in het dagelijks leven van Nicolás en zijn omgeving.

Zo hanteerden scholen nog steeds strikte onderwijsmethoden, met een focus op memoriseren en respect voor autoriteit. Ouders hadden duidelijk gedefinieerde rollen in het gezin – de vader als kostwinner en de moeder als primaire verzorger – en het spel van de kinderen overheerste ten opzichte van de komst van televisie en andere technologische ontwikkelingen. Hoewel Frankrijk een periode van verandering tegemoet ging, blijft de toon van het toneelstuk nostalgisch en roept het een geïdealiseerde en eenvoudige jeugd op, ver weg van de zorgen van de volwassen wereld.

Hij is een ondeugende, nieuwsgierige en energieke jongen . Hij is spontaan en vrolijk, met een naïeve kijk op de wereld die hem ertoe aanzet situaties op een leuke en vaak chaotische manier te interpreteren. Hij is een dromer, maar ook een leider onder zijn vrienden , hoewel zijn pogingen om orde te scheppen in hun ondeugendheid zelden uitpakken zoals hij verwacht.

Zijn belangrijkste avonturen spelen zich af op school en in zijn gezin. Samen met zijn vriendengroep – zoals de hebzuchtige Alcestes, de sterke Eudes en de ijverige Anianus – raakt Nicolaas in allerlei problemen : van het organiseren van rampzalige voetbalwedstrijden tot het proberen zijn ouders cadeaus te geven met onverwachte gevolgen.

Zijn relatie met volwassenen , met name zijn leraren en ouders, is een ander belangrijk punt in het verhaal. Met zijn kinderlijke visie weet hij alledaagse situaties om te zetten in komische situaties.

De magie van Little Nicholas schuilt in het vermogen om de essentie van het kindzijn met humor en tederheid vast te leggen.

In Little Nicholas is school de centrale plek waar veel avonturen zich afspelen. Het is een plek van discipline en leren, maar ook van spelletjes, conflicten en kameraadschap tussen de kinderen.

Leraren zijn doorgaans strenge autoriteitsfiguren die traditionele onderwijsmethoden hanteren. Zo probeert de leraar van Nicholas, hoewel hij de orde probeert te handhaven, vaak overweldigd te raken door de capriolen van de leerlingen. De relatie tussen kinderen en volwassenen op school is een constante bron van humor, omdat de kinderen regels en straffen op een naïeve en amusante manier interpreteren.

Aan de andere kant is school de plek waar Nicolás zijn dagelijkse leven deelt met zijn vrienden . Samen beleven ze chaotische situaties, van ruzies tijdens de pauze tot mislukte pogingen om indruk te maken op de leraren. Door deze episodes heen weerspiegelt het stuk de dynamiek van de kindertijd van die tijd, met een rigide schoolstructuur, maar vol momenten van spontaniteit en plezier.

Little Nicholas blijft tot op de dag van vandaag resoneren omdat het de universele essentie van de kindertijd vastlegt : nieuwsgierigheid, verbeeldingskracht, vriendschap en de manier waarop kinderen de volwassen wereld met humor en spontaniteit interpreteren. Hoewel de maatschappij is veranderd, blijven de gevoelens en ervaringen uit de kindertijd herkenbaar , waardoor nieuwe generaties zich kunnen identificeren met Nicholas en zijn capriolen.

Bovendien biedt het werk een nostalgische blik op een eenvoudigere kindertijd, zonder de alomtegenwoordigheid van technologie, wat het een literair toevluchtsoord maakt voor wie op zoek is naar herinneringen aan of een andere manier van opgroeien wil ontdekken. De humoristische toon en subtiele kritiek op autoriteit maken het ook aantrekkelijk voor volwassenen, die het vanuit een ander perspectief kunnen lezen en er een reflectie in kunnen vinden op opvoeding en de evolutie van de kindertijd.

Daarom blijft Little Nicholas , ook buiten de historische context, relevant als getuigenis van de kindertijd en als een werk dat met zijn tederheid en humor generaties overstijgt.