Zoe Saldaña's ideale feestmenu bevat zelfgemaakte pizza en een wodka spritz

Het is tegenwoordig moeilijk om Zoe Saldaña te overtreffen. De veelgevraagde actrice en winnares van ELLE Women in Hollywood won onlangs haar eerste Academy Award en de Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol voor haar driedubbele rol in het musicaldrama Emilia Pérez. Ze speelt de hoofdrol in Pixar's langverwachte animatiefilm Elio en het derde deel van de Avatar -serie, die in december eindelijk in de bioscoop draait. Maar als ik Saldaña ontmoet aan de oevers van het Comomeer in Italië om een ​​voorproefje te krijgen van haar nieuwe Grey Goose-campagne. Daar doet het landschap zijn uiterste best om de show te stelen.

"Kijk eens naar deze set," roept Saldaña uit vanuit het videodorp, de omringende bergketen en de met wolken bezaaide azuurblauwe hemel weerspiegeld in het kabbelende water achter haar. Hoewel Saldaña's echtgenoot Italiaans is en oorspronkelijk afkomstig is van het Gardameer, is dit haar eerste bezoek aan het Comomeer. ("Zelfs Italianen zijn dol op Como," zegt ze.) Ze is hier een paar dagen gestationeerd terwijl het Grey Goose-team het Grand Hotel Victoria overneemt en het pand, inclusief de dromerige strandclub aan het meer, omvormt tot het fictieve Grey Goose Hôtel voor een reeks nieuwe korte films waarin ze de hoofdrol speelt. De campagne, die inspeelt op de Franse ethos van het merk, is bedoeld om mensen aan te moedigen in het moment te leven en te genieten van de kleine geneugten van het leven.

Saldaña met haar spritz

Saldaña onthulde zelfs het recept voor haar favoriete cocktail, de speelse Le Zoé Spritz – een verfrissende mix van wodka, rosé, bruiswater, aardbeiensap, vers citroensap en een paar leuke garnituren. "Creatief een cocktail samenstellen en ervan genieten, is een ervaring die me meer in het hier en nu laat zijn", zegt Saldaña, eraan toevoegend dat de zomer een ideale tijd is voor een spritz. En wat ze erbij zou serveren? "Ik ben dol op antipasti – kaas en salami, net als charcuterie."

Klinkt dat als een feestje? Nou, Saldaña heeft deze dagen veel te vieren. Hieronder deelt ze meer van haar tips als presentator, wat het publiek kan verwachten van de aankomende Avatar: Fire and Ash , en hoe vrouwen in Hollywood haar inspireren om te vragen: "Wat als ik net begin?"

Deze nieuwe campagne draait helemaal om leven in het moment. Heb je in Hollywood bepaalde gewoontes of tools ontwikkeld om in het hier en nu te blijven?

Ik begin het te begrijpen. Ik doe echt heel erg mijn best. Het is moeilijk als je deel uitmaakt van een bedrijf waar altijd van alles gebeurt. Het is [veel] haasten en wachten. Dus je wordt constant gedwongen om in het moment te zijn en niet echt in het nu. En als je dan ouder wordt, ben je altijd bezig met plannen voor de toekomst. Ik moet zeggen dat mijn kinderen zulke aanwezigen zijn, en ze inspireren mijn man en mij, en zelfs mijn ouders, enorm om meer in het hier en nu te zijn. Dat betekent soms alles laten vallen en gewoon gaan zitten en genieten van een prachtig uitzicht, waar je ook bent – ​​genietend van gezelschap en een lekker drankje. Ik geniet er enorm van om mezelf zulke momenten te gunnen.

Nog gefeliciteerd met je Oscar! Heb je het gevoel dat je aanwezig bent geweest in deze fase van je leven, of voelt het allemaal nogal surrealistisch?

Een beetje van beide. Ik heb het gevoel dat het heel parallel loopt met mijn leven, in de manier waarop ik me blijf ontwikkelen, mezelf uitdaag en groei. Dus in die zin is het heel reëel. Ik ben er heel bewust bij betrokken geweest. En het is surrealistisch. Ik kom uit Jackson Heights, Queens. Hoewel ik altijd enorm geliefd ben geweest door een fantastische familie die alles voor ons heeft gedaan, denk ik gewoon: "Hoe kom ik van daar naar hier?" Soms is het surrealistisch.

Is er iets aan het leven na de Oscars wat je niet had verwacht?

Ik had het niet verwacht, maar ik heb het bij zoveel vrouwen gezien die ik echt bewonder: de levensduur, de empowerment, hoe vrouwen de controle over hun jeugd terugnemen, hoe we zelf kunnen zeggen wanneer we klaar zijn. Ik ben 46, dus dat ik nog steeds kan werken en [de tijdlijn negeer] die iedereen me als vrouw heeft opgelegd – zoiets van: oh, nu ben je 46, je hebt drie kinderen, je kunt dit niet, en je kunt dat niet . Ik heb inspiratie gehaald uit vrouwen als Meryl Streep, Sandra Bullock, Viola Davis. Nicole Kidman, ik bewonder haar. Demi Moore is een van mijn reuzen, hoe ze erin is geslaagd de zwaartekracht te trotseren die altijd voor haar was vastgesteld. "Je bent te mooi." "Je bent een popcornactrice." "Je bent te sexy." Elke cliché, ze brak, brak, brak, brak, brak. Mijn reuzen blijven me inspireren. Dat ik op deze leeftijd, met alles wat ik in mijn leven heb bereikt, nog steeds kan zeggen: "Wat als ik nog maar net begin?" Dat is prachtig, en ik zou graag deel uitmaken van die nalatenschap van vrouwen.

Als je gasten over de vloer krijgt, ben jij dan het type dat de avond van tevoren al cocktails maakt, of gooi je alles al in elkaar terwijl de gasten binnenkomen?

Meer zoiets. Ik verzamel dingen terwijl mensen binnenkomen, maar de dag ervoor ga ik naar de winkel om alvast wat inkopen te doen. Zo kunnen mensen hun favoriete cocktails samenstellen. Daar ben ik dol op.

Heb je een gouden tip om de beste sfeer op een feest te creëren?

Ik moet zeggen dat mijn man en ik de pizzaparty helemaal onder de knie hebben. Je maakt het beste deeg. Je koopt de beste kaas, je maakt de saus helemaal zelf, je zet alles klaar en je maakt er een soort draaiplateau van waar mensen hun pizza's maken. We vinden het echt leuk om dat allemaal te combineren.

Hoe betrekken jij en je man elkaars culturen bij het vieren en organiseren van een feestje?

O mijn god, dat is het enige wat we kunnen. Ik ben opgegroeid in een gezin met immigrantenouders en ouderen, en ik ben met een immigrant getrouwd. Dus als we van plan zijn om familie en vrienden uit te nodigen, is er altijd een vraag: Gaan we Italiaans eten, of wordt het Dominicaans? Want het kan niet allebei. Mijn man gelooft dat het allebei kan. Ik denk dan: “Dat kunnen we niet.” Alles moet samenhangend zijn. Doe geen rijst en bonen bij de cioppino . Dat kan niet. En ook omdat [het eten dat je serveert] bepaalt wat voor cocktails je gaat maken. Ik kan geen mojito bij een carbonara. Ik kan het gewoon niet. Maar als we carne asada maken met wat guacamole, bonen en rijst, oké, neem dan je mojito mee.

Laten we het over uw aankomende projecten hebben. Avatar: Fire and Ash komt dit jaar uit, evenals Elio , waarin je de tante van het titelpersonage speelt, die voor hem zorgt na het overlijden van zijn ouders. Het lijkt erop dat beide films op de een of andere manier over het verwerken van verdriet en verlies gaan.

De laatste tijd in mijn leven – buiten [een deel van] mijn verplichtingen met die grote, geweldige films waar ik aan heb meegewerkt – draait mijn reis als mens en als kunstenaar om de verzoening van rouw. Ik heb [de tv-serie] From Scratch daarom gemaakt. Ik probeer altijd vanuit een ander perspectief te interpreteren wat rouw kan betekenen en hoe het het leven van mensen kan beïnvloeden, en ook te vieren hoe ze met verlies omgaan.

Avatar plaatste Sam Worthington en mij in een positie waarin we ons het onvoorstelbare konden voorstellen door Jake en Neytiri te zijn [die hun zoon verliezen in Avatar: The Way of Water ]. Ik denk dat zelfs Jim [regisseur James Cameron] daar nog niet klaar voor was, en hij wist dat dit deel uitmaakte van hun reis vanwege de saga rond deze wereld die hij creëert, en de bedreigingen die er zijn. Dat diepe, onvoorstelbare gevoel van verlies was waarschijnlijk iets wat deze personages moesten ervaren. En ik ben trots op hem dat hij het gedaan heeft. Ik had het anders gedaan [ lacht ] , omdat ik een ouder ben. Maar het maakt deze wereld van Avatar gewoon veel betekenisvoller. Fire and Ash is dus zeker een vervolg, maar een proces voor de Sully's, en het is gewoon zo mooi. Van de vijf afleveringen is het voor hen het exacte middenpunt. Ik geloof echt dat Fire and Ash het grootste keerpunt in deze reis zal zijn voor deze twee individuen en deze wereld.

De film wordt 'hartverscheurend' genoemd. Kunt u dat bevestigen of ontkennen?

Ja. Omdat we tijdens het maken van de derde film ook [ Avatar -producer] Jon Landau verloren. Verlies ervaren, is gewoon moeilijk. Nu meer dan ooit is Avatar een veel betekenisvollere [serie] geworden, een verhaal voor ons allemaal. Dus we zijn er erg trots op. Ik heb het gevoel dat elke keer dat ik er met Jim over praat – omdat Jim zo'n geweldig persoon was tijdens de hele campagne van Emilia Pérez , of het nu goede of moeilijke momenten waren – hij me altijd belde. Sigourney [Weaver, die Kiri speelt in Avatar ] deed hetzelfde, en Sam [Worthington] deed hetzelfde. Dat ik sinds mijn twintigste deel uitmaak van een geweldige familie van mensen, denk ik: oh mijn god, ik hou van ze en ik doe alles voor ze.

Ik kan niet wachten tot Fire and Ash het met de wereld deelt, want het heeft me bijna de das omgedaan. Het filmen van die scène aan het einde van The Way of Water was zo moeilijk, maar het filmen van Neytiri en Jake, die zichzelf dwongen om op te staan ​​en verder te gaan, en er te zijn voor hun overlevende kinderen, was het moeilijkste. Het leert je veel over hoe het moet zijn als ouder, als verzorger. Hoe blijf je ook bij elkaar, en hoe laat je de liefde weer zegevieren na zo'n verlies? Het is het meest complexe. We worden geboren, en ik denk dat de grootste groei in het leven is leren sterven. Elk levend organisme gaat ten onder, en ik denk dat we een groot deel van ons leven moeten besteden aan het accepteren daarvan.

Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.