Zomerliefdes: Pan en Springsteen
Wordt een droom een leugen als hij niet uitkomt? Hebben we illusies, schijn, de constructies van onze gevoelens en onze psyche nodig om te bereiken waar we naar verlangen? Moeilijke vragen die buiten het bereik van deze Summer Clinic vallen, maar ze dienen er in ieder geval toe om ons eraan te herinneren en ze in gedachten te houden. Daarover gaat "The River ", het nummer dat zijn naam gaf aan het dubbelalbum dat Bruce Springsteen in 1980 uitbracht. Het nummer, losjes geïnspireerd door gebeurtenissen die zijn zus en haar man overkwamen, illustreert de arbeidersmentaliteit die de maker ervan kon aanhangen voordat hij multimiljonair werd.
Een stel, bijna kinderen, dat verliefd wordt, maar voor wie de realiteit (een ongewenste zwangerschap, dezelfde baan als hun vader, de fabriek die sluit) het onmogelijk maakt om zich hun dromen te herinneren, dat arcadische moment van vrijheid en ware liefde, om te voorkomen dat ze gekwetst worden. Of om te doen alsof het er niet toe doet. Zoals Oscar Wilde schreef: "Als armoede binnenkomt, springt de liefde eruit."
'The River' is een voorbeeld van de arbeidersmentaliteit die de maker ervan kon laten zien voordat hij miljardair werd.Volgens CMx had het The River kunnen zijn, net als elk ander nummer. We zien haar, werkend vanuit een gedeeld appartement met twee mannen. Een van hen, Marc, werkt 's avonds als bakker om zijn studie te bekostigen. De ander, Grego, "wijdde zich aan meditatie en volgde de richtlijnen van een yogagemeenschap." De realiteit is soms – heel vaak zelfs – een slechte schrijver, omdat de rolverdeling in deze komedie – of tragedie – van kamers, deuren en verlangens, al dan niet beleden, zeer onevenwichtig is, althans zoals CMx die presenteert.
Laten we de situatie eens bekijken. Aan de ene kant hebben we Marc, de soldaat, en aan de andere kant Grego, de dichter. De soldaat is degene die zijn plicht vervult, de werker, de verstandige. Hij werkt om te studeren, dat wil zeggen, absoluut realisme, stabiliteit en de toekomst. En om het nog erger te maken, verdient hij zijn brood met zijn handen door brood te kneden en te bakken, een tellurische en voorouderlijke activiteit, maar tegelijkertijd noodzakelijk, actueel en ver verwijderd van elk cynisme. De handen van onze soldaat bewerken het brood dat, volgens de joods-christelijke traditie, de vader, het stamhoofd, met zijn handen verkruimelt en onder iedereen verdeelt.
En de dichter. Degene die buiten de realiteit leeft, degene die dromen en fantasieën inspireert, degene die erop wijst dat conventies en het alledaagse muren zijn die je moet overwinnen, zo niet afbreken. Als wat CMx ons vertelt een verhaal was en geen anekdote uit het echte leven, zouden we kunnen stellen dat iemand die zijn dagen mediteert en deel uitmaakt van een yogagemeenschap geen partij is voor iemand die onvermoeibaar brood bakt om zijn gemeenschap te voeden en zijn studie te betalen. Maar zo was het.
We hadden kunnen kiezen voor tantrische seks en ongeremde seksualiteit, maar de soldaat gaf de dichter niet veel tijd om CMx te verleiden. We horen dat ze zich er niet van bewust was dat de soldaat en de dichter ervan droomden haar aandacht en liefde te winnen, en hoewel ze het niet in haar e-mail toegeeft, kunnen we wel raden dat ze ook geen duidelijke voorkeur had.
Hoe het ook zij, we bereikten het momentum. Op een dag arriveert Marc eerder dan normaal, met versgebakken croissants voor het ontbijt. Ze doen dat, ze lachen, ze flirten, en uiteindelijk sluiten ze de deur van haar kamer, zetten The River op als soundtrack en wijden zich aan de troost van lichamen en amoureuze verlangens. Grego, de dichter, de yogi, was ook in het appartement, misschien als Kung-Fu Panda die de kraanvogelhouding oefende. In de dagen die volgden, reageerde niemand. Alles leek business as usual te zijn, ware het niet voor Grego, die zijn ongenoegen en een woedende afkeer uitte die tot dan toe niet door The River was geuit, gekwetst en verbolgen dat de driehoek had gekozen voor de soldaat, de verstandige en hardwerkende, ja, maar die ook de poëzie van het alledaagse kon tentoonspreiden, die versgebakken croissants.
Het gezegde luidt dat de duivel in de details schuilt. Dokter Love is het daarmee eens.Het gezegde luidt dat de duivel in de details schuilt. Dokter Love is het daarmee eens. Wat je ontwapent, is een tekortkoming in wat jij beschouwt als de zekerheid van het kennen van de ander. In dit geval kwamen croissants, die duidden op gevoeligheid en het vermogen om na te denken over hoe je de ander een plezier kunt doen, goed van pas. Het is waar dat versgebakken croissants in de ochtend de Tsjernobyl van romantische onverschilligheid zijn.
De soldaat speelde zijn kaarten goed uit. En toen deed de meest heteroseksuele, redneck en ondubbelzinnige Springsteen de rest. Geconfronteerd met deze wapens kon de dichter, die ook lid wilde worden van CMx maar zijn croissants niet op tijd kon bakken, weinig doen.
Zomerliefdes, volledigBekijk hier de eerdere afleveringen van Carlos Zanón's zomerserie.
Liefde met een zwembad Carlos Zanón
lavanguardia
