Adviseren

Vele jaren geleden was ik net terug van mijn promotieonderzoek aan Harvard University, een programma dat drie tot vier jaar duurt, en een bedrijf waarvan de directeur een programma aan IESE had afgerond, vroeg me om lid te worden van de raad van bestuur. Ik vertelde hem dat ik nog nooit in een raad van bestuur had gezeten, hoewel ik bij Harvard de professor, mijn belangrijkste baas, wel had vergezeld naar enkele van de besturen waarin hij zat.

Ik trad toe tot de raad van bestuur van het Spaanse bedrijf en werd bij mijn eerste bezoek uitstekend geïntroduceerd door de CEO. Een paar dagen eerder had ik een aantal belangrijke gegevens ontvangen over de voortgang van het bedrijf: de balans en winst-en-verliesrekening, de twee jaarrekeningen van het voorgaande jaar en korte samenvattingen van de onderwerpen die tijdens de vergadering zouden worden besproken.

Mijn eerste ervaring met een raad van bestuur was de ergste die ik ooit heb meegemaakt.

Na mijn presentatie noemde een bestuurslid een voetbalwedstrijd tussen FC Barcelona en een andere Spaanse ploeg. Een ander bestuurslid reageerde enigszins onenig met wat het eerste bestuurslid had gezegd, en toen volgden de opmerkingen over La Liga. Ik was geschokt. Aan de ene kant heb ik niet veel verstand van voetbal, maar aan de andere kant kon ik niet begrijpen waarom dit zou gebeuren tijdens een vergadering met een paar bestuursleden uit Madrid en een andere die Spaans was maar in Parijs woonde. De anderen woonden in Barcelona, hoewel er één Duits was. In totaal waren we met acht, van wie twee de CEO en de financieel directeur van het bedrijf waren.

Na een paar uur praten over voetbal en politiek zei de CEO: "Laten we het over ons bedrijf hebben." Maar een van de leidinggevenden zei: "Ik zal u kort informeren over een belangrijke verandering in onze sector." Hij legde uit dat hij had vernomen dat een grote multinational in de sector in gesprek was met een klein Spaans bedrijf in de sector, en dat het voor die concurrent een manier zou kunnen zijn om aanzienlijk te groeien in Spanje als zij het bedrijf zouden overnemen.

Uiteindelijk begon de CEO de situatie van het bedrijf te bespreken, verwijzend naar de balans en de winst-en-verliesrekening. Het was echter 14.00 uur en zijn secretaresse kwam binnen en stelde voor om naar een nabijgelegen ruimte te verhuizen waar de lunch was geregeld. We stonden allemaal op, gingen naar de kamer ernaast en gingen rond een vrij grote tafel zitten. Iedereen bedankte de CEO voor zijn vriendelijkheid om een comfortabele lunch te organiseren. Een ober kwam binnen en opperde een paar alternatieven, en iedereen stelde zijn eigen alternatieven voor. Een directeur vertelde dat de vergadering tijdens een andere bestuursvergadering met een lunch begon en vervolgens tot in de middag doorging. Een andere directeur legde uit dat het tegenovergestelde beter was.

Ik was erg verrast door die raad van bestuur en besloot er niet langer in te blijven, maar die eerste ervaring was de ergste die ik ooit heb meegemaakt. Over het algemeen is deelname aan raden van bestuur voor mij een uitstekende manier geweest om bedrijfsmanagement te leren en bij te dragen aan de succesvolle ontwikkeling van het bedrijf.