De betrouwbaarheid van de informatie

Veel lezers van The Economist waren verrast door de houding van het tijdschrift tegenover de Spaanse premier. Het is niet ongebruikelijk dat het partij kiest voor of tegen een regering. Maar tot nu toe deed het dat op basis van gedetailleerde economische en politieke kwesties. Tegen Pedro Sánchez daarentegen baseerde het zich op de mening van zijn analist in Madrid, die al bekend stond om zijn bevooroordeelde, onvolledige en partijdige standpunten, wat ook duidelijk werd tijdens het Catalaanse onafhankelijkheidsproces . Deze vooroordelen worden gecombineerd met het kader van democratie en de noodzaak voor het Spaanse volk om te stemmen, hetzelfde argument dat hij ontkende in het Catalaanse referendum.

Liberale economen wijzen er al lang op dat The Economist liberale lokkertjes vaak verwart met de gemakken van de neocons . Ik was eveneens verbijsterd toen ik Anne Applebaum las. Uit wat ze zegt, blijkt dat ze universitair hoofddocent is aan de London School of Economics. En uit wat ze niet zegt, lijkt ze de partner te zijn van een conservatieve Poolse minister. Hoe dan ook, ze zou een strenge journaliste zijn voor een van 's werelds invloedrijkste kranten ( The Washington Post ). In haar boek Autocracy Inc. (Debate 2024) houdt ze een krachtige toespraak tegen antidemocraten die de wereld willen regeren door hun belangen boven die van de mensen die ze domineren te stellen. Chávez, Maduro, Poetin, Loekasjenko, Orbán...; verrassend genoeg, zonder Trump of Netanyahu, twee autocraten in democratische regimes. De tekst getuigt van bewonderenswaardige kennis van landen, momenten in de tijd, mensen van allerlei aard en omstandigheden... totdat de lezer de twee pagina's over het Catalaanse onafhankelijkheidsproces bereikt en ons ervan verzekert dat al het getoonde geweld een leugen was, een vervalsing , bedacht door de separatisten en Poetin om de Spaanse democratie te verzwakken.

Netwerken Wat als AI niets meer is dan een nieuwe tak die ons desoriënteert en ons brengt waar de gebruikelijke verdachten ons willen hebben?

Het is duidelijk dat iedereen die deze realiteit op dit punt in het boek aan den lijve ondervond, verbijsterd achterbleef: wat als alles wat ze zei over Cubanen, Oegandezen, Venezolanen en vele anderen net zo onwaar was als wat ze zei over Catalonië? Wat als diezelfde journalist, bewust of onbewust, niets meer was dan een radertje in de internationale conservatieve status quo, verankerd in privileges? Sommigen wijzen er ongetwijfeld op dat alles verrot is en dat je, om geïnformeerd te zijn, je tuinen moet verlaten en het woud van sociale media moet betreden. Maar wat als kunstmatige intelligentie zelf nu niets meer was dan een nieuwe tak die ons desoriënteert en ons leidt waar diezelfde oude mensen willen?

Ik heb gelezen dat de Grieken stemden op basis van de meningen van experts die hen zouden moeten leiden. Maar ze trokken willekeurig de helft van de stemmen in, in de veronderstelling dat het lot eerlijker was. In andere tijden trokken onze Catalaanse voorouders ook loten om degenen aan te wijzen die de gemeenschap zouden leiden. Gezien het gebrek aan betrouwbaarheid, moeten we misschien terug naar de basis?