De laatste patroon

Pedro Sánchez heeft nog één laatste kans: de staatsbegroting voor 2026 goedkeuren. Daarvoor moet hij echter zijn partners overtuigen hem te steunen en voorkomen dat Spanje in handen valt van extreemrechts. Dat zou het einde betekenen van de progressieve coalitieregering, en de schuld zou uitsluitend bij degenen liggen die zijn kruistocht niet volgen.

Het zou neerkomen op het witwassen van de PSOE, ook al blijft die onder de schaduw van corruptie staan. In wezen zou het een vervanging zijn voor een motie van wantrouwen, maar minder compromitterend voor radicaal links en de Baskische en Catalaanse nationalisten. Een verademing die hem in staat zou stellen zijn termijn af te maken en zich opnieuw kandidaat te stellen als socialistische kandidaat.

De goedkeuring van de begroting voor 2026 zou voor Sánchez een verademing zijn.

Als hij dat niet doet, zou hij het perfecte excuus hebben om het parlement te ontbinden en verkiezingen uit te schrijven aan het einde van het jaar of in het eerste kwartaal van 2026, om het regionale verkiezingsproces niet te verstoren. Hij deed dat al in maart 2019, toen de ERC (Republikeins Links) tegen het besluit stemde en de kamers ontbond, met het argument dat hij zonder begroting politieke legitimiteit miste.

Het klopt dat een regering zonder begroting kan regeren, zoals ze in de eerste twee jaar van de zittingsperiode deed. Maar dat zou haar in een extreme zwakte brengen. Haar partners zouden haar steeds verder onder druk zetten, met alle mogelijke gevolgen van dien voor de PSOE. Met andere woorden, het zou de Socialistische Partij op de rand van de afgrond brengen, zoals is gebeurd met Europese sociaaldemocratische partijen, waaronder bijvoorbeeld Frankrijk.

Ondertussen probeert de premier tijd te winnen. Hij zal blijven regeren alsof er de afgelopen maanden niets is gebeurd in Spanje. Regionale financiering. Over twee weken wordt het decreet om de begrotingen te activeren goedgekeurd. De procedures voor de vijfde betaling van de Europese middelen, meer dan 20 miljard euro, worden versneld. De uitspraak van het Constitutionele Hof over de amnestie die Carles Puigdemont de mogelijkheid geeft terug te keren, wordt goedgekeurd. De eenmalige financiering voor Catalonië wordt gestart. De rechtszaken over Operatie Catalunya worden gehouden en zelfs het overnamebod op Sabadell wordt beslist.

Het doel is om het politieke initiatief te grijpen door de wetgevende en media-agenda voor de komende zes maanden te beheren. Het doel is om te laten zien dat Spanje het goed doet, dat de regering regeert en dat Pedro Sánchez niet het obstakel is dat de instellingen belemmert om te functioneren, zoals de oppositie hem beschuldigt. Tegelijkertijd zal hij zijn leidmotief versterken: er is goede corruptie, zoals die van de socialisten die de rotte appels elimineren, en slechte corruptie, zoals die van de Volkspartij (PP), die ze probeert te verbergen.

Zoals Sánchez zelf zei, staat zijn project boven hemzelf en de PSOE, omdat het de missie heeft de democratie te herstellen en corruptie uit te bannen. Alleen hij kan voorkomen dat extreemrechts weer aan de macht komt. Een verhaal dat doet denken aan Franco's uitspraak dat alleen God en de geschiedenis hem konden beoordelen, omdat hij één missie had: voorkomen dat communisten over Spanje en Europa zouden heersen.