De VS verhoogt de invoerrechten naar 20,1%, het hoogste niveau in een eeuw.

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. Volgens berekeningen van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) bereikten de gemiddelde Amerikaanse tarieven 20,1% , een niveau dat sinds begin jaren 1910 niet meer is voorgekomen. De maatregel, die vorige donderdag van kracht werd, treft tientallen landen en markeert een radicale verschuiving ten opzichte van de handelsliberalisering van voorgaande decennia.

Toen Donald Trump op 20 januari aantrad, bedroeg het gemiddelde tarief slechts 2,4%. Binnen enkele maanden brachten beslissingen van het Witte Huis – waaronder wederzijdse tarieven en escalaties met strategische partners zoals China – dit gemiddelde tot historische hoogten. In mei piekte het tarief op 24,8%, een niveau dat sinds 1904 niet meer was gezien, waarna het zich licht stabiliseerde.

Het huidige cijfer is geen eenvoudig gemiddelde: het is een theoretisch tarief dat de aangekondigde tarieven per product toepast op de handelsvolumes van 2024, gecorrigeerd voor de daadwerkelijke impact op de import. De berekening houdt ook rekening met recente Amerikaanse overeenkomsten met de Europese Unie, Japan, Zuid-Korea en andere landen. Hoewel deze overeenkomsten enkele stijgingen hebben gematigd, ligt het resultaat nog steeds veel hoger dan het basistarief van 10% dat Washington als referentie hanteerde.

Niet alle landen hebben de impact in gelijke mate gevoeld. Canada en Brazilië kregen bijvoorbeeld te maken met nieuwe tariefverhogingen, terwijl China de belangrijkste tegenstander in deze handelsoorlog blijft. Deze veranderingen hebben niet alleen invloed op de kosten van geïmporteerde producten, maar verstoren ook de wereldwijde toeleveringsketens die in de loop van decennia zijn opgebouwd.

In de jaren dertig, op het hoogtepunt van de Grote Depressie, schommelde het Amerikaanse tarief rond de 20%, wat bijdroeg aan een krimp van de wereldhandel. Economen en analisten ontgaan de historische parallel niet: langdurig protectionisme zou de wereldeconomie kunnen vertragen en leiden tot verregaande diplomatieke spanningen.

De tariefverhogingen creëren onzekerheid op de financiële markten, beïnvloeden investeringsbeslissingen en dwingen bedrijven om hun logistiek te heroverwegen. De huidige economische afhankelijkheid betekent dat de gevolgen niet beperkt zullen blijven tot de Verenigde Staten, maar in alle relevante economieën voelbaar zullen zijn.