Economie en grondgebied verschillen van het concept van een grote woningeigenaar

De definitie van een grootgrondbezitter in de resolutie over de verhoging van de onroerendgoedbelasting (ITP) naar 20% heeft een deel van de juridische en vastgoedsector verrast. Verschillende beroepsverenigingen en -organisaties hebben gewaarschuwd dat het Ministerie van Economische Zaken en het Ministerie van Territorium en Volkshuisvesting verschillende criteria hanteren om te bepalen wanneer een persoon of rechtspersoon een grootgrondbezitter is en daarom onder de nieuwe overheidsregelgeving valt.

De Algemene Directie Belastingen en Sport, die onder het Ministerie van Economie valt, publiceerde op 27 juni een resolutie om te verduidelijken hoe het wetsbesluit tot verhoging van de overdrachtsbelasting (ITP) tot 20% voor grote vastgoedeigenaren moet worden toegepast. Deze maatregel, waarover de Generalitat en de Comuns (Lagerhuis) in februari overeenstemming bereikten, heeft geleid tot sterke tegenstand van bedrijven. Deze resolutie stelt dat de woning van de vaste verblijfplaats niet meegerekend mag worden bij de vaststelling van een grote vastgoedeigenaar, omdat dit in strijd zou zijn met artikel 47 van de Grondwet. Een grote vastgoedeigenaar wordt dus beschouwd als een natuurlijke persoon of rechtspersoon die vijf of meer woningen bezit binnen de marktzone met een hoog inkomen, wat vrijwel geheel Catalonië beslaat, op voorwaarde dat geen van deze woningen hun vaste verblijfplaats is. In de sectorale regelgeving voor huisvesting daarentegen, wordt de woning van de vaste verblijfplaats wel meegerekend bij de vaststelling van een grote vastgoedeigenaar.

De in het besluit opgenomen veronderstellingen over de verhoging van de ITP hebben de juridische en vastgoedsector verrast.

Zo wordt een persoon met vijf appartementen (inclusief het appartement waarin hij woont) beschouwd als een grootgrondbezitter in de zin van de Wet Stedelijke Huur (LAU), maar deze persoon zou geen grootgrondbezitter zijn als hij deze panden koopt of verkoopt voor de verhoging van de overdrachtsbelasting (ITP). De resolutie over deze belasting bevat andere verschillen met de regelgeving die momenteel op huisvesting van toepassing is. Bijvoorbeeld het eigendom van het pand. Het Ministerie van Economische Zaken geeft aan dat om als grootgrondbezitter te worden beschouwd, men 100% van het pand moet bezitten. Als men een kleiner aandeel heeft, worden degenen met een totale bebouwde oppervlakte van meer dan 1.500 m² beschouwd als grootgrondbezitter. Volgens de LAU is het echter voldoende om meer dan 50% van het pand te bezitten.

Het Ministerie van Economie legt uit dat sectorale regelgeving voor huisvesting en belastingen duidelijk onderscheiden zijn en dat elk "specifieke regelgeving kan vaststellen op basis van de doelstellingen en omstandigheden van de sector".

Het regionale ministerie wijst er tevens op dat deze interpretatiecriteria voortkwamen uit gezamenlijke werkzaamheden met de Catalaanse belastingdienst en uit kwesties die door beroepsverenigingen en -colleges zijn aangekaart. Het ministerie wijst er tevens op dat het wetsbesluit betreffende de verhoging van de overdrachtsbelasting met 20% (ITP) als wetsvoorstel in het parlement wordt behandeld en dat "alle amendementen die door de fracties ter verbetering zijn ingediend" in overweging zullen worden genomen.