Waarom is de regering-Petro zo geobsedeerd door gezondheid?

Nu deze regering haar derde jaar ingaat, is het duidelijk dat ze van plan is het economische en politieke model van het land te veranderen. Ze wil de democratische regels verstoren en activisten en politici aanstellen die allergisch zijn voor goed ondernemingsbestuur en het oplossen van echte problemen in overheidsinstellingen.

Na twee jaar van vurige toespraken van de regering en haar coalitie heeft het Congres twee wetsvoorstellen afgewezen die een einde wilden maken aan het huidige zorgstelsel, zonder dat er serieuze onderzoeken werden gepresenteerd of andere analyses werden overwogen. Door de ineenstortingen hebben het Ministerie en de Inspectie voor de Volksgezondheid regels, interventies en extreme controlemaatregelen door elkaar gehaald . Nu vaardigen ze een decreet uit om op ruwe wijze een einde te maken aan hun taak.

Het is waar dat het systeem hervormingen nodig had, maar er is niets dat de anti-technische ontmanteling ervan rechtvaardigt, noch de daaruit voortvloeiende schade voor patiënten. Waarom zo geobsedeerd? Achter populistische toespraken gaan ideologische en politiek opportunistische redenen schuil. Zie meer: ​​Gezondheidszorg hervorming: gebrek aan technisch advies en andere hiaten in het project

Ze hebben de sociale zekerheid nooit geaccepteerd en willen die ook niet accepteren: ondanks het feit dat Colombia tot 1990 tevergeefs heeft geprobeerd een 'nationaal gezondheidsstelsel' op te zetten, blijven linkse academici en politici vasthouden aan een door de staat gerund gezondheidsmodel en dromen ze van een Cubaans systeem . Ze negeren daarbij het feit dat de sociale zekerheid de afgelopen 30 jaar overal zijn invloed heeft gehad, ook in Colombia. Ze kunnen niet geloven dat er aanpassingen kunnen worden gedaan aan het huidige systeem zonder het te vernietigen, of zelfs dat er een transitieproces kan worden uitgevoerd om de schade aan miljoenen patiënten tot een minimum te beperken. Omdat ze het huis niet mooi vinden, slopen ze het met alle mensen die erin zitten.

Zie meer: ​​De wereldeconomieën die het meest afhankelijk zijn van buitenlandse handel om te overleven

Het project dat deze regering daarentegen nastreeft en propageert, is dat van een gigantisch socialistisch staatsapparaat dat alles controleert en afstand doet van het particuliere initiatief en de markt. Dat is 'de verandering'. De buit: de totale uitgaven aan gezondheidszorg zullen in 2025 de 100 biljoen dollar overschrijden die met de noodlottige wetsvoorstellen gerantsoeneerd moesten worden . Al die financiële stappen en interventies, plus de concentratie van middelen in een paar handen, lijken op een kruistocht om miljardencontracten te bemachtigen. De overheid heeft feitelijk al zeggenschap over de fondsen en contracten van de EPS's die 62,5% van de bevolking bedienen . Het ministerie en de Superintendentiteit van de Volksgezondheid benoemen daarnaast ook nog eens eigen tussenpersonen en raden van bestuur, beëindigen lopende contracten om nieuwe te kunnen starten, geven vaak zelf leiding, betalen sommige leveranciers wel, maar andere niet, en kopen niet genoeg voorraden en medicijnen in.

Volgens gegevens van de vakbond zijn er vorig jaar zo'n 3.500 gezondheidscentra en ongeveer 17.000 medische diensten gesloten, terwijl patiënten aan hun lot worden overgelaten en hun klachten toenemen. Problemen met overheidsgelden hebben altijd bestaan , maar ze nemen nu snel toe. Zelfs familieleden van functionarissen eisen hun ontslag en zetten hen onder druk om nieuwe mensen aan te nemen, terwijl toezichthoudende instanties onverschillig blijven. Het promoten van een eerlijke verdeling van gunsten en directe aanwerving leidt tot verspilling en de dood van zwijgende burgers.

Zie meer: ​​Hoeveel moet je als zelfstandige in Colombia in 2025 betalen voor gezondheidszorg en pensioen?

Wie twijfelt aan corruptie in Colombia? Ze begrijpen echter niet, of willen niet begrijpen, dat het huidige zorgstelsel niet zal verbeteren als er miljarden in de handen van politici en ambtenaren worden gelegd, zonder dat er veel toezicht is en corruptie niet serieus wordt aangepakt. Zoals het er nu voor staat, is de tijd van klagen en problemen aankaarten voorbij. Vakbonden en actoren in het systeem, patiëntenverenigingen en toezichthoudende instanties van burgers hebben geen andere keus dan klachten en rechtszaken aan te spannen tegen ambtenaren die hun positie en taken misbruiken, geld verduisteren of de wet op flagrante wijze verkeerd interpreteren. En natuurlijk ook tegen hen die bij corruptie betrokken zijn of deze goedpraten.

- Het prioriteren van bepaalde bevolkingsgroepen verbetert hun populariteit: van 2003 tot nu heeft de "Misión Barrio Adentro" (Barrio Adentro Missie) op basis van Cubaans advies en artsen de gezondheidszorg politiek uitgebuit en miljoenen Venezolanen gedwongen om in ruil voor stemmen subsidies en diensten te verwachten. Onder het bestuur van Petro werd het Chavistische model overgenomen en in 2012 werd het programma 'Gezonde Gebieden' gelanceerd. Volgens hun verslagen ontwikkelde dit programma 'educatieve, promotionele, preventieve en interventieacties in 85 stadsdelen' en 'activeerde en bevorderde het de participatie van de gemeenschap door de oprichting van sociale en gemeenschapsnetwerken '. Toen Peñalosa aantrad, ontmantelde hij het programma. Hij rapporteerde dat het ongeveer 1 miljard dollar per dag kostte, met teleurstellende resultaten. Bovendien bleek dat een groot deel van de 8.000 contractanten geen zorgpersoneel was en geen medisch werk verrichtte.

Het Ministerie van Volksgezondheid heeft, als kopie van het initiatief "Gezonde Gebieden", in 2022 het programma "Basisprogramma voor gezondheidsapparatuur" in het leven geroepen om dit initiatief te financieren met de 5% die het van het UPC zou hebben afgenomen. Het Constitutionele Hof oordeelde dat dit programma de Basisgezondheidszorg onderfinancierde en waarschuwde dat het ministerie niet voldoende technische studies had ingediend om dit te rechtvaardigen. Desondanks werden er door het hele land 5.000 teams opgericht, die eind 2024 zo'n 80.000 aannemers telden (tien keer meer dan in Bogota).

Zie meer: ​​Debat over pensioenverzekering in pensioenhervormingsregelgeving

Naast de basisfuncties op het gebied van de gezondheidszorg die ze moeten uitvoeren, registreren ze de bevolking en voeren ze 'andere sociale interventies' uit. Dit programma wordt los van de verzekeringen en de EPS beheerd, kost meer dan 2 miljard dollar en lijkt te functioneren als een onderdeel van de Promotie- en Preventieprogramma's. Tot slot zijn er naar verluidt onvoldoende verantwoordingsrapporten over de uitgaven van de overheid en zijn haar aanbestedingsprocedures ondoorzichtig. Gezien de achtergrond is het moeilijk voor te stellen dat het niet voor electorale doeleinden gebruikt zal worden.

-Gezondheid als geschenk, geen recht: in 2015 werd in de Wet op de gezondheid 1751 vastgelegd dat gezondheid een fundamenteel recht is. Bovendien zijn de Colombianen er in de loop der jaren achter gekomen dat ze rechten hebben, dat ze die kunnen opeisen en dat ze rechtszaken aanspannen. Het is een langdurig proces geweest, dat er nog steeds is, ook al is het niet perfect. Nu wordt er met grootse retoriek voorgesteld om patiënten 'afhankelijk' te maken van de toestemmingen van overheidsfunctionarissen. Het is een tegenslag van 40 jaar, waarin wordt geprobeerd een fundamenteel recht te veranderen door de 'wil' van staatsambtenaren en politici.

Zie meer: ​​'Het is mogelijk om hoogwaardige medicijnen te leveren te midden van onzekerheid': LaCardio

Wie zal er klagen als dezelfde ambtenaren regels opstellen, autoriseren, geld beheren, diensten uitbesteden en zichzelf controleren in een context van grote corruptie? Wie gaat de ambtenaren en het bestuur controleren, zonder dat er onafhankelijke toezichthoudende instanties zijn, zoals nu al blijkt? Dit is allemaal geen retoriek. Als ze vandaag de dag, zelfs zonder volledige controle over het systeem, niet reageren op de verslechtering van de dienstverlening in de geïntervenieerde EPS, noch op de rampzalige gezondheidsproblemen onder de leraren, noch op het gebrek aan medicijnen, stel je dan eens de onderwerping voor waarin het land zou terechtkomen als ze hun doel wel bereiken . Zelfs de Cortes lijkt er niet in te slagen koppige ambtenaren te overtuigen om toe te geven aan willekeurige verhogingen van de UPC.

Kortom, de controle over miljarden dollars aan middelen en contracten naar believen, het afhankelijk maken van burgers van de wil van ambtenaren en politici en het registreren van de bevolking met een laag inkomen om hun electorale voorkeur te wijzigen vóór 2026, verklaren de obsessie met het overnemen van het huidige zorgstelsel. FRANCISCO DE PAULA GÓMEZ, expert in volksgezondheid en sociale zekerheid