Het is een 'misverstaanbaar verdriet': onderzoek toont aan dat onvruchtbare vrouwen last hebben van angst en depressie

MEXICO-STAD.— Onvruchtbaarheid, een aandoening die één op de drie mensen in Mexico treft, veroorzaakt depressie en angst bij 40% van de vrouwen omdat “het zich kan voordoen als een onbegrepen, onzichtbaar en moeilijk te verwerken verdriet”, aldus specialist Daniela Chinchilla gisteren.

"Vrouwen die eraan lijden, voelen vaak dat ze de controle over hun biologische, psychologische en collectieve levensplannen verliezen. Ze uiten verdriet over het verlies van hun verlangen naar moederschap of voelen zich schuldig omdat ze de sociaal-culturele gezinsrol niet vervullen", benadrukte de vruchtbaarheidsexpert.

Volgens gegevens van het Nationaal Instituut voor Statistiek en Geografie ( Inegi ) zijn 15 miljoen vrouwen in de vruchtbare leeftijd (15 tot 49 jaar). Van dit aantal heeft ongeveer 17% volgens de Nationale Bevolkingsraad (Conapo) te maken met een vorm van onvruchtbaarheid.

Volgens gegevens van het Ingenes Instituut is onvruchtbaarheid in 40% van de gevallen te wijten aan vrouwelijke factoren. Dit heeft een negatieve impact op dit geslacht en komt nog sterker tot uiting na de leeftijd van 30 jaar, wanneer de kans om zwanger te worden elke maand met 20% afneemt.

Chinchilla benadrukte in dit verband het belang van psychologische zorg en gespecialiseerde ondersteuning via ondersteuningssystemen om de emotionele impact van onvruchtbaarheid tot een minimum te beperken. Ook de keuze voor medische opties die zwangerschap en conceptie vergemakkelijken, stond daarbij centraal.

"Toegang tot de juiste behandeling heeft invloed op de psychologische reactie van vrouwen, omdat de samenwerking tussen specialisten en een multidisciplinair team het mogelijk maakt om voor elke behoefte een passende aanpak te bieden", benadrukte de deskundige.

Chinchilla legt bijvoorbeeld uit dat er momenteel verschillende behandelingen bestaan ​​“voor vrouwelijke onvruchtbaarheid , zoals kunstmatige inseminatie, in-vitrofertilisatie (IVF), hormonale medicijnen en zelfs natuurlijke nazorg, die haar moederschapswens werkelijkheid kunnen maken.”

Wat betreft het succes van deze behandelingen stelt Ingenes dat 55% afhangt van de kwaliteit van de apparatuur, de nauwkeurigheid van de procedures en de naleving van protocollen. Factoren zoals behandelcontinuïteit, duidelijke resultaten, institutionele ondersteuning en de ervaring van het team van specialisten moeten ook in overweging worden genomen.