Memo en Juan

—Eindelijk zie ik je! Ik wilde je al een tijdje zien. Ik heb je vorige week opgezocht. Ik hoorde dat je in Jeruzalem was om de heilige plaatsen te bezoeken, en ik dacht: "Wat doet die kerel daar? Weet hij dan niet hoeveel problemen er in het Midden-Oosten zijn?" — zegt Juan bezorgd.

"Wat kan ik zeggen? Een tijdje geleden heb ik mijn vrouw beloofd met haar mee te gaan, en toevallig waren we in die tijd op reis", legt Memo uit.

Juan grapt lachend: "Memo, er zijn goedkopere en minder riskante manieren om de dame naar de hemel te sturen."

"Wees geen lul," antwoordt Memo, "maak daar alsjeblieft geen grapjes over."

"Vergeet het maar," zegt Juan, "maar weet je toevallig hoeveel mensen er de afgelopen tien jaar zijn omgekomen in het conflict tussen Joden en Palestijnen?" vraagt ​​Juan.

—Nee—zegt Memo.

—Ongeveer 60.000 — illustreert Juan.

"En weet u hoeveel slachtoffers, waaronder gewelddadige sterfgevallen en verdwijningen, er in diezelfde periode in Mexico zijn gevallen?" antwoordt Memo uitdagend.

"Ik heb geen idee," antwoordt Juan.

"Tien keer meer; meer dan een half miljoen mensen," antwoordt Memo. "Dus wat bedoel je? Dat we niet zouden moeten verhuizen, reizen of wat dan ook doen? Waar je ook bent, als het tijd is, is het tijd!" voegt Memo er licht geïrriteerd aan toe.

"Maak je niet zo druk," zegt Juan. "Het is waar dat de zaken op veel plaatsen ter wereld ingewikkeld zijn, en Mexico is daarop geen uitzondering, dus het is belangrijk om op de hoogte te zijn van wat er speelt."

"En waarom verwacht je dat ik een geweten heb?", verwijt Memo.

"Wat bedoel je met 'Waarom?'", vraagt ​​Juan. "Zodat we onszelf kunnen beschermen en eisen dat de overheid de orde herstelt. Dat is haar belangrijkste verantwoordelijkheid: onze families veilig houden."

Een goed bestuur dat benzinediefstal (huachicol), verspilling bij het AIFA (Nationaal Instituut voor Landbouwontwikkeling), de Maya-trein of de raffinaderij die niet raffineert, niet had toegestaan, zou orde hebben geschapen en zouden we niet de rotzooi hebben die we nu met ons meeslepen. Dat is de erfenis van "knuffels, geen kogels". Begrijpt u het nu, of moet ik het nog een keer uitleggen?

"Oh, wauw!" beaamt Memo, terwijl hij aan zijn hoofd krabt. "Je hebt gelijk. Veiligheid, gezondheidszorg en onderwijs zijn een ramp. Kijk naar Guerrero, Guanajuato, Michoacán, Tabasco, en hoe zit het met Sinaloa? Het hele land wemelt van vermiste personen en geheime begraafplaatsen! En, om niet verder te gaan, er zijn Teocaltiche, Teuchitlán, Ocotlán, Puerto Vallarta, en ik weet niet hoeveel andere steden waar, naar ik aanneem, sluwheid heerst."

Juan voegt daaraan toe: "Als we de dood van Gatell, die onlangs een onderscheiding kreeg voor zijn aanpak van de pandemie, erbij optellen, besef je wat een ramp de regering van López Obrador was, en het is nog steeds behoorlijk erg."

—Een deel van het probleem is dat we gewend zijn geraakt aan het leven in een omgeving van geweld. Aangezien het de plicht van de overheid is om de georganiseerde misdaad te bestrijden, willen we onze verantwoordelijkheid niet erkennen, aldus Memo.

"Dus wat kunnen we doen? Een pistool pakken en beginnen te schieten? We zijn niet gek!" roept Juan uit, zijn gezicht strak.

"Het antwoord is niet zo eenvoudig. De volgende keer dat we elkaar ontmoeten, kunnen we wat ideeën met elkaar bespreken", voegt Memo toe, afsluitend.