Zo manifesteert tremofobie zich: de irrationele angst voor aardbevingen die zich kan ontwikkelen zonder dat men er een heeft meegemaakt.

De grond trilde maandag in de provincie Almería. Het was net na 7.00 uur 's ochtends toen een aardbeving met een kracht van 5,5, met het epicentrum in de Middellandse Zee en een diepte van slechts drie kilometer, verschillende gemeenten in Almería deed schudden.

Hoewel er geen gewonden vielen, veroorzaakte de aardbeving instortingen van daken op de luchthaven en bij een autodealer, en veroorzaakte paniek bij veel inwoners. Voor sommige mensen wekken dit soort episodes, naast pure angst, een moeilijk te beheersen angst op: tremofobie, de aanhoudende en intense angst voor aardbevingen , een echte fobie die meer mensen treft dan je zou denken.

Tremofobie, een klinisch niet herkende angst

Hoewel tremofobie niet officieel erkend wordt door diagnostische naslagwerken zoals de DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) of de ICD-11 (WHO International Classification of Diseases), is het een term die gebruikt wordt om de intense en irrationele angst voor aardbevingen te beschrijven. Het is echter belangrijk om op te merken dat we juist om deze reden niet kunnen spreken van een specifieke, klinisch gevalideerde fobie, maar eerder van een term die vaak voorkomt in informele of educatieve contexten.

De betekenis ervan is opgenomen in sommige medische en psychologische woordenboeken, zoals die van de Universitaire Kliniek van Navarra (CUN), die het definieert als een "fobie of pathologische angst voor aardbevingen", maar er is geen officiële beschrijving of vastgestelde diagnostische criteria. Specialisten zijn het erover eens dat deze angst, wanneer deze disproportioneel en aanhoudend is, deel kan uitmaken van een angststoornis of kan leiden tot posttraumatische stressstoornis , vooral bij mensen die daadwerkelijk aardbevingen hebben meegemaakt.

"Volgens de DSM-5 kan er alleen met tremofobie worden gediagnosticeerd als iemand gedurende ten minste zes maanden een intense en aanhoudende angst ervaart die niet in verhouding staat tot het werkelijke gevaar van aardbevingen", aldus de Kliniek van de Universiteit van Navarra.

Hoe wordt tremofobie behandeld?

De behandeling van tremofobie, net als die van veel andere specifieke fobieën, wordt meestal aangepakt met cognitieve gedragstherapie (CGT). Volgens de American Psychological Association (APA) is dit de meest effectieve benadering voor dit type stoornis.

Cognitieve gedragstherapie (CGT) helpt de persoon om irrationele of catastrofale gedachten die verband houden met aardbevingen te identificeren, deze op een meer realistische manier te herstructureren en de gedragsreacties die de angst aanwakkeren, aan te passen.

Een belangrijke techniek binnen CGT is exposuretherapie. Hierbij wordt de patiënt geleidelijk en gecontroleerd blootgesteld aan stimuli die angst oproepen, waardoor hij of zij tolerantie kan ontwikkelen en de angst kan verminderen. Bij tremofobie kan dit bijvoorbeeld het kijken naar documentaires of nieuws over aardbevingen zijn, deelnemen aan seismische oefeningen of zelfs het bezoeken van getroffen gebieden, altijd onder professionele begeleiding.